RSSApplaus
Paprika Steen, de naam deed bij mij meteen een belletje rinkelen. Die film moest en zou ik zien, dan maar geen squash deze week. De regen was akkoord, het was filmweer. Dit verslagje komt waarschijnlijk te laat om je nog naar de filmzaal te jagen. De laatste keer dat deze film tijdens het filmfestival te zien is, valt op zondagmiddag en die voorstelling was uitverkocht. Paprika Steen, dus… Een Deense actrice die je misschien nog kent van Festen of Mifune. Het programmaboekje noemt dit haar film en hier kan je eigenlijk geen woord aan toevoegen. Ze is voortdurend in beeld, vaak in close-up en ze grijpt je naar de keel, meer dan eens.
Thea Barfoed, Paprika’s personage is een bejubelde toneelactrice. Momenteel staat ze op de planken als Martha in Who’s afraid of Virginia Woolf. De parallellen met haar eigen leven liggen voor de hand. Door drankproblemen liep haar huwelijk op de klippen en verloor ze het hoederecht over haar twee zonen. Ze probeert zich te herpakken en slaagt er het ene moment beter in dan het andere. Haar kinderen lijken haar niet te herkennen of houden afstand, haar ex-man is bezorgd.
Applaus is de debuutlangspeelfilm van Martin Pieter Zandvliet. Paprika Steen acteerde reeds in zijn vorige kortfilm. De keuze om haar de hoofdrol te geven kon gewoon niet anders, lijkt het wel. Ik ken weinig actrices die zo intens kunnen spelen. Het moet ook moed vragen om de camera zo dicht op je vel te laten komen, want geef toe, Thea’s braspartijen zijn niet de mooiste om in beeld te brengen. Als kijker balanceer je op het randje tussen medelijden wanneer Thea haar goede wil toont en niemand haar lijkt te aanvaarden en pure walging als ze weer eens een venijnig moment heeft. En voor de boekjes, zoals de presentator zei, het oudste kind in de film is haar zoontje. Het lijkt me een bijna traumatische ervaring om je moeder zo bezig te zien.
De film maakt deel uit van de competitie en misschien was het omdat de jury in de zaal zat maar na de film klonk een gemeend applaus. Ik kan niet meteen oordelen of hij in aanmerking zou komen voor een prijs, al past hij wel in het rijtje donkere films als The man without a past, ik vind de film alvast een aanrader, al stap je de zaal niet meteen vrolijk buiten. De film heeft momenteel nog geen Belgische distributeur, maar ik hoop dat hij binnenkort toch nog in de zalen terechtkomt.
Applaus, gezien op het Filmfestival.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Inderdaad een heel sterke acteerprestatie van Paprika Steen, maar het scenario heeft me niet kunnen overtuigen.