RSSFlaneren langs de Burgstraat
Een van mijn favoriete winkels is verhuisd naar de Burgstraat, een straat die ik meestal snel door fiets, een occasionele stop in het Onverwacht Geluk buiten beschouwing gelaten. Meestal heb ik met moeite tijd om de etalages te zien, terwijl ik de tramsporen in de gaten houd. Het is er voorlopig nog niet van gekomen om Stoffenidee van binnen te monsteren, maar de etalage zag er al veelbelovend uit. Terwijl ik zo wat stond te kwijlen aan de etalage, viel mijn oog op de vintage-objecten en ontdekte ik de tentoonstelling: Tussen stof en steen. Al gauw ging ik van etalage naar etalage, geleid door de bordjes op de gevels.
In de etalages en achter de ramen van bijna 40 panden kun je de mode uit de jaren 1850-1930 ontdekken, van de chicste robes uit de hoogste kringen en de elegantste herenpakken van deftige burgers tot de lieflijke kindertenuetjes en de werkkledij van de man in de straat. De outfits laten een vrouw spontaan wegdromen: elegant en vrouwelijk. Al lijkt het me als vrouw van vandaag niet altijd evident om zo je achterste te showen met wijde hoepelrokken (waarom denk je dat die deuren van de burgerhuizen zo breed zijn?) of met een tournure (een overrok die ruim gedrapeerd wordt aan de achterzijde en de derrière van de dames accentueert). Naar het einde van de 19de eeuw doet het corset zijn intrede, een marteltuig als je het mij vraagt. En dan zijn er de kussentjes en de pofmouwen van de belle epoque. Gelukkig maken die al gauw plaats voor de “moderne” outfits à la Coco Chanel, en de meer betaalbare varianten, waar al eens een broek durft opduiken tussen de absoluut adembenemende mantelpakjes uit die periode.
Naast de outfits die een romantische ziel doen dromen, zijn er ook minder glamoureuze outfits en de verschillende werkstukken. Bij Stoffenidee zijn er bijvoorbeeld de Souvenirs de ma jeunesse. Meisjes leerden de kneepjes van het vak met merklappen waarmee ze hun kunde demonstreerden en inoefenden. Heel wat anders dan de lapjes die wij in de lagere school moesten naaien om de verschillende steken in te oefenen: kruisjessteek, een steek om te zomen,… De lapjes werden dan steeds in een cadeautje voor moederdag omgevormd: een kussen, een etui,… De nonnetjes uit die West-Vlaamse basisschool hadden best wel inspiratie.
Het loont zeker de moeite om dezer dagen eens op het gemakje door de Burgstraat te lopen en de schoonheid van de straat te ontdekken, want geef toe, ook de gebouwen lonen de moeite, al durven we dat wel eens vergeten. De tentoonstelling Tussen Stof en Steen loopt nog tot 27 december. De objecten komen uit de ruime collectie van Freddy Bové, de patron van het restaurant ‘House of Eliott’ in de Jan Breydelstraat (een favoriet adresje bij de redactie al kun je bij je favoriete stadsblog nog geen recensie vinden). Deze zomer was er in Oudenaarde de tentoonstelling “Smalle Taille – Dikke Poep”, die maar liefst 6000 enthousiaste bezoekers trok. Nu kun je dus genieten in de Burgstraat, op zowat elk moment van de dag. Wie meer wil weten, kan ook aansluiten bij een begeleide wandeling (€ 5, telkens om 14 uur), met op woensdag ook het gezelschap van de verzamelaar.
© 2009 GENTBLOGT VZW
Bedankt, Charles. De Burgstraat (« rue de Bruges »!) verdient deze aandacht. Een historische straat met karakter en veel afwisseling in architectuur en winkels. Vol verrassingen ook: de geheimzinnige doodlopende Perkamentstraat, de grootste tuin van de binnenstad, het Dondersteen,… Deze as balanceert al een hele tijd tussen verkommering en herwaardering. Een beetje zoals de plekken die zij verbindt: het Castrum met Gravensteen, Patershol en Oude Vismijn enerzijds, het Oud Begijnhof anderzijds. De terugkeer van bewoning in de aanpalende straten (Ramen, Brouwer- en Peperstraat, Prinsenhof) en de nabijheid van een ondergrondse parkeergarage (Ramen) kunnen de Burgstraat alleen maar deugd doen. Volgt ook de ooit zo bedrijvige Begijnengracht?
Oeps… en bedankt, Patricia. (Ik keek teveel naar de prentjes).
als kind kende ik de Begijnegracht als een nijverige straat. De ene winkel naast de andere met als bekroning de prchtige apotheek. Ik ging er voor het wisselen van collectieprenten en voor zover ik me herinner Artispunten. Met de fiets….in die tijd.
De Burgstraat was de bakermat in Gent van mijn moeders familie, handelaars in stoffen en anderzijds meubelen en antiek.
Waar is de tijd van de “braderij” in de Begijnengracht? De lekkere zelfgebrande koffie bij de koffiebrander (moet nu het huis van de zusters van moeder Theresa zijn denk ik). Elk huisje was een winkel met in de Burgstraat de betere en grotere winkels. ‘t is lang geleden Jean Marie!
Btw: volgend week-end éénjarig bestaan van het onverwachts geluk met naar het schijnt elke dag een optreden!