RSSCurtis @ Waterfront
Vraag het gerust nog eens na, maar er zit bij Gentblogt geen grotere Joy Division fan dan ik. Ik ben dan ook 1 meter 86 en het grootste deel van de redactieleden is alweer aan het krimpen, dus veel tegenstand heb ik niet. Het enige probleem aan Joy Division is dat ik ze nooit live aan het werk heb gezien of zal zien, met dat ze al zo’n drie jaar noodgedwongen gestopt waren nog voor ik geboren was. Coldplay bestaat al elf jaar en lijkt niet van plan om er vrijwillig mee te kappen, overigens. Het leven is niet eerlijk, zover was ik al. De cynicus in mij was donderdag dan ook maar al te blij te horen dat er een Joy Division tribute band kwam optreden in de Waterfront aan de Watersportbaan. Niks beters om u beter te voelen dan samen met gelijkgezinden naar enkele geniale nummers van de beste groep die ooit heeft bestaan te luisteren toch?
Na wat opzoekwerk, kwam ik te weten dat Curtis al ruim twee jaar bestaat en dat ze naast een ongelooflijk originele naam ook een unieke groepsvoorstelling hebben op hun MySpace pagina.
Ruim twee jaar geleden werd Peter C. getroffen door wat een – achteraf bekeken eenmalige – epilepsie-aanval leek. Na die seizure kende hij op wonderbaarlijke wijze alle teksten van Joy Division uit het hoofd. Ook z’n motoriek en z’n manier van dansen bleken danig veranderd, soms tot jolijt maar even vaak tot onbegrip van de goegemeente.
Maar het optreden zelf dan. Om negen uur zou het starten, dus kwam ik rond negen uur in de Waterfront toe. Hmm, niet al te veel volk en al helemaal geen teken dat de groep elk moment kon beginnen. Dan maar een pintje besteld om de tijd te doden. Als u berekent dat ik een pintje in zeven minuten op heb en het optreden uiteindelijk maar om tien uur begint, kan u zelf berekenen hoeveel pintjes ik op dat moment al binnen had. Inderdaad, twee, want ik had maar vijf euro mee. Het optreden begon met No love lost en Interzone, wat twee erg goeie nummers zijn, maar na zo’n goeie twintig minuten was ik nog steeds niet overtuigd. Was het de bass die te weinig aanwezig was? De gitaar die toch anders klonk dan op de albums van Joy Division zelf? Of misschien was het de zanger die het nodig vond om de typische dansstijl van Ian Curtis na te doen, maar niet verder kwam dan wat spastische armbewegingen en houterige heupbewegingen. Dat hij zich kleedt als Ian en zijn manier van zingen overneemt, allemaal goed en wel, maar daar mogen de gelijkenissen wat mij betreft ook mee op houden. Iemand met epilepsie proberen na te apen, het kwam toch maar spottend over bij mij.
Ik ben tot het einde van het optreden gebleven, maar bleef toch een beetje op mijn honger zitten. Misschien had ik iets te hoge verwachtingen en moet ik gewoon aanvaarden dat niemand Joy Division kan vervangen, maar voor een tribute band vond ik het toch allemaal wat te stijf en te voorbereid. Misschien zou de bredere term cover band beter passen? Oordeel zelf, want mijn mening is onbelangrijk en er was genoeg volk die zich wel heeft geamuseerd. Ongetwijfeld binnenkort te bezichtigen in een zaal bij u in de buurt.
Meer info over Curtis op MySpace en Facebook.
© 2009 GENTBLOGT VZW
no one can replace the real Joy Division; and definitely no one can replace the real Ian Curtis… from an equally big fan.
Even uitleggen, beste Tom. een tribute band is géén imitatie. De bedoeling is ook niet een doorslagje te zijn. What would be the fun in that. Over je beoordelingsvermogen en vooral over je creativiteit kunnen we ons vragen stellen, maar overigens schrijf je niet onaardig. Warme groet. Peter
Nee, die biografie en je dansje, dat was duidelijk geen imitatie/doorslagje.
En nog even dit, zoals een goede vriend me net influisterde:” klonk niet zoals op de albums”???? Zo’n grote Joy Division kenner ben je blijkbaar niet, beste man. Want Joy Division klonk live zelf NOOIT zoals op z’n albums. Er zijn nochtans mogelijkheden genoeg om dat even te checken. Luister bijvoorbeeld eens naar de box met John Peel Sessions, outtakes en live opnames die een paar jaar geleden uitkwam. Doen!
Wat? Groepen klinken live anders dan op hun studioalbums? Waarom hoor ik dit nu nog maar pas? Heeft iemand de nationale, nee!, de _internationale_ pers al ingelicht?
Je raadt het nooit, maar ik heb die live opnames ook in mijn bezit. En om u voor te zijn: de mijne is groter.
Je hebt altijd negatievelingen: mensen die er hun plezier in hebben mensen onterecht af te kraken.Ik was daar op dat optreden ook, en ben een hele grote Joy Division-fan, en ik treedt Peter bij als hij zegt dat Joy Division live ook anders klonk dan op hun platen.Curtis brengt de nummers op hun manier maar met de grote lijnen van de nummers in gedachten.Ik heb mij enorm geamuseerd en ik denk Tom dat je je onvrede van maar 2 pintjes te kunnen drinken afreageerde door deze goede groep onterecht! af te kraken.We zullen op een volgend optreden alle aanwezigen eens vragen wat ze van Curtis vinden.Je zal bij de weinigen zijn die het niet goed vinden.Gegroet.Luc
ik vind het vooral grappig dat jullie allemaal vinden dat Tom de groep afkraakt. En ik vond hem verrassend soft.
Tss, tss, niks van begrepen, dus, y’all. Het gaat niet om soft of hard. het gaat om het feit dat Tommeke een (tribute-) groep ‘verwijt’ dat ze live klinken en niet zoals op de studioplaten.En dat niet eens zelf doorheeft …
Je maakt een grapje? Jullie klinken _uiteraard_ niet zoals Joy Division. Mijn beef is dat jullie het toch niet kunnen laten van ze zoveel mogelijk na te apen.
Die tekst op jullie MySpace is zo schaamtelijk dat ik me begin te generen dat we fan zijn van dezelfde groep.
Ik heb waarschijnlijk nog nooit zoiets positiefs gezegd over iemand als die laatste twee zinnen van mijn artikel en dan toch nog zeiken, sjeus.
Ik vraag me vooral af waarom ik van niks wist – ik woon aan de Watersportbaan. Waar was de reclame?