RSSEindelijk, Gustave
Op 27 maart werd de langverwachte retrospectieve met het werk van Gustave Van de Woestijne in het Museum voor Schone Kunsten geopend. Je moet de laatste weken wel heel erg je best gedaan hebben om het te missen. Het is pas de tweede keer dat de schilder in zijn geboortestad wordt herdacht. En die eerste keer dateert al van 1949, meer dan 50 jaar geleden dus.
Gustave Van de Woestijne (1881-1947) wordt als één van de meest oorspronkelijke schilders omschreven. Hij is een belangrijke vertegenwoordiger van de moderne schilderkunst in België, zonder evenwel zijn roots te verloochenen. Ik moet toegeven dat ik op voorhand de besprekingen niet gelezen heb, ik ga graag naar een voorstelling met een open blik. Zondag trokken wij met drie vriendinnen naar het MSK, ideaal om voor spannende sportieve zondagnamiddag wat cultuur te gaan opsnuiven. Het was er best wel druk, ook al was het pas tien uur. Blijkbaar waren we niet de enige met dit idee. Toen we naar buiten gingen, stond er zelfs een file te wachten om binnen te gaan. Misschien wat overdreven, maar het laat wel toe om de tentoonstelling op een comfortabele manier te bezoeken.
De folder die je bij de ingang krijgt biedt meer dan voldoende houvast om de tentoonstelling te bezoeken. In de verschillende zalen kan je de evolutie van het werk van Gustave Van de Woestijne volgen. Uiteraard is er de invloed van de Latemse school. Het platteland en boerentaferelen zijn onmiskenbaar in zijn werk aanwezig. Maar Van de Woestijne schildert ze zonder context, waardoor ze tijdloos worden en nog steeds bezoekers kunnen aanspreken. Sommige beelden spraken me heel sterk aan, zoals het schilderij met de grootmoeder of ook nog het landschap met de bomen, wat dan weer compleet anders is eigenlijk. Wat me vooral opviel, was de verscheidenheid aan werken: intieme portretten, in de traditie van de Engelse school, de onmiskenbare invloed van toen het gezin Van de Woestijne in Engeland verbleef en de bijna kwetsbare tekeningen, zoals de tekening van zijn vrouw met twee van hun kinderen. In dezelfde zaal hangt een portret van een meisje die zo herinnert aan Picasso. Het bord met uitleg bevestigde mijn vermoeden, wat altijd wel een goed gevoel geeft.
Hoewel ik dacht dat Van de Woestijnes werken me niet bekend waren, herkende ik “De twee lentes”, een schilderij met twee vrouwen, een in het zwart, een in het rood van de kunstkalender van onze bank van vroeger. Zo zie je maar, soms zit het in een klein hoekje. In de schilderijen kan je zonder al te veel moeite sporen van de middeleeuwse schilderstraditie ontdekken, al is het maar omwille van de religieuze thema’s, als je ten minste opgelet hebt in de les esthetica. Maar tegelijkertijd ogen die heel modern, zoals De Onze Lieve Vrouw met de Zeven Smarten. Een werk waarvan je zo geloofd dat het voor de nodige controverse heeft gezorgd. De illustraties bij de Vos Reinaert of de andere pentekeningen ogen verrassend eigentijds. Net zoals de manier waarop hij zichzelf als schilder in het “De likeurdrinksters” laat binnensluipen. En dan is er plots nog een zaal stillevens. Blijkbaar was Van de Woestijne hier in de jaren twintig enorm door gefascineerd, het lijkt nergens bij te passen, behalve dan de handtekening. Maar zo wordt het wel een bijzonder fascinerende tentoonstelling, verrassend en toegankelijk door de brede thema’s.
Een aanrader! Uiteraard loont het ook de moeite om eens door de permanente tentoonstelling van het MSK te slenteren. Een koffie en een bezoekje aan de bloemenmarkt op de Kouter zorgden voor een perfecte zondagvoormiddag.
MSK, Fernand Scribedreef 1, Citadelpark, Gent. Dinsdag tot en met zondag, 10 tot 18 uur. Tickets: 9 euro, 6,5 euro met reductie. 1 euro voor jongeren tot 19 jaar, gratis voor Gentenaars op zondag tussen 10-13u. Combiticket mogelijk met Het Symbolisme in België – Koninklijke Musea voor Schone Kunsten (14/10 euro).
© 2010 GENTBLOGT VZW
Klein detail: Gustave Van de Woestyne, met oorspronkelijke “yâ€. Alleen zijn broer Karel Van de Woestijne “moderniseerde†zijn familienaam. Overigens een prachtige tentoonstelling die hopelijk veel meer volk aantrekt dan de al even mooie “Chinese verleiding†in de St-Pietersabdij (tot 25 april) die bitter weinig bezoekers aantrekt. Hoeveel bezoekers hebben wij eigenlijk per “cultuurkilometer†(Grasleizonnekloppers en Gentse Feesten niet meegerekend)? Ligt het aan onvoldoende publiciteit of aan een gebrek aan uitstraling? In het vooruitzicht van de openstelling van het STAM begin oktober is dit niet bepaald geruststellend.
Bedankt, ik ga het aanpassen. Ik had er eerlijk gezegd niet bij stilgestaan.
Loop bij het bordje ‘exit’ niet meteen weg: de zalen vlak na de tentoonstelling bieden werk uit ongeveer dezelfde periode en zijn dus interessant voor vergelijking. En de ret vn het museum is natuurlijk aan te rzdne (maar misschien wat veel na visueel overdonderende tentoonstelling).