Gent Jazz uit de startblokken

donderdag 8 juli 2010 12u20 | ElsS (tekst), bruno bollaert (beeld) | 2 reacties
Trefwoorden: , , , .

Het is weer zover: het heerlijke festival dat al enkele keren van naam veranderde maar van inhoud altijd minstens even sterk bleef, is gisteren van start gegaan en dat is velen niet ontgaan. Al op voorhand stond op de website van het Gent Jazz festival te lezen dat de voorverkoop met Norah Jones was afgesloten. Als mensen een bepaalde artiest willen zien, dan mag het duidelijk gerust een beetje (meer) geld kosten. Gelukkig konden late beslissers ook de dag zelf nog een ticket aan de kassa kopen, er worden immers altijd een deel van de ticket achtergehouden voor de dagverkoop. Een goede zet van de organisatie als je het mij vraagt en heel wat bezoekers waren hiervan duidelijk op de hoogte want er stond in de vooravond nog een lange rij wachtenden aan de kassa.

De Beren Gieren door Bruno Bollaert

De indeling van de Bijloke site ziet er dit jaar een tikje anders uit maar alles was opnieuw aanwezig om er een fijne avond van te maken: heel wat stoelen en tafeltjes, gelegenheid om iets te eten en te drinken, enkele infostanden en uiteraard de concerttent waar de perenboompjes naar goede gewoonte weer netjes in pasten. Bij de concerttent was het wel even schrikken: geen stoelen (met uitzondering van het VIP-gedeelte) en dat terwijl de traditie het wil dat de eerste helft van het festival optredens met zitplaatsen heeft die dan verdwijnen in de tweede helft. Ik was duidelijk niet de enige die verrast was, maar ergens was het misschien wel te verwachten: Norah Jones is zo’n grote publiekstrekker dat men de maximale capaciteit van de tent wou benutten om zo weinig mogelijk mensen te moeten teleurstellen. De volgende dagen zouden er wel zitjes zijn, zo verzekert één van de crewmeisjes me.

De eerste gasten op het podium zijn de jongens van De Beren Gieren, de winnaars van Jong Jazztalent vorig jaar. Op mijn bedenking waar ze in hemelsnaam die naam vandaan hadden, krijg ik meteen antwoord: “je moet toch iets verzinnen en het klonk wel goed”. Smaken verschillen weliswaar maar het moet gezegd, de naam blijft wel hangen. Belangrijker dan de naam echter, de muziek. Het trio begint enthousiast aan de set. Wat me ook nu weer opvalt, is dat muzikanten (en jazzmuzikanten al helmaal) zo op lijken te gaan in hun eigen wereldje maar toch perfect in staat zijn om elkaar muzikaal aan te vullen of voor contrasten te zorgen. Op andere momenten zijn ze dan weer duidelijk (zelfs fysisch) sterk op hun companen gericht. Ik blijf het een boeiend schouwspel vinden: de expressieve pianist, de bijwijlen dromerige cellist en de gekke bekken trekkende drummer,… Die aspecten mis je wanneer je gewoon naar een CD zit te luisteren en soms kunnen ze echt wel een extra dimensie bieden.

De tent is echter amper voor een vijfde gevuld, de andere muziekliefhebbers genieten vooral nog van op afstand, in de gezellige tuin waar het heerlijk toeven is bij deze temperaturen maar waar de muziek jammergenoeg amper te horen is. Ook het aantal beeldschermen lijkt me drastisch verminderd in aantal, ik telde er maar drie terwijl dat vroeger toch anders was.

DjanGO! door Bruno Bollaert

Met DjanGO! brachten Koen De Cauter en vrienden een hommage aan Django Reinhardt die dit jaar 100 jaar zou zijn geworden en tot de grootste namen uit de Belgische jazzgeschiedenis hoort. Hij ontwikkelde een heel eigen stijl, die bekend staat als Gipsy jazz en hij oefende een grote invloed uit op een pak artiesten in binnen- en buitenland. Zelf mensen die zijn naam niet kennen, hebben wellicht zijn muziek al gehoord want hij werd o.a. gebruikt in enkele bekende films zoals Les Triplettes de Belleville, Chocolat, The Aviator en The Matrix.

