RSSVan bis naar bis: Sophia
Om met de deur in huis te vallen: Robin Proper-Sheppard kan bij ons thuis weinig verkeerd doen, in die mate zelfs dat de affiche van één van de vorige optredens in Vooruit (met Cat Power in het voorprogramma) ingekaderd in onze living staat te blinken. Voorlopig nog niet opgehangen maar dat is een kwestie van tijd. Zeker na het optreden van Sophia gisteren in Democrazy Minnemeers.
Toen we dit voorjaar na de cd-voorstelling van There are no goodbyes in de AB waren, waren we ervan overtuigd, dit was een afscheid. Groot was onze vreugde dat ze nog eens langskwamen in Gent. Eerst moesten we The Victorian English Gentelmen’s Club laten voorbijgaan. Ze maken rechttoe-rechtaan muziek, aanstekelijk misschien, maar dat is Club Dorothée ook.
Robin Proper-Sheppard, de frontman van Sophia kwam vrolijk geluimd het podium op. Het laatste concert van hun tournee, hoe kon het anders dan in lovely Belgium zijn? Hij leek enigszins teleurgesteld dat niemand aan de mellow cakes had gedacht die hij op het forum had gevraagd, maar dat kon de pret niet drukken. Het intimistische The sea opende de set. Wat later volgde ook nog Ship, ook al uit de live-cd van De Nachten en bij mijn weten de enige plaats waar je dit fantastische nummer op cd kan vinden. Proper-Sheppard houdt goede herinneringen aan die avond over, al was het maar omdat hun leven toen op een kruispunt stond. Een eerste hoogtepunt kwam al gauw met Oh my love. De stilte in de zaal was indrukwekkend, Proper-Sheppard hoorde zichzelf zowaar ademen. Voor een songwriter die zich zo in zijn gevoelens weet te wentelen en die weet uit te puren tot fantastische songs, zorgt dit soort waardering van het publiek dat de frontman vleugels krijgt.
Voor de set kon geput worden uit 5 langspelers met melancholische songs doorspekt met gitaren. Het handelskenmerk van Sophia. Het woelige liefdesleven van de frontman zorgt voor hartverscheurende teksten en op het podium is hij niet te beroerd om hier in bedekte termen over te spreken. Al spreken de lyrics ook wel voor zich. De manier waarop Proper-Sheppard op de tippen van zijn tenen staat te kronkelen bij bijvoorbeeld Signs, “a special song because it has chrismas and Valentine’s day in it” zorgt ervoor dat hij telkens weer de vraag krijgt of het niet lastig is om elke avond zich weer in die heftige gevoelens onder te dompelen.
Hij weet zichzelf echter ook uitstekend te relativeren. Eén van de nieuwkomers in de band had zich tijdens het eten laten ontvallen dat ze wel van Pace hield omdat het zo een optimistisch nummer is. Daarop begint de frontman de tekst op te zeggen, al snel wordt de grap duidelijk. “A cd full of happy Sophia songs?” Hij vindt de gedachte om te lachen. The River song gaat van intimistisch met een mooie bijdrage van de strijkers naar een muzikaal hoogtepunt met stevige gitaren en strijkers en sluit het eerste deel van het concert af.
Voor de eerste bisronde gaan ze akoestisch. Dreaming vloeit naadloos over in Lost, één van mijn favorieten. De uitvoerige intro bij Something maakt ons iets wijzer over de huidige toestand van zijn liefdesleven en verklaart meteen waarom de sfeer in Minnemeers anders was dan in de AB een aantal maanden terug. Ik mis alvast de vrouwenstem in het duet niet en hou ook wel van deze versie. Ik begin al stiekem te hopen op een nieuwe cd vol melancholische songs en onoverkomelijke obstakels naar die ene liefde. Met If a change is gonna come uit People are like seasons zetten ze een stevig punt achter de tweede bisronde. Voor de derde, en toch wel laatste, bisronde liggen zowaar melow cakes op hem te wachten. Geen idee, hoe iemand er in geslaagd is om ze alsnog binnen te krijgen. Holidays are nice heeft zijn fervente aanhangers, al wordt het zelden live gespeeld. De één-maand-oude baby uit Directionless uit The infinite circle is ondertussen een flinke meid van 12 jaar met commentaar op het leven van haar papa. Hij haalt berustend de schouders op, het leven (en de vrouwen) is nu eenmaal moeilijk als je Robin Proper-Sheppard heet.
Om kwart over elf, na een optreden van een dikke twee uur houden ze het voor bekeken, meteen de langste set van de tournee. Een meer dan geslaagde avond!
© 2009 GENTBLOGT VZW
Als ze nu de deuren wat zachter zouden laten sluiten en de glazen niet laten vallen, dan zou het voortdurend stil geweest zijn en hadden we misschien geen versterkers meer nodig :-)
eindelijk eens een goed sophia concert. het was mijn 4e keer en de eerste keer dat Sophia echt overtuigde.
Al moet Robin wel leren om geen 4 keer op een avond te zeggen dat hij eigenlijk een “asshole”. Da’s echt hengelen naar een “maar nee man, jij bent een keitoffe pee”. Slecht karakter als ik ben antwoord ik dan echter meestal: “ja je hebt een punt, je bent wel een beetje een ass hole” : )