RSSVenlo, Brugse Poort
Heeft u vorige week Stille Weldoeners gezien op VTM? Mijn eigen Brugse Poort, waar ik nu al een paar jaar met veel plezier woon, was onderwerp van dienst. Op VTM sprak men niet van de brugsepoort maar van de drugsepoort. Leve de woordspelingen. Er werd gewag gemaakt van armoede, verloedering, onveiligheid en criminaliteit. Voor het gemak werd er geen melding gemaakt van volkse gezelligheid, warmte en levendigheid, terwijl dat toch ook een deel is van onze buurt.
Ook handig verzwegen: het culturele leven van de Brugse Poort. Wij zijn hier, als u het televisieprogramma mag geloven verstoken van elke vorm van cultureel besef. Nochtans hebben we de legendarische Vieze Gasten en wordt ook bijvoorbeeld in zaal de Meibloem al eens aan kunst gedaan. Zoals zaterdagavond: Wunderbaum bracht er Venlo, in een organisatie van NTG. En dat is het onderwerp van dit artikel. Al het voorgaande deed dus hoegenaamd niet terzake, maar vergeeft u mij: ik moest mijn verontwaardiging even kwijt.
Wunderbaum dus. Met een stuk over Venlo, een provincienest waar het heerschap Wilders uit de Limburgse klei is getrokken. En een stad die u met wat fantasie met Gent zou kunnen vergelijken, naar het schijnt.
De setting is alvast fantastisch: zaal Meibloem is volkse nostalgie. Van de vestaire, waar een gepensioneerde dame met strenge blik de wacht houdt, tot de toog, waar minstens zes heren en dames op leeftijd elkaar voor de voeten lopen en de bediening toch slepend traag gaat. Dat stoort geenszins, want de pintjes worden vergezeld van vriendelijk en met huig-r doorspekte “dat is dan just vijf euro, madammekeâ€.
In het midden van de zaal staat een podium, rondom tafels en bankjes. Achteraan een toog met meisjes in korte tiroler-jurkjes, die gezwind halve liters bier tappen.
Als de voorstelling begint is het snel duidelijk dat we deel zijn van een volksfeest, ter gelegenheid van een kunstwerk in de openbare ruimte. De schepen van cultuur (een prachtrol van Maartje Remmers Marleen Scholten) geeft een bevlogen speech over kunst die verbindt en doet praten. Onze echte schepen van cultuur keek trouwens toe aan een tafeltje in de hoek en we zagen hem af en toe knikken.
Er wordt een film getoond over Venlo, met een aantal aandoenlijke getuigenissen (Alles is goed aan Venlo, behalve het parkeerbeleid.), grote stellingen die al eens geponeerd worden als er een camera draait en men interessanterig wil wezen (Wilders is kunst. hij verdeelt, dus hij is kunst.) en een gastrol voor burgemeester Termont.
Dan wordt het publiek naar buiten meegetroond, voor de onthulling van het kunstwerk. Vooruit met de Kuit luistert het geheel op en de onthulling is voor de plaatselijke zakenman: de gladde heer van dienst heeft namelijk de mecenas-rol op zich genomen. Kortom: feeststemming alom.
Terug binnen begint het feestgedruis pas goed: er is bier en worst voor iedereen en er zijn meezingliedjes over wat een geile stad Venlo wel niet is. Maar zoals dat gaat op een feest met veel alcohol wordt de stemming grimmiger naarmate het bier rijkelijker vloeit. Er komen persoonlijke conflicten boven, het mecenaat blijkt niet zo vrijblijvend en er worden vragen gesteld bij beleidskeuzes. Er worden broeken afgestroopt, vrouwen bepoteld en het volume van de halfdronken discussies wordt steeds luider. De boel loopt helemaal uit te hand. Weg feest. Welkom rauwe realiteit.
Venlo is een stuk over de moeilijkheden van politieke keuzes: hoe iedere burger zijn eigen waarheid heeft en daar alles tegen afweegt. Over de tweestrijd tussen kosmopolitisch denken en regionale geborgenheid. Over een wereldbeeld, dat toch nog altijd bij uzelf begint. Ontluisterend en confronterend bij momenten, jawel. Theater dat doet praten en denken.
Toch is het niet al positief wat wij zagen: waar een aantal van de acteurs werkelijk schitterenden, waren de acteerprestaties van een aantal anderen veel minder. Het was een leuk idee om amateurspelers bij het stuk te betrekken, maar de gekunsteldheid van sommigen doet naar ons gevoel af van het realisme en de twijfel in dit stuk. Misschien dat het daardoor kwam, maar op bepaalde momenten hadden we het gevoel dat men te veel probeerde te vertellen en dat de verhaallijnen te veel uitgesponnen werden. Er mocht wat ons betreft gerust wat geknipt worden in “Venlo”.
Bij het buitengaan meenden we een ietwat verontruste blik te zien bij schepen De Caluwé. Gelukkig is Gent nog altijd Venlo niet, troosten we onszelf.
