RSSZielenheil in een donkere steeg
Wie eerder dit jaar naar Feest in het Park afzakte om er Soulsavers aan het werk te zien, kwam bedrogen uit. Het concert werd te elfder ure geannuleerd en misschien was dat maar goed ook. Want wat Soulsavers brengt, hoort eerder thuis in de intieme sfeer van een concertzaal of een donker steegje dan op een rumoerig festivalpodium. Een druilerige herfstavond in de Vooruit bleek dan ook een goed biotoop voor Mark Lanegan en zijn zielenredders.
Zeggen dat voorprogramma Tenebrous Liar niet in vorm was, is een understatement van formaat. Wie ze online eens opsnort, ontdekt vast dat er heel wat meer capaciteit in deze band zit dan er in Gent uitkwam. Luie zompige moerasrock met af en toe een serieuze uithaal, an sich geen slecht recept, maar het geheel werd erg rommelig – in de slechte zin van het woord – gebracht en werd daardoor ook vrij vervangbaar. Zanger Steve Gullick was bovendien niet goed bij stem en tussen de 4 bandleden zag je nauwelijks een greintje ‘chemistry’. Gemiste kans.
Soulsavers werden expliciet aangekondigd ‘featuring Mark Lanegan’, de man die de laatste 2 albums van de groep van het broodnodige timbre voorzag en ze zo boven de middelmaat wist uit te tillen. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat vele Lanegan-fans (waaronder yours truly) niet op de afspraak wilden ontbreken. En terecht, want na de stevig gebrachte instrumentale opener Ask The Dust werd zowat het hele concert aan zijn wonderbaarlijke stem opgehangen. Daarnaast boden 2 gospel- en soulzangeressen met stembanden om trots op te zijn, Lanegan op gepaste wijze weerwerk met hun sfeer scheppende vocalen. Dit leverde uitschieters op als Some Misunderstanding dat heerlijk vol en harmonieus klonk en Rolling Sky, een man-vrouw-duet waarin de waanzin langzaam binnensloop via een kronkelende sax en onrustige drumpartijen.
De hele band speelde trouwens zeer verdienstelijk en nederig, in dienst van hun gast/frontman die er eigenlijk geen wil zijn en zich zoals steeds vooraan op de bühne in schaduw hulde. Op deze avond helaas geen Greg Dulli om de bindteksten te verzorgen dus bromde Lanegan kort maar vriendelijk af en toe toch zelf iets. Zijn grafdelversstem klonk beter dan ooit te voren, helder en bij momenten wel erg diep zoals in het prachtige en melodieus uitgesponnen Kingdoms of Rain, een cover van zichzelf nota bene. Naast covers van zijn eigen nummers kregen ook Spain (Spiritual), Will Oldham (You Will Miss Me When I Burn), Spaceman 3 (Feel So Good) en ZZ Top (Jesus Just Left Chicago) een soulsavers-makeover. Jesus Just Left Chicago gaat van dit viertal met de prijs voor de beste versie lopen, vooral dankzij de gitarist die er een zalige trage, overstuurde en gebroken blues van maakte.
Tijdens de bissen verfden beide zangeressen Through My Sails én de zaal met een dieprood gospel-kleurtje. De juiste toon was daarmee gezet voor het nog steeds magistrale Revival waarvoor Mark Lanegan nog één keer uit de coulissen kwam en waarmee het 8-koppige ensemble het opgekomen publiek met een flinke portie zielenheil de donkere nacht instuurde.
Setlist
1. Ask The Dust
2. Ghosts Of You & Me
3. Some Misunderstanding
4. Jesus Of Nothing
5. Death Bells
6. You Will Miss Me When I Burn
7. All The Way down
8. Paper money
9. Kingdoms Of Rain
10. Spiritual
11. Hit The City
12. Rolling Sky
13. Jesus Just Left Chicago
14. Unbalanced Pieces
15. Feel so good
_____________
16. Through My Sails
17. Revival
(Gezien op 4 november 2009 – Tenebrous Liar / Soulsavers feat. Mark Lanegan – Vooruit)
© 2009 GENTBLOGT VZW