RSSJazz & Sounds, de intro voorbij
Voilà , en zo zit de openingsdans er ook op. De Hogeschool mocht de spits afbijten, eerst met een Open Lab (een samenwerking met IPEM) in het Auditorium van De Bijloke , en daarna met twee concerten in de Miry zaal van het conservatorium –een prachtige zaal overigens. Het Open Lab was grotendeels een insiders gebeuren, had ik de indruk. Jammer, want er waren interessante dingen te horen voor wie een beetje een open geest had.
Bij de ingang werden we begroet door <harmO>, één van de muzierobotten van Godfried-Willem Raes van de Logos Foundation. De stichting, een werkplaats voor professionele experimentele muziekproduktie, is gehuisvest in het markante gebouw (de Tetrahedron) in de Bomastraat, vlak bij De Centrale. Er vinden regelmatig concerten en performances plaats, bijvoorbeeld met de M&M robots, waartoe ook <harmO> behoort. Zondag improviseren een aantal van die robots samen met muzikanten uit de Negocito-stal. Improviseren, jawel, want <harmO> bijvoorbeeld, kan dank zij radar- en sonartechnologie horen en voelen wat er in de omgeving gebeurt en daar dan vervolgens op muzikale wijze op reageren.
In de Bibliotheek lieten een paar mensen zich vrijwillig ingespen op de operatietafel van Oorwonde, een installatie van Laura Maes om zo de soundtrack van een fictieve operatie te horen én voelen. Redelijk beklijvend voor wie erop lag, naar het schijnt, voornamelijk intrigerend voor wie erop stond te kijken. Ik had de moed niet om mezelf ook als vrijwilliger voor te stellen.
Tussendoor ging ik ook het Auditorium binnen, waar van 16 tot 19u een aantal lezingen, performances en demonstraties plaatsvonden. Het auditorium was telkens goed gevuld, maar ik had de indruk dat er voornamelijk studenten aanwezig waren.
Daan Janssens legde er heel begrijpelijk de partituur van zijn solowerk uit, bijgestaan door fluitiste Katrien Gaelens, die eerst ter illustratie telkens een aantal fragmenten speelde, en vervolgens het hele werk opvoerde. De zaal was net klein genoeg om de meeste (maar lang niet alle) subtiliteiten in dat werk te horen. Sommige klanken bestonden immers uit niets meer dan het geluid van de kleppen die de toongaten afsluiten, of het wegsterven van aangeblazen noten. Heel mooi.
Achteraf was er ook een compositie van Olmo Cornelis, waarbij de zangstemmen worden bijgestuurd de bewegingen van een danseres. Een heel interessant concept, maar ik had de indruk dat het technisch niet helemaal in orde was tijdens de opvoering.
Maandag en dinsdag werd er telkens ook een concertavond voorzien in de Miry zaal. Impressions of a Blue Kind is een samensmelting van Kind of Blue, het legendarische album van Miles Davis, en het impressionisme van Debussy. In het resultaat was het vaak zoeken naar de referenties naar Miles Davis (een thema hier, een improvisatie daar).
Dinsdag werden er een aantal stukken gespeeld onder de noemer De hedendaagse klarinet in kamermuziek. In het eerste deel, gebracht door solisten van het ‘Brussels Philharmonic’, was er een technisch stuk van Magnus Lindberg (Clarinet Quintet), met een aantal verbluffende wendingen en technieken voor klarinet (gespeeld door Eddy Vanoosthuyse); en een toegankelijker werk van David Bruce (Gumboots for clarinet and string quartet). In het tweede deel werden er twee stukken van Steve Reich gespeeld.
Het klonk wel mooi, maar het was allemaal nogal braaf. Niet dat ik mij verveeld heb, maar in een festival zoals Jazz & Sounds had het misschien iets gedurfder gemogen? Wie sounds wou, had eigenlijk naar de Bijloke moeten komen voor pakweg het experimenteler stuk van Daan Janssens, de robot van Godfried-Willem Raes, of de installatie van Pieter Coussement. Het is een beetje eigenaardig dat er voor de concerten werd teruggegrepen naar de weliswaar heel mooie, maar ondertussen toch wel veilige stukken zoals uit het werk van Reich.
Wie jazz wil (en ook wel wat sounds), kan donderdag en vrijdag in Vooruit, en zaterdag en zondag in De Bijloke terecht. Hairy Bones, met Brötzmann, Kondo, Pupillo en Nilssen-Love, behoren wel degelijk tot de stoutmoediger muziek. Soms wat moeilijker om in te komen, maar als het lukt, is de beloning meestal waanzinnig intens. Dit viertal heeft ondertussen een heel stevige reputatie opgebouwd. Niks dan lof, vinden wij daarover terug.
Toegankelijker, maar zonder twijfel minstens zo fascinerend om zien, is Colin Stetson. De saxofonist speelde reeds met een impressionant aantal muzikanten, van Feist en Bon Iver, tot Tom Waits en Laurie Anderson. Op New History Warfare haalt hij zowat alles uit een saxofoon wat eruit te halen valt. Van grollen tot klepperen, maar ook meeslepende rockerige melodieën –met stip een aanrader. Tezelfdertijd, en ja ik ga daarover blijven mopperen tot de dag voorbij is, treedt saxofonist Ben Sluijs op samen met Jules Deelder en Remco Campert. Staccato voordracht van twee Nederlanders gedomineerd door een Belgische saxofonist, het is verdomd iets om naar uit te kijken.
Tussen beide concerten in, treedt trompettist Erik Truffaz op, samen met Malcolm Braff, die hij leerde kennen voor de opnames van zijn driedelige album Rendez-Vous. Truffaz schuwt de invloeden uit andere culturen of muziekgenres niet, en dat heeft tot nog toe altijd al voor verfrissende optredens gezorgd.
Vanaf 18u30 kan u reeds in Vooruit terecht, voor de installatie en tentoonstelling van het KASK (Twitter Tweets!), en de documentaire over Han Bennink, Hazentijd.
Jazz & Sounds Festival, nog tot en met 28 maart 2010. Een vierdagenpas kost € 60 (vvk), een tweedagenpas (twee dagen Vooruit of Bijloke) € 35 (vvk) en een dagticket € 20 (vvk). Houders van een vierdagenpas mogen gratis binnen bij de concerten in het conservatorium; anderen betalen € 10. Wie bestelt via Vooruit of via De Bijloke betaalt geen reserveringskosten!
—
Op de foto’s hierboven: Godfried-Willem Raes en <harmO>; Marc Leman van IPEM ondergaat Oorwonde van Laura Maes; studenten hedendaagse muziek o.l.v. Kris Deprey en Filip Rathé tijdens de opvoering van Steve Reichs Eight Lines.
Hieronder: Impressions of a Blue Kind; Kris Deprey tijdens Reichs New York Counterpoint; de hand van Filip Rathé tijdens Reichs Eight Lines; de klankman en de partituur.
—
© 2010 GENTBLOGT VZW