RSSEen klapke met Pascale
Pascale Platel palmde tijdens de vorige Gentse Feesten de Campo volledig in met maar liefst 3 voorstellingen. Ik heb er twee van gezien, gelukkig kwam ‘t Is al wa beter nog eens terug. En blijkbaar was ik niet de enige die de voorstelling gemist had, want het bordje “uitverkocht” kon bovengehaald worden. Nochtans had ik me laten vertellen dat de voorstelling niet zo goed is. Maar een voorstelling moet soms groeien en ik kan natuurlijk niet vergelijken met de zomer, maar voor mij was het een geslaagde avond.
Pascale Platel zet in haar onvervalste eigen stijl een actrice neer met een probleem. Het wordt al meteen duidelijk bij het begin van de voorstelling, maar ik wil het hier niet verklappen. Ze zit in een gezellige rode zetel en vertelt haar verhaal. Over haar probleem, over haar vriendinnen met problemen, andere wel te verstaan, over hoe haar moeder, haar jeugd,… en zo kabbelt de voorstelling verder. Carina D’Haenens uit Gent krijgt een eigen gezichtHet is niet het grote verhaal, wel het verhaal van elke dag. Maar Pascale Platel geeft het net dat ietsje meer door haar manier van vertellen, dat Gentse accent. Als ze bijvoorbeeld zegt dat “Gent zo schoon kan zijn, je weet wel. Nog schoner dan anders.” Wel, dan weet je exact wat ze bedoelt en zwel je een beetje van trots omdat je in die stad woont. Het wordt helemaal herkenbaar als ze het over de Griekse snack heeft en je net van daar komt, wat gehaast omdat je toch nog iets moet eten. En dan zijn er ook nog de vergelijkingen en de beeldspraak die ze gebruikt, waardoor de voorstelling net iets meer flair krijgt.
De voorstelling ademt Platel en toch, en toch is het de eerste keer dat ze niet zelf de tekst heeft geschreven. Ze vertrouwde dit toe aan Dirk Pauwels, artistiek leider van Campo. Het was ondertussen 25 jaar geleden dat ze voor het eerst op uitnodiging van diezelfde Dirk Pauwels op de planken stond van wat toen nog als het Nieuwpoorttheater door het leven ging. ‘t Is al wa beter komt uit het niks, volledig uit het nada en baf! Het staat er en het is er kloef op. Kloef! Verwacht geen grote filosofische uiteenzettingen over de wereldvraagstukken, maar je gaat wel naar huis met een goed gevoel. Een kleine filosofische uiteenzetting over de kleine kantjes van het leven, de ups en downs van elke dag. Er kan al eens gelachen worden, en soms is het een beetje stil, een beetje ongemakkelijk. Al duurt dat bij Platel nooit lang, en misschien is dat jammer en wordt teveel de grote dramatiek bovengehaald waardoor de lachers al gauw weer op haar hand zijn. Toen ze het had over de mannen in haar leven, of eerder het ontbreken ervan, mocht het voor mij wat dieper uitgewerkt worden, bijvoorbeeld.
Het heeft geen zin om nog kaartjes te zoeken voor de voorstelling, maar kijk gerust eens rond op de Campo-site, er zijn nog veel mooie voorstellingen in het vooruitzicht en met de 5×5 zit je het komende jaar wel goed.
© 2010 GENTBLOGT VZW