RSSDe mannen van de post
Toen we ons huis kochten, stonden er in dit deel van de straat drie panden, elk met een voortuinstrook of oprit, en de brievenbus aan de gevel. Wij bouwden en verbouwden en veranderden en deden werken en toen we er onze intrek namen, hadden we een splinternieuwe voordeur met een mooie nieuwe brievenbus erin.
Later renoveerden de buren links en rechts, en plaatsten een brievenbus aan de straatzijde. Inmiddels kregen we ook heel af en toe een opmerking van de postbode dat we onze brievenbus ook moesten verplaatsen. Een nieuwe brievenbus, dat was echter het verst van onze gedachten, er waren (en zijn) heel wat dringender zaken om aan te pakken.
Tot we enkele maanden geleden een kaartje van de post kregen: dat onze brievenbus niet reglementair was en zich aan de rooilijn moest bevinden. Later kregen we een brief, en dan nog een, telkens gericht “aan de bewoners van” en ons adres (nooit op naam) en telkens zonder datum tegen wanneer die brievenbus in orde moest zijn. Die bleef echter het verst van onze gedachten. Pas op de aangetekende brief die vervolgens in de bus viel – ook zonder naam (alweer gericht aan “de bewoners van” en ons adres) en niet ondertekend – kregen we eindelijk een richtdatum: nauwelijks twee weken later. Indien niet, zouden we onze post telkens aan het Stapelplein moeten afhalen. Dát werd natuurlijk bijzonder onpraktisch.
Omdat een nieuwe brievenbus naar onze smaak nog steeds niet aan de orde is (we willen die maar installeren als de oprit aangelegd is, en daaraan willen we maar beginnen als er geen zware werfauto’s meer op de oprit moeten staan, lees als alle grote werken binnen gedaan zijn – ooit), heeft mijn wederhelft dan maar vlak voor de deadline (zo zijn we) met enkele planken zelf een brievenbus in elkaar getimmerd en knaloranje geschilderd (als het eens wat langer droog blijft, krijgt die nog een laatste laag verf).
Content dat de facteur was. Hij heeft ons speciaal bedankt.
Ikzelf moet er nog erg aan wennen dat de post niet op de mat ligt, maar buiten in een bakske.
© 2009 GENTBLOGT VZW
“Ikzelf moet er nog erg aan wennen dat de post niet op de mat ligt, maar buiten in een bakske.”
Bekijk het positief, je kunt nu die gleuf in de voordeur dichtdoen. Een koudebron minder in huis :-)
en als je je eens in de plaats van de postbode stelt: het is veel gemakkelijker om aan de straatkant te bedelen dan “voortuin op, voortuin af”-gewijs constant uw “kerre” te moeten keren. ook minder kans dat een wild enthousiaste hond aan de andere kant van de deur uw vinger eraf snapt (postbode is een risicovol beroep).
proficiat trouwens, met de nieuwe brievenbus :-). goed gedaan!
(bedélen: klemtoon om de tweede lettergreep… een postbode staat uiteraard niet te bédelen… hoop ik)
Met dank aan onze postbode die er vorige week, in alle regen en wind toch in slaagde om de post droog af te leveren!
Als ervaren militant, idealist, en actieve kandidaat heb ik door eigen bus-ervaring zeer veel respect gehad voor onze postmannen. De echte professionelen zijn bewonderenswaardig, zeker in contrast met sommige interims, die het nooit zullen leren…
Ik hou wel van jullie modelletje.
Knap design, en volledig recup.
Ik zou er inderdaad nog een laagje verf aansmeren.
En dat oranje zal ervoor zorgen dat aan en af rijdende werwagens haar zullen opmerken.
Kun
volgens mij heeft De Post dat standaardbriefje in werkelijk alle bussen gedropt. Wij hebben er ook zo een gekregen en ben alles eens gaan nameten. Volkomen reglementair. Heb gebeld, het probleem uitgelegd en 2 weken later bericht gekregen dat het toch OK was. Een gemeen stemmetje in mij zegt dat ze het op een akkoord hebben gegooid met de machtige lobby der brievenbusfabrikanten ;)
Ik vind het een hele mooie bus, Veerle. Daar kunnen die standaardmodellen niet tegenop!
Ik passeerde vandaag toevallig langs jullie brievenbus. Dus jullie wonen in dat huis dat me altijd zo gefascineerd heeft.
Gisterenavond ben ik jullie brievenbus tegengekomen, toevallig. Er ging wel ergens zo’n nerd-alarmbelletje rinkelen toen ik tegen mijn lief zei “ik ken die brievenbus van op internet” en vooral dat het eerste wat ik deed als we thuiskwamen, naar dit postje surfen was.