RSSThe Clement Peerens Explosition plays the pannen of the roof
Eigenlijk wilden wij op 24 april al naar Clement Peerens (CPeX), maar daar stak een longontsteking van Hugo Matthysen een stokje voor. Het concert werd uitgesteld naar 16 oktober. Daarmee dat u nu dus een review te lezen krijgt.
CPeX kent u allemaal, daar bestaat geen twijfel over. Is het niet van de recente single Zegt dat nie waar is, dan zeker wel van Dikke Lu van heel lang geleden, of Vindegij mijn gat, van iets minder lang geleden. Uiteraard passeerden al deze nummers de revue op deze avond waar maar weinig te horen was dat ik niet kende. Met een groep die op elk nieuw album nog eens zowat alle nummers van de vorige albums zet, is dat natuurlijk ook niet moeilijk.
Nummers die ik niet kende, kregen nog de langste bindteksten mee, waarin Clement uitlegde in welk thema het nummer paste. Zo is hij aan een rockopera bezig en geeft hij zijn vrouw geen bloemen omdat bloemen de geslachtsorganen zijn van een plant (en dat is vies). Als het niet Clement zijn grappige verhalen waren die het publiek enthousiast maakten, dan zeker wel de vreemde pogingen van Sylvain Aertbeliën (Ronny Mosuse) om de show te stelen in verschrikkelijk Engels en met veel geklim op boxen. De drummer, Dave De Peuter (Aram Van Ballaert), werd op elk mogelijk moment uitgelachen voor zijn domheid, tot hij voor één nummer de gitaar van Clement mocht bespelen en een technisch bijzonder impressionante solo liet horen, met een uitzinnig applaus tot gevolg.
U ziet het, de stukken tussen de nummers waren minstens even entertainend als de muziek zelf. Muziek waaraan elke stevige hardrockfan trouwens zijn hart kan ophalen. Als parodie op stevige rockers steelt CPeX namelijk alles wat uit de rockgeschiedenis te stelen valt. Vergelijk deze van Jimmy Hendrix maar eens met Zegt dat nie waar is. Verder passeerden The Cure, AC/DC, ZZ Top en vele anderen ongemerkt de revue. Van The Architect van dEUS en Rehab van Amy Winehouse maakten ze naar eigen zeggen versies die de nummers veel meer eer aandeden, met veel gitaargeweld en amper meer dan drie zinnen tekst.
De teksten, daar moet u voor zijn. In het plat Antwerps zingt Clement zo vrouwonvriendelijk mogelijk over zijn vrouw, klaagt hij over zijn cafématen en is hij vooral lomp. Maar dat alles dan in zinsneden die enkel Hugo Matthysen kan bedenken. Zo over het shoppingcenter:
en het gebeurt spijtig genoeg meermaals
dat die van ons met of zonder haar vriendinnen aan komt kloppen
aan dat vermaledijde voorportaal van de hel
zij wordt dan gegrepen door een demonische razernij
die maakt dat zij haar zakken vol wil stoppen
en d’r valt inderdaad heel wat rommel weg te slepen uit dat spel
ja, als die van ons in Wijnegem gaat shoppen,
dan crasht demanemain frame van den BBL
Het eerste bisnummer mocht Sylvain de show stelen met There’s only one Sylvain, een cover van We’ll You’ll never walk alone. Als tweede bisnummer kwam nogmaals There’s only one Sylvain. Als derde bisnummer bracht CPeX godzijdank Boecht van Dunaldy (sic), naar mijn bescheiden mening hun beste nummer, over Bulgaarse koppijnwijn uit een kartonnen doos. Het volledige publiek ging nog eens helemaal uit de bol voor deze legendarische rockband en daarmee sloot dit veel te korte optreden af.
Volgend jaar opnieuw?
Oh ja, en in één van de versterkers zaten twee pluchen konijnen, vraag mij niet waarom.
© 2009 GENTBLOGT VZW
You’ll never walk alone
Main frame
Misschien omdat konijnen, en meer bepaald zieke exemplaren, een rode draad vormen door het oeuvre van de Hr. Matthysen?
Groetjes en graag gedaan!
Het was mij een eer het te verbeteren.
myxomatose is nu eenmaal een wreed schoon woord