RSSKarussell, een klankkleurconcert voor iedereen vanaf 2 jaar
Eens je zelf kinderen hebt of er komen er in je dichte omgeving (en je wordt tante, meter, …) dan word je plots alert voor activiteiten waar je vroeger gewoon aan voorbij ging, nl. activiteiten voor kinderen. Er is natuurlijk het ‘gekende’ aanbod van studio100 en aanverwante waar op zich niets mis mee is, begrijp me zeker niet verkeerd, maar soms ga je toch eens op zoek naar iets ‘anders’. Op dat vlak zitten we in Gent zeker goed en vallen er regelmatig leuke, boeiende en bijzondere voorstellingen mee te pikken. Zo ook afgelopen weekend in de Vlaamse Opera waar het gezelschap Pantalone de voorstelling Karussell ten tonele bracht.
Karussell kadert in de reeks Kortjakje, voorstellingen ingericht door Jeugd en Muziek Gent. Voor een prikje – 6 euro, goedkoper dan aan bioscoopticket – kan je elke laatste zondag van de maand in de Vlaamse Opera gaan kijken en luisteren naar muziek voor het ganse gezin. De meeste voorstellingen zijn bedoeld voor kinderen van 5+ of ouder, maar deze was speciaal voor kinderen vanaf 2 jaar.
Het was dus reppen om tijdig een kaartje te bestellen want dergelijke voorstellingen kunnen meestal rekenen op een grote respons. Het (cultuur)aanbod voor de allerkleinsten is immers nog steeds eerder beperkt en de vraag groot. Ook tijdens het spekkenfestival de voorbije kerstvakantie waren de voorstellingen voor de allerkleinsten het snelst uitverkocht.
Aangezien ons ticket ook recht gaf op een gratis ritje met het openbaar vervoer lieten we de auto voor wat hij was en trokken we met de tram richting opera in het gezelschap van 2 enthousiaste kleuters. Een goede beslissing zo bleek want de parkeergarage onder de Kouter bleek volzet, niet ongebruikelijk op een zaterdagnamiddag in Gent.
De inkomhal vulde zich gestaag met grote en uiteraard ook veel kleine bezoekers. Aangezien het concert doorging aan de achterzijde van de scene en ook wij als publiek op de scène zouden zitten, zouden we de mooie operazaal niet te zien krijgen. In afwachting van het concert had men daarom enkele loges geopend zodat we met de kinderen alsnog een kijkje konden nemen en hen eventjes in de rode pluche zetels konden laten zitten. Heel wat (groot)ouders gingen met plezier op dit aanbod in en voor we het wisten, kondigde de gong de start van het concert aan.
Terwijl iedereen een plekje zocht op de kussens en de klapstoeltjes werden we door een cellist muzikaal welkom geheten. Midden op de scène stond een reusachtige oranje bol die een warme gloed uitstraalde. Na nog enkele praktische afspraken kon de voorstelling van start gaan. Een acteur verscheen op de scene en startte – zonder woorden maar ondersteund door de muziek – zijn verhaal. Een heel poëtisch verhaal dat door elkeen op een eigen manier kon worden ingevuld.
In de oranje bol verscheen een grote schaduw (die enkele kindjes een beetje schrik aanjoeg) en toen de grote bol open ging, bleek het een accordeoniste te zijn die mee haar rol in het verhaal vertolkte. Een violiste was het vierde en laatste personage in het verhaal, of eigenlijk toch niet: er kwam ook nog een klein lappenpopje bij dat allerlei avonturen beleefde. Er verscheen sneeuw, er werd een ‘echte’ sneeuwpop gemaakt, er waren heel veel kleine en (hele) grote ballonnen, zeepbellen en uiteraard veel mooie, vaak vrolijke en soms ietwat melancholische muziek. Ook licht en kleur speelden hun rol in het verhaal en versterkten nog de poëzie van het geheel.
De meeste kinderen (en volwassenen) keken vol be- en verwondering naar de voorstelling. Rondom mij zag ik oogjes blinken van enthousiasme en hoorde ik verrukte kreetjes o.a. toen de sneeuw uit de hemel viel en de ballonnen rondvlogen. Vol overtuiging zwaaiden de kindjes naar het lappenpopje toen het opsteeg in de luchtballon en vrolijk gingen ze op het einde allemaal nog even op de draaimolen zitten.
Drie kwartier duurde de voorstelling en we hebben van elke minuut genoten met onze ogen en oren wijd open. De beelden, klanken en kleuren van deze woordenloze voorstelling omzetten in geschreven woord is niet eenvoudig, zuivere poëzie is voor mij de vlag die de lading het beste dekt. Eén ding weet ik alvast zeker: zo mogen er nog heel veel voorstellingen volgen!
© 2010 GENTBLOGT VZW