Stationsaperitief Gentbrugge
Elke werkdag stap ik op de trein in het station van Gentbrugge. Voor wie het niet kent: het perron (als je het al zo mag noemen) rijd je voorbij als je van de Dampoort naar Gent Sint-Pieters spoort. En elke dag opnieuw ben ik benieuwd naar het gebouwtje dat zich onder de sporen bevindt.
De gordijnen zijn er altijd dichtgetrokken, maar veel verbeelding heb je niet nodig om daarachter een in onbruik geraakt stationsbuffet of een oude lokettenzaal te vermoeden. De ingang is een dichtgemaakte deur, die ook al niet prijsgeeft wat er daarachter gebeurt. Er is enkel een klein houten bordje, waarop “vzw de statie” staat. En toch is er af en toe beweging. Er hangen geregeld affiches aan het raam, waarop melding wordt gemaakt van een “stationsaperitief”. Het ideale excuus dus om eens binnen te gaan piepen, en dat diende zich zondagmorgen aan.
Ik geef het toe, het was even pijnlijk. Een lichtjes uit de hand gelopen verjaardagsfeestje de avond voordien, u kent dat wel. Maar de nieuwsgierigheid heeft het toch gehaald en ik stap om 11 uur het zaaltje binnen. Spannend, want aan de buitenkant is nog steeds niet te zien dat hier iets te gebeuren staat. De verrassing is dan ook compleet: zeker zestig mensen, in een lokaal dat vast hip was in Bulgaarse partijmiddens ergens halfweg de jaren 50. Gezellig nippend van een filterkoffie of een “portooke” aan met bebloemde kleedjes versierde tafeltjes. Aan de muren hangen oude affiches van de spoorvakbond, zo van die prenten met echte werkmensen op en zo. Trendy restaurants betalen zich vast blauw aan interieurarchitecten om deze look te kopiëren.
Het aperitief blijkt zich niet alleen tot koffiedrinken te beperken. Uit een kort gesprekje met één van de organisatoren blijkt dat dit editie 170 is, en dat elke keer opnieuw een spreker met een band met Gent wordt uitgenodigd. Dat gaat van politici tot kunstenaars, over chanteurs, proffen, voetballers en muzikanten. Al 20 jaar lang, elke maand. Dit keer was het de beurt aan Brice De Ruyver, geïnterviewd door Jaques Vandersichel. Een hele boterham over de geschiedenis van de criminologie, justitie en de politiehervorming. Boeiend interview, dat zeker, maar toch zit ik vooral te genieten van de sfeer die er hangt. Het is zo vreselijk charmant, en van zo lang geleden, en toch onweerstaanbaar gezellig en warm.
Ik praat nog even na met één van gastheren die uitlegt dat het initiatief voor deze stationsaperitieven uitgaat van Curieus, een vzw die gelinkt is aan de SP-A. En dat ze volgende maand de Gentse Jazz Singer Sabijn op bezoek krijgen (www.sabijn.com). Jazz in het Gents, ik kan eigenlijk al niet wachten tot het zover is.
© 2010 GENTBLOGT VZW
Héél fijn stukje!
Ik begin hier spontaan ‘in een klein stationnetje’ te zingen…
Trouwens een idee voor een reportage: koop een zonebiljet Zone Gent en reis gedurende 2 uur tussen de Gentse stations: St-Pieters-Drongen-Gentbrugge-Dampoort-Wondelgem (vergeet ik er nog?).
Kix voor nix! Hoe je kinderen op een druilerige dag voor een prikje bezig te houden ;-)
Kun je die allemaal afdoen in 2 uur? Nieuw Gents record ;-))