RSSSingle in Gent (2)
Eerst en vooral wil ik u allen danken voor de vele tips. Het was ontroerend om te zien hoeveel mensen bereid zijn een single meisje te helpen op het glibberige datingpad. Ik heb uw suggesties genoteerd, veelal onder het mompelen van de bedenking “kon ik daar nu zelf niet opgekomen zijn?”. En heb ik ondertussen, vrees ik, elders afgesproken. Vooral omdat de date in kwestie daar soms ook iets over te zeggen heeft, natuurlijk.
Op een vroege vooravond valt één en ander te zeggen voor Trefpunt. Het is er rustig, op een paar tooghangers en een eenzame boekenliefhebber na. Je kan dus een strategisch plekje opzoeken. Zo eentje waarbij het licht niet genadeloos de wallen onder je ogen extra in de verf zet. Of waar je discreet de ingang in het oog kan houden om binnenvallende vrienden tijdig te spotten. Of, als je haast onmiddellijk door hebt dat dit een beleefdheidsdrankje gaat worden, waar je zicht hebt op de klok. Weet je precies wanneer het obligatoire half uurtje voorbij is, zonder voortdurend te proberen om in het geniep naar je horloge te kijken. Beleefd zijn, het is een zwaar onderschatte deugd.
Helaas stond de open haard uit, en had de rust één gigantisch nadeel: het was er zo stil, dat elke zin al gauw door het aanwezige gezelschap kon worden opgepikt. En je dus voortdurend het gevoel had dat je luidkeels je hele leven uit de doeken aan het doen was voor een publiek van mensen die deden alsof ze naar hun pint staren. Want wees eerlijk, waar gaan die eerste “verkennende” gesprekken eigenlijk over? Wie bent u eigenlijk? En waar houdt u zich zo allemaal mee bezig? En bent u al lang lid van de singlesclub? En waarom spreekt u nu juist met mij af? Voor wie het nog niet heeft meegemaakt: wees gewaarschuwd, het is een mijnenveld, dat eerste gesprek.
Had ik u al gezegd dat ik een enthousiast dater ben? Enkele dagen later al trek ik er opnieuw op uit. Cliché der clichés in datingland: een filmpje, in de Studio Skoop. Waar niet zoveel bijzonders over te vertellen valt. Behalve dat het er eerst snikheet en daarna steenkoud was, en dat de film goed was. En dat het café achteraf zo volgepropt zat dat er geen doorkomen aan was. Uitwijken dus, voor een glas en een babbel. Meest logische optie in de buurt: Het Trappistenhuis. Meest geslaagde optie even verderop: Biz’art. Ik was er al langsgelopen, maar nog nooit binnengeweest. Het is een charmant rommelboeltje. Voor de mensen die elkaar en de juffrouw achter de bar al een beetje kennen is er de toog vooraan. Voor mensen die echt bijzonder goed met elkaar vertrouwd zijn is er een knusse sofa waarin je samen helemaal kan wegzakken. Voor onwennige daters zijn er tafeltjes met net voldoende afstand tussen en zacht schemerlicht. Daagt je date niet op of ben je gewoon een vroege vogel, dan bieden stapels stripverhalen en boeken een uitkomst. Kan je jezelf tenminste de houding aanmeten van “Ik heb dat hier wel allemaal onder controle hé!”.
Is de Biz’art dan een aanrader voor de datende medemens? Ja en nee. Ik vermoed dat je niet om het even wie meesleept naar de georganiseerde chaos van het café. Er zijn namelijk mensen die rommelig verwarren met smerig (echt, die bestaan). Ik vermoed dat iedereen die gaat daten met een elektricien zich aan commentaren mag verwachten. Laat ons zeggen dat ze hier en daar creatief geweest zijn met kabeltjes. Wie wil afspreken met een iets minder praktisch aangelegde mens, kan ik Biz’art echter van harte aanbevelen. Het café op zich genereert op zich al genoeg gespreksstof om het eerste kwartier door te komen. En al blijf ik bij mijn oorspronkelijke stelling dat eten en daten eigenlijk niet samengaan (al was het maar omwille van de peterselie tussen je tanden), zelfs dat behoort daar tot de mogelijkheden. Geen idee of het er lekker is overigens, ik heb het niet geprobeerd. Maar wie dat wel al deed: laat eens weten of het gesmaakt heeft, dan trek ik er eens met een goede vriendin naartoe.
© 2010 GENTBLOGT VZW
lijkt me precies iets dat ik ook eens moet uitproberen, mijn vaste adressen zijn ook al platgetreden waardoor ik er bijna niet meer kom
Het eten is er niet slecht maar ook weer niet fantastisch. Ik ga er wel voor de sfeer die er hangt…
Persoonlijk ben ik ook wel gevoelig voor smerige café’s. Rommelig is niet meteen een probleem, als je dan maar duidelijk kan zien dat ze voldoende grondig poetsen.
‘t Is misschien gek, maar stel dat het nu echt klikt en je begint honderduit te kletsen..skip je dan beter de film niet. Ander gezegdd: is het geen erg goed teken als je de film niet haalt?
Je bedoelt Els, dat je liever je eigen film regisseert?
Zeer zeker..Charles!
probleme is dat je tegenspeler dikwijls een ander script in zijn/haar hoofd heeft en niet het opgelegde tempo wil volgen dan wel zich gewoon niet goed laat regisseren ;-)
of nog erger denk dat zij/hij de regie in handen heeft! :D
Als romantische ziel heb ik er niet op tegen een opsomming van etablissementen in Gent die zich het best lenen voor een goed gesprek en goed glas. Maar man, man ik heb het met u te doen Zella. Dit wordt meer het wetenschappelijke handboek van Dappere Dater in Datingland. Tactieken voor het spreiden van dates, en niet alleen in de tijd maar ook geografisch gezien, om bekenden te ontlopen en reputaties te waarborgen. Op de plek aangekomen moet er een strategische positie worden ingenomen ten opzichte van de deur en mogelijk uurwerk. In gedachte al bezig een tactiek uit te stippelen om het mijnenveld van het eerste gesprek te kunnen trotseren. Of zelfs al een eervolle aftocht anticiperend door wat in de stapel strips bladeren. Lukt het dan nog om eerlijk te antwoorden op de vraag “Wie ben ik eigenlijk?”. Of anders gezegd: Is dit echt de manier om mensen te leren kennen of zijt ge gewoon het aantal dates aan het trufen?!
Nederbelg, de vraag is toch ook of een eerste date al dient om iemand echt te leren kennen. Zoals ik al eerder schreef, als het echt klikt dan laat je het geforceerde karakter vast al gauw vallen om in tegen middernacht samen schelpjes te gaan rapen in oorstende..huh..met een dikke jas aan.