Gentblogt

Een Nederbelg burgert in: De Zorg

vrijdag 22 januari 2010 10u10 | René van Densen | 15 reacties
Trefwoorden: inburgering, nederbelg, Welzijnszorg, ziekteverzekering.

Mijn vorige onderwerp maakte bijna honderd reacties los, hoogste tijd voor een onderwerp dat wellicht wat minder los gaat maken. Ironisch genoeg beiden om dezelfde reden: dat het hier nog niet zover is. Vandaag wil ik het hebben over De Zorg. U weet wel, die dames en heren die er voor u zijn wanneer u ziek of anderszins beschadigd bent, en waarvan de bedoeling is dat ze u weer oplappen tot een volwaardig en menswaardig lid van de menslievende maatschappij. Neem maar vast van mij aan dat dit bij uw noorderburen een ver, vér gepasseerd station is.

Geen mens is een eiland. En ieder op zijn tijd, no matter hoe trots, zelfstandig of welbedeeld, heeft de hulp van anderen nodig. Eendracht maakt macht is uw wapenspreuk hier, maar uw Noorderburen zitten opgescheept met het Oranje-Nassauistische Ik zal handhaven, en dat reikt ver. Ik heb reeds bij het rookverbod (en bij het vuurwerk) een tipje van de sluier gelicht, en protestcultuur, censuur, regeltjes en watalnietmeer zullen nog de revue gaan passeren. Maar laten we ‘klein’ beginnen: hoe bent u eraan toe als u in Nederland ongewillig slachtoffer wordt van ziekteverschijnselen?

Simpel gezegd: you are fucked, pardon my French. Allereerst kennen we al jaren amper meer het verschijnsel van een huisdokter die ook daadwerkelijk aan huis komt. Neen, wacht u maar liever gedurende het wachtuur (soms letterlijk slechts één uur) met god-mag-weten-wat-u-mankeert tussen ieder ander die het zo ver laat komen dat opgeleide ogen er toch beter maar eens naar kijken. Uit meerdere persoonlijke ervaringen – eigenlijk bijna alles wat ooit met me mis is geweest – weet ik dat deze stop een nodeloos verspillen van tijd is in Nederland; in het onderwijs geldt de spreuk those who can’t, teach en in de zorg lijkt dat de kwalificatie van de huisarts te zijn. Desalniettemin: u bent in Nederland aangewezen op deze man/vrouw als uw allereerste stap voor alles wat niet dermate levensgevaarlijk is dat er een directe ambulance bij te pas hoort te komen.

Ik heb hier in België al mogen proeven (helaas ging 2009 niet zonder ernstige gebreken) hoe makkelijk er door de red tape gesneden kan worden mocht dat menselijk nodig zijn. Toen ik met een zenuwinfectie in mijn ruggengraat bij mijn dokter ‘thuis’ in Tilburg meldde dat ik rechtstreeks een scan kon regelen via de huisarts die ik geraadpleegd had hier in Gent, meldde hij enkel droog en weemoedig: Ja, in België kan dat. Voor een eenvoudige scan ben ik, en u denkt wellicht dat ik overdrijf maar geloof me dat doe ik niet, máánden bezig geweest.
Ook eenvoudigweg de keuze voor een specifieke huisarts is niet zo eenvoudig als het klinkt. U moet in het postcodegebied van de arts vallen, en enkel als die geen enkele ruimte meer in zijn patiëntenbestand kan maken moogt u een beetje verder kijken. Maar niet te ver, want wettelijk is beslist dat uw huisarts binnen reisbare afstand ligt. Enerzijds is dat een goede zaak, maar dat heeft wel over de jaren heen simpelweg geleid tot regiogespecialiseerde huisartsenposten en daar hebt u het maar mee te doen, ongeacht dat misschien acht kilometer verder een huisarts woont die u liever met uw leven vertrouwt.

Nederland – alsmede de beroepsgenezers zelf – heeft ook over de jaren heen flink het mes gezet in de voorzieningen. Wordt u ziek in het weekend? Wacht maar lekker tot maandag. Een arts van de wacht, dat hebben we bijna nergens meer bij mijn weten. Een apotheek van de wacht ken ik in Nederland al helemáál niet. 24/7 zorg, stel je voor, in een land gerund door calvinisten kán dat toch niet? Moeten immers ook verzorgers niet de zevende rustdag respecteren enzovoorts?

