RSSMidzomervertellingen Citadelpark 2010: een impressie
Het is zomer, althans dat beweert de kalender. Op de langste dag van het jaar is het winderig en grijs, de regendruppels vallen net niet uit de dikke wolken die voorbijdrijven, de thermometer wijst een magere 14°C aan en dat zijn geen nachttemperaturen. Maar, de midzomervertellingen in het Citadelpark staan op onze agenda en dus zoeken we in de kleerkast een knuffeldikke trui uit, trekken een winddicht jasje aan en nemen naast een kussen om op te zitten ook nog een dekentje mee om over onze schouders te slaan of op onze benen te leggen. De paraplu weigeren we mee te nemen, het mag en zal niet regenen vandaag.
We trekken naar het park en gaan op zoek naar de rozentuin bij het Kuipke. Daar ligt de vertelplek al op ons te wachten: een windzeil moet ons een beetje beschutting bieden, de dekzeilen op de grond houden onze broek en dus onze billen droog en er liggen zelfs extra dekentjes om op te zitten of onder te kruipen. We zoeken een plekje uit en wachten samen met een pak andere ouders en kinderen vol spanning op wat komen zal.
Marijke Goossens bijt de spits af: de Vertelfee neemt iedereen mee naar een wereld van feeën en fantasie. Ze vertelt ons het verhaal van een lekkere pannenkoek die besluit een stapje in de wereld te zetten. Na enkele keren, zingen groot en klein – de een al met meer durf dan de ander – het vrolijke lied van de pannenkoek mee. Dit reisje naar de wereld van de fantasie lijkt iedereen wel te bevallen. Vervolgens brengt de Vertelf een heel eigen versie van de (boze) wolf en Roodkapje, een vrolijk verhaal met verschillende laagjes en dubbele bodems waar ook de grote kinderen met plezier van snoepen. Dit smaakt naar meer en we krijgen nog meer.
De Vertelfee brengt ons het verhaal van de molenaarsdochter en de elfenkoning die gaan trouwen, maar niet met elkaar. De Vertelf sluit af met het verhaal van het prinsje met vijf losse hoofden. Opnieuw wordt door de ouders heel wat afgegniffeld wanneer de politieke partijen plots een nieuwe naam krijgen en Ward de Bever in het verhaal komt binnengeslopen. Ook de kleintjes blijven het boeiend vinden en lachen met de grappige uitspraken en gekke streken van de Vertelf.
Het uurtje vliegt voorbij en we zijn weliswaar een beetje verkleumd maar niet nat geworden. Nog even napraten doen we bij een glaasje en een lekker stukje home made cake. Ondertussen kunnen de kindjes nog terecht op de grimestand om een fee of een andere figuur op hun snoet te laten toveren.
Wij hielden het bij de kindervoorstelling in de namiddag, maar wie dit wou kon ook ‘s avonds nog terecht in het Citadelpark voor de Straffe vertellingen voor volwassenen.
Een heel mooi initiatief van de bewonersgroep Holdaal met steun van De Wijk Aan Zet; wij kijken alvast uit naar de vijfde editie volgend jaar.
© 2010 GENTBLOGT VZW