Info
Venlo speelt van dinsdag 17 tot en met zaterdag 21 november nog in zaal Meibloem, meibloemstraat Gent.
Info en tickets
© 2009 GENTBLOGT VZW
wat betreft het vtm programma……ik heb speciaal gekeken omdat het op de Brugse poort was.
En inderdaad……..enkel de negatieve dingen blonken uit…..de positieve dingen werden niet in beeld gebracht.
Het contrast moest nu eenmaal groot zijn voor het programma hé :-))
Ik ben er opgegroeid en ben fier dat ik in de wijk rond het fonteyneplein ben opgegroeid
Ik heb speciaal niet gekeken omdat het concept alleen al uitermate triestig is.
Enfin – ik geef het toe: ik heb er ook tweeëneenhalve minuut naar gekeken omdat het de Brugse Poort was, maar toen kon ik het echt niet meer aanzien.
En dat de leuke kanten van de Brugse Poort niet meteen in de verf gezet zouden worden was te verwachten: de tegenstelling arm rijk moet natuurlijk zo groot mogelijk zijn… Pff…
Los daarvan: Drugse Poort is toch wel gemeengoed dacht ik zo?
En die naam komt ook niet echt uit de lucht gevallen hè…
Ik heb doelbewust ook niet gekeken mijn ervaring met de pers is ook niet het van het (met o.a. uitzondering van Jan Vens die hier ook iets gepost heeft, dikke chapeau, alhoewel is losse onbetaalde medewerker van de pers, maar toch) Sensatie verkoopt en positief schrijven??? Gelukkig hebben we Gentblogt nog, die schrijven wel positieve artikels, soms ook eens negatief, maar er is hier een goed evenwicht en ze zijn hier niet zo sensatie gericht zoals sommige media
Persoonlijk ken ik de Muide beter, nog zo’n volkswijk, maar denk dat ik binnenkort ook eens een bezoekje ga brengen aan de Brugse Poort, volkse ambiance kan er bij ne Gentenaire altijd in.
ik heb het wel volledig gezien, het is erbarmelijk hoe die taxichauffeur duidelijk ingefluisterd was om drugse poort te zeggen…. ik woon nu een jaar op de rooigem en ik woon daar graag, de wijk is blijlange niet hoe ze afgeschilderd wordt… ik loop vaak op de bevrijdingslaan ‘s avonds en heb nooit een onveilig gevoel, wa ne zever…
er is overal wel es iets aan de hand toch!!
Dat programma was volledig van de pot gerukt. De Brugse Poort heeft zoals iedere buurt problemen en goede kanten, maar om er meteen een grauwe en armoedige buurt vol criminaliteit van te maken is een aanfluiting voor de bewoners.
Toen ik één van de zogezegde “moeilijke straatkinderen” herkende als een vroeger schoolgenootje (en helemaal geen straatkind) van mijn dochter begon ik het eigenlijk hilarisch te vinden.
Maar soit, sedert ik weet dat VTM ooit een programma wilde maken over een kluizenaar en men aan een bevriende dame aan de bel hing om te vragen of ze haar verwilderde tuin niet mochten gebruiken (de kluizenaar woonde namelijk te netjes) tegen betaling (wat ze heeft geweigerd) geloof ik geen woord meer van dat soort reportages.
de politica (‘de prachtrol’) wordt niet door Maartje Remmers gespeeld maar door Marleen Scholten.
(Maartje speelt de onderwijzeres, ook prachtig trouwens.)
aangepast, dank u, jeroen.
Jammer dat de pers er iedere keer een schep bovenop doet en ons gedachten tracht te sturen.
Dat de Brugse Poort niet is zoals de Kuip akkoord, maar dat is ook zo met alle coté’s omheen de binnenstad. Armoede OK, maar ook veel jonge mensen die er een huis kopen en het netjes renoveren en vooral een buurt die leeft. Ik ben er dikwijls en voel me helemaal niet bang.
Ik ga hier geen tegenpropaganda maken…. Maar hoe dan ook : heb zeven jaar in de Brugse Poort gewerkt, met heel veel plezier. Mijn dochter heeft er gewoond als studente, met evenveel plezier. Beiden zijn we bij nacht en ontij, nuchter en minder nuchter, door de straten van de wijk gestapt en we leven nog!
De échte buslijn 3 heeft inderdaad een groot safarigehalte. Ik zou zeggen : stap af en waag je tussen de “wilde dieren”. Je bent meteen ontwapend.
Mensen willen nog steeds brood en spelen, al gebeurt het nu iets properder. Maar het fundament blijft hetzelfde: miserie verkoopt, ook op TV. Ik wacht op een zender die écht Ter Zake komt en enkele structurele oplossingen voor de (zeker wel bestaande) problemen voorstelt: een sluitende anti-discriminatiewet, écht gratis onderwijs, een gelijke-kansen-beleid, een voor iedereen haalbaar afvalbeleid, hogere uitkeringen, een vestigingsbeleid voor winkels/horeca…, kwaliteitscriteria voor huurwoningen etc.
Wie weet koop ik mezelf dan wel terug een TV…