RSSStemmen en tellen
We schrijven 18u49 (ofzo). Ik ben net thuisgekomen van een druk gevulde dag vol burgerplicht. Ik herinner me als kind dat mijn ouders zich op de verkiezingsdag wat opkleden. Mijn pa trok een das aan en ik mocht mee. Ik denk dat we te voet gingen naar het centrum, niet zo ver maar ook niet meteen dichtbij. Maar het was gemakkelijker, geen gedoe met het zoeken naar een parkeerplaats en onderweg wat kletsen tegen de buren of die van een straat verder. Stemmen leek me zo erg nog niet te zijn als kind. “Kiezinge” noemt mijn pa het en iedereen stemde “voor de goei”. En ik durfde wel eens vragen wie dat dan waren, en toen lachte iedereen geheimzinnig.
En vandaag was het andermaal van “hoogdag voor de democratie”, een verschrikkelijke uitdrukking als je het mij vraagt. Ik begon de dag op het gemakje, met een lekker ontbijt, nog even surfen op het web en lezen dat de kuisvrouw de held van de dag was in Wondelgem. Joepie!
Door de verbouwingen op mijn domicilieadres was het even fietsen. Onderweg zag ik de stemmers, sommige wat opgekleed, kiesbrief in de hand… Rond 11u stapte ik mijn vertrouwde stembureau binnen, deze keer geen bekende gezichten bij de voorzitter en bijzitter. Maar wel bij de andere stemmers.
Daarna trok ik naar het S.M.A.K. en kon ik nog een laatste keer naar de foto’s van Templeton kijken en lachen met de verschillende Gentse filmpjes van Hacking Public Spaces. Ik liet me de harder filet met groene asperges en frietjes smaken. Nog een koffie en het was tijd voor mijn burgerplicht. Weeral.
Ik had dit jaar ook een brief in de bus gevonden om te gaan tellen. Effectief deze keer, twee verkiezingen geleden was ik reserve maar mocht ik vertrekken van de voorzitter. Al had één van de effectieven wel geprobeerd om me te laten blijven. Ik kon gemakkelijk de fietsen volgen naar de lokatie, zo zie je maar Gent fietsstad. Er heerste een gemoedelijke sfeer, wat me wat verbaasde. Klaagt niet iedereen als ze moeten tellen? “Ach”, zei een vrouw van wie het ook al niet meer de eerste keer was, “het is een controle op de democratie, zo moet je dat bekijken.” Sommigen (her)kenden elkaar al. Ik kwam terecht in een groep geroutineerde tellers, een opluchting voor een groentje. Het was niet lang wachten op het eerste pak stembrieven en na het controleren van het aantal, kwam het tweede pak al binnen.
Als het eerste bureau van de gang kon onze voorzitter naar beneden trekken met onze uitslag. Het was nog steeds wachten op de catering, gelukkig had de secretaris al haar goed hart laten zien en was ze naar de automaat getrokken. Vlak voor de voorzitter het verlossende signaal kon geven, kregen we onze sandwiches. En terwijl ik door de gang nog volop stemmen zag tellen, kon ik opnieuw naar huis fietsen en is er al sprake van een verklaring van de voorzitter van de winnaar van de dag.
© 2010 GENTBLOGT VZW
Ook een hele prettige voormiddag beleefd als bijzitter. Je leert nog eens wat mensen kennen terwijl je je steentje bijdraagt aan het democratisch proces. What’s not to like?
Kwart na 6 waren we al buiten in het hoofdtelburo, na een namiddagje tellen zonder mopperen :). Hopelijk volgt de rest snel, want Gent komt niet vlot door in de totalen.
Hier was’t ook zitten, en dat was wel geestig, eigenlijk. Na vier keer tellen was het vooral eens iets anders.
Ik zou het toch fijn vinden als ik volgende keer zou uitgenodigd worden in mijn eigen taal, het Nederlands, in plaats van dat Oud-Vlaams waar sommige administraties zich nog steeds van schijnen te willen bedienen. Het is zó gedateerd dat het bijna archeologie lijkt.
Blijkbaar ben ik ook van de oude tijd, want ik kleed mij ook altijd met plezier op, trek mijn mooiste jurk aan en ga te voet stemmen om zo buren tegen te komen en een praatje te kunnen maken. Een beetje nostalgie naar de vroegere hoogdagen toch?
De oude tijd? Oei, zo had ik het niet bedoeld en zo oud ben ik nog niet hoor. Ik doe die dag ook altijd wel een inspanning. Het is gewoon leuk.