Dat is dan nog tot daaraantoe. En ieder medisch circuit is op een bepaalde maatschappelijk verantwoorde manier ingericht, de huisarts is het verplichte aanmeldloket bij de meeste aandoeningen in Nederland en soit, dat is dan zo. Maar het allerergst bij uw Noorderburen is wel de wetgeving over wat voorheen nog het ziekenfonds heette.
Vergeet alles wat de historie achter die link vertelt, in recente decennia is alles daarvan vervangen door een mengeling tussen Amerikaanse toestanden en het ‘poldermodel’. Met bovendien nog recenter het verschijnsel van privatisering. Iets waarvan de Nederlandse overheid maar niet genoeg kan krijgen – openbaar vervoer, telefonie, postdiensten, energie, álles moet maar geprivatiseerd worden, uit onze handen, wég, wég! Op vrijwel ieder geprivatiseerd gebied heeft de schade zich ongegeneerd getoond, maar desalniettemin zal er altijd weer ergens een rapport geschreven zijn dat aantoont dat op dit nieuwe privatiseergebied de resultaten wél voor alle betrokken partijen – de burger nemen we altijd in de voetnoten mee – beter en wenselijker zijn dan de huidige situatie. Ik kom er op een aantal andere later wel weer terug, maar de Zorg is wel het machtigste voorbeeld dat we momenteel kennen in Nederland.

Het kind met het badwater buitensmijten, dat doet onze Overheid niet zomaar, maar dan wel vanuit hun optiek. Het hele idee van de burgers die gezamenlijk de ‘pot’ betalen voor eenieder die ziek wordt, dat ‘mochten’ we dan ook koste wat kost behouden. Het ‘potje’ werd zelfs een beetje groter: iedere burger is verplicht de premie voor een Basisverzekering te betalen. Niks mis mee, maar met die verzekering heb je nog niets. Waar een verzekerde vroeger uit zijn premie, al dan niet aanvullend verzekerd (‘Ollanders houden van verzekeren, ook een onderwerp voor later wellicht), in ieder geval wat basismedicijnen, de tandarts en bijvoorbeeld een jaarlijkse nieuwe bril vergoed kregen, krijg je nu nada, zilch, zip, noppes, nitsch. Iedereen is verplicht tot een ‘eigen bijdrage’ van 255 euro. Dat betekent dat als je medische kosten in een bepaald jaar niet boven de 255 euro uitstijgen, je de hele mik zelf mag betalen. Bóvenóp de premie van de basisverzekering, die bij de laagste verzekeraars van het land nog altijd minimaal 80 euro per maand inhouden.

Als nog altijd geregistreerd Nederlands burger betaal ik dus per maand méér dan wat ik hier aan de premie voor de mutualiteit per jaar betaal. Wrijf even in uw ogen en lees dat nog een keer. Per maand, per jaar, ja u las het goed. En ja, tot pakweg vijfentwintig joetjes krijg je daar dus nog niets voor ook. De vraag die zich aandient is, á zestien miljoen mensen, zijn de kosten dan ook navenant? Nee, natuurlijk niet, want de hele zorgmarkt is overspoeld door private verzekeraars met lobbyisten op de payroll en die zorgen zelf wel dat zij en hun werknemers de toekomst fluitend in kunnen. Lang leve de privatisering. Leve de vrije markt en het Amerikaanse voorbeeld. Natuurlijk heeft iedere weldenkende Nederlander Sicko gezien, maar dat herkennen als langzaamaan onze eigen situatie, laat staan er iets tegen proberen te doen, dat riekt naar gevaarlijke geluiden en laten we die vooral niet maken.

Ik ben een tijdje geleden begonnen met een liedje gebaseerd op de openingstune van de bekende Nederlandse dokterscomedy ‘Zeg eens Aaa’. Het heet ‘Zeg eens Bee’. Als de bevriende maar veel te drukbezette muzikanten wiens hulp ik ingeroepen heb om dit liedje inclusief clip af te krijgen en online te schoppen, zover zijn, zal ik het u tezijnertijd wel eens voorschotelen. Maar voor die tijd weet u alvast waar die protestroep vandaan komt.

U bent vandaag vrijgesteld van huiswerk wegens ziekte van uw instructeur bij het denken aan zijn eigen thuisland. De Nederlandse cursisten mogen Koning van Katoren eens herlezen, en met name het hoofdstuk over de stad Afzette-Rije.

© 2010 GENTBLOGT VZW