RSSGeorges Sea Food
In de Donkersteeg huist een goed bewaard geheim. Ik heb het alvast niet teruggevonden op mijn favoriete blog en ik vraag me af hoe dat eigenlijk kan. Ik ben al ettelijke keren door dit straatje gelopen en ik heb de restaurants al gezien, maar ik was niet bijster enthousiast toen mijn liefste aankondigde dat we daar ergens gingen eten. Ik weet niet, ze spreken me niet echt aan. Of ik loop te snel door de straat, kan ook natuurlijk. Ik herinnerde me wel daar ergens aquariums gezien te hebben. Georges Sea Food dus. Naar eigen zeggen, het oudste restaurant van Gent.
We werden vriendelijk ontvangen. En ja, we hadden gereserveerd, wat op een zaterdagavond geen overbodige luxe is. De inrichting is nogal klassiek. We krijgen een tafeltje in een rijtje van drie, nogal aan de krappe kant, maar we willen niet klagen. Het restaurant is groter dan verwacht, maar door de indeling in twee ruimtes valt het best nog mee. Van op mijn plaats zie ik de weerspiegeling van de aquariums met de oesters in de vitrine. Het geeft een beetje een vakantiegevoel. We krijgen al snel de kaart, maar hebben eigenlijk al een beetje beslist dat we het menu (€ 33) zullen nemen. Op de kaart staan oesters in verschillende varianten en vele visgerechten. Op de kaft zien we een foto in sepia van de zaak in 1924, de eerste generatie Georges, toen was het nog een frituur en literair café. Een aparte combinatie als u het mij vraagt.
Je kan elke maand het menu bekijken op de website. Mijn lief kiest voor de carpaccio van tonijn en de skrei met parmesan korst. Ik laat me verleiden door de scampi met speculoosvinaigrette en rogge met mosterdsaus. Als wijn gaat hij voor een pinot gris (€ 35) en we vragen ook nog een fles spuitwater. Ondertussen hebben we buren gekregen, twee dames die een verjaardag komen vieren. We krijgen een hapje met heerlijke zalm, een veelbelovende start. Op de wijn is het even wachten, maar we hebben tijd en laten het niet aan ons hart komen. Wanneer het voorgerecht wordt geserveerd, wordt onze wijn uitgeschonken met de boodschap: “Hierbij hoort een glas wijn” en een glimlach.
Ik had getwijfeld over de scampi omdat ik niet van het prutsen met mijn bestek hou. In mijn ergste nachtmerries zie ik ze al door de lucht vliegen, dus als ik proef hoe lekker de carpaccio is, slaat de twijfel pas echt toe. Maar dan proef ik mijn scampi, perfect gegrild en helemaal geen gedoe om de staartjes er af te halen. De speculoosvinaigrette is subtiel en apart. Ondertussen krijgen we ook buren aan de andere kant. Zijn gezicht betrekt een beetje bij het zien van de tafel. Het betert niet meteen bij het zien van de kaart en dus verlaten ze de zaak. Goed nieuws voor de Engelse toeristen die zo nog een tafel bemachtigen.
We moeten even wachten op een nieuw glas wijn, maar we nemen het de bediening niet kwalijk. Al bij al verloopt alles heel vlot. Bovendien is iedereen ook heel vriendelijk, geen gemaakte glimlach maar echt het gevoel dat we welkom zijn. Ook het hoofdgerecht is zonder meer om je vingers bij af te likken. De rogge is graatvrij en smelt gewoon in de mond. Met de gekookte aardappeltjes en de bladspinazie is het een ideaal huwelijk. De mosterdsaus zorgt niet enkel voor een kleurrijk contrast maar ook voor een pittige en toch zachte smaak. Ook aan de overkant van de tafel hoor ik niks dan positieve geluiden. Waarom zijn we hier nooit eerder komen eten?
De buren hebben oesters als voorgerecht gekozen, een mooie plateau. Aan de andere kant hebben de toeristen mossels gekozen. Als we even luistervinken horen we ook niks dan goed. Het is moeilijk om hier intieme gesprekken te gaan voeren, maar het is niet zo dat het storend werkt.
We krijgen ruimschoots de tijd om te genieten en te praten. Hier worden de borden niet weggegrist als je nog maar je bestek neerlegt. Maar het is ook niet zo dat we met onze vingers zitten te draaien wachtend op de volgende gang. Ook de wijn wordt nu regelmatig bijgevuld, enkel de eerste keer verliep het wat stroef. Maar zo genieten we ten volle en wordt de fles mooi verdeeld over de maaltijd. We krijgen de keuze uit verschillende desserts: mijn lief gaat voor de tiramisu. Als ik hem mag geloven is dit de luchtigste tiramisu die hij ooit at. Vooral omdat ik al zo lekker gegeten heb, kies ik iets lichts: het bord sorbet met vruchten lacht me toe als een kleurrijk schilderij.
We bestellen ook nog een koffie. Hierbij krijgen we nog een kleine pudding met karamelsaus en een bordje met koekjes. De rekening klopt af op 115 euro, niet meteen een bedrag dat we doordeweeks neertellen in een restaurant, maar de wijn zit hier natuurlijk voor heel wat tussen. We hadden iets te vieren en we hebben ongelooflijk lekker gegeten. Ik neem me alvast voor om regelmatig eens te kijken naar dat menu op de website of misschien eens over de middag een lunch meepikken.
Georges Seafood Donkersteeg 25 9000 Gent – 09 225 19 18
© 2010 GENTBLOGT VZW
Inderdaad, een schitterend restaurant. Een andere ontdekking die ik deed in Gent: “Central au Paris” aan de voet van het Belfort, recht tegenover het stadhuis. Klassiek, een tikkeltje ouderwets zelfs, maar een ongelooflijk goede keuken. Zéér vriendelijke mensen. Misschien kan de schrijver van bovenstaand stukje ook dat restaurant eens proberen… Smakelijk!
Altijd al een zeer goed, evenwichtig restaurant, uitsluitend door snobs onderwaarderd. Echt een aanrader. Opmerking: de naam was vroeger “Chez Georges”, toch wat eleganter dan “seafood”, of niet?
“Seafood”: wijlen Huguette Ingelaere zou gefulmineerd hebben. Maar was “Bij Joris” beter? Als het maar geen seafastfood wordt. Lang geleden dat ik er gegeten heb. Altijd oerdegelijk gevonden. Eén van de “blijvers” in de Donkersteeg.
Complimenten aan de reporten om ook buiten de platgetreden “trendy” paden te kijken!
Wij gingen daar voor zowat elk groot familiefeest eten. Nooit teleurgesteld geweest.
in mijn pas terug gekregen “vrijgezellentijd”, een jaar of zes geleden, moest ik, wonende op een kamer, wel elke dag op restaurant: ik had geen keuken!
“chez georges” had me regelmatig als klant net zoals “de kruik” en het tussenliggende “steak-house”.(om de financiele kant in evenwicht te houden kende ik ook nogal veel chinese restaurants met de nodige gevolgen in mijn later leven)
er zijn in gent goede restaurants die helemaal niet meelopen met trends en toch een degelijke kwaliteit op je bord brengen.
“chez georges” heeft een verzorgde keuken met zeker de nadruk op de kwaliteit van de produkten. goedkoop is het niet, vooral oppassen met de wijn, een ouderwetse fout die men nog veel maakt.
ik denk dat mensen zoals jm. en michel zeker nog adresjes kennen.(de lieve, la paix,…..). mij moet je geen besprekingen meer vragen: onder echtelijke dwang eet ik alleen nog in chinese wokrestaurants en daar zijn er geen goede van in het centrum. over “chinese” restaurants spreek ik me niet meer uit wegens niet wenzhou genoeg en dus voor ons bijna altijd teleurstellend. (of je moet in het chinees de kok, als hij al chinees is, vragen, smeken om iets “echt” in de wok te gooien).
komaan: besprekingen van “eerlijke” keukens :)
Lang geleden dat we er gegeten hebben , vroeger was het ons huwelijksvieren-restaurant . Zo te lezen moeten we er snel eens terug gaan .
Heb er eens moules parquées als voorgerecht gegeten, op ijs, veels te koud.
Nadien een plat fruit de mer, met weer dezelfde ijskoude mosselen.
Dat was me van het goede teveel.