De sfeer spat meteen van het podium: de muziek is vrolijk, heerlijk zomers en geeft je een instant goed humeur. Naarmate het concert vordert, vult de tent zich tot ruim de helft en het publiek reageert enthousiast, er zit swing in! Elke solo kan op een enthousiast applaus rekenen en de muzikanten lijken er echt van te genieten. Dit is geen ‘ingestudeerd nummertje’ maar spelen ‘met volle goesting’ en dat proef je. Met Réflexions brengt Koen De Cauter zijn eigen hulde aan Django in heuse George Brassens-stijl (zijn stem lijkt er trouwens ook een beetje op). Le Grand Boléro is een heel eigen en indringende Boléro-versie van Django Reinhardt zelf, best wel bijzonder. Dit optreden was trouwens meteen de voorstelling van de tribute-CD, zeer de moeite waard.

NOT Norah Jones door Bruno Bollaert

Top of the bill die avond is uiteraard Norah Jones, de dame in kwestie geniet ruime bekendheid en dat merk je aan de grote opkomst. De tent (inclusief de VIP-plaatsen) is afgeladen vol. Omdat mijn rug het deze avond laat afweten (en ik niet zo hou van hevige en al te uitgelaten fans) volgen we het concert op een stoeltje in de tuin. Met haar kortere coupe herken ik Jones niet meteen op het scherm maar vanaf de eerste noot is ze er, onmiskenbaar. Was het nu omdat we niet in de concerttent zelf stonden, lag het aan ons, ik weet het niet maar al vrij gauw krijg ik het gevoel dat ik naar een CD zit te luisteren. Mooi, ontegensprekelijk, maar zonder veel ‘ziel’, zonder de vonken en de energie die we bij het vorige optreden wel proefden en voelden. Dit leek wel meer op een ‘ingestudeerd nummertje’ waarin haar grote hits worden afgewisseld met recenter werk. De grote schare fans in de tent zal dit mogelijks tegenspreken maar ik had bij dit optreden niet het gevoel van ‘wat ben ik blij dat ik dit heb mogen meemaken’. Ik denk dat ik er meer van zou hebben genoten in de intiemere sfeer van een jazzclub. Nietemin zinderen de nummers What am I to you, Lonestar en andere nog na in mijn hoofd wanneer ik tevreden huiswaarts keer. Voorwaar een heel aangename avond (in uitstekend gezelschap zowel op als naast het podium).

De Beren Gieren
Fulco Ottervanger (piano), Simon Segers (drums), Lieven Van Pee (bassist)

De Beren Gieren door Bruno Bollaert De Beren Gieren door Bruno Bollaert

DjanGO! 100 Years Django Reinhardt – A Tribute
Koen De Cauter (sopraansax, klarinet en zang), Fapy Lafertin (gitaar), Jon Birdsong (cornet), Myrddin De Cauter (klarinet), Waso De Cauter (gitaar), Bart Vervaeck (gitaar), Dajo De Cauter (bas), Lionel Beuvens (drums)

DjanGO! door Bruno Bollaert DjanGO! door Bruno Bollaert

DjanGO! door Bruno Bollaert DjanGO! door Bruno Bollaert

Praktisch

Elke festivaldag is er het Jong Jazz Talent Gent concours in het festicalvafé aan De Bijloke. Telkens om 16u (op 8, 11 & 18/07 om 14u). De toegang is gratis.

Elke festivaldag zijn er jamsessies vanaf 23u30 in het NH Hotel Gent Belfort (in de Middeleeuwse kelder van het hotel). De toegang is gratis.

Gent Jazz, vindt plaats van 07-11/07 & van 15-18/07, op de Bijlokesite in Gent. Tickets vanaf 29 euro voor een dagticket in voorverkoop tot 73 euro voor een driedagenpas. Kinderen tot 2 jaar gratis, 3 tot 12 jaar: 5 euro (alleen aan kassa).

De cd DjanGO!! – A Tribute, door Koen De Cauter, Fapy Lafertin & Group, werd gereleased op het W.E.R.F. label, en is o.a. te koop via de cd shop bij De Werf.

© 2010 GENTBLOGT VZW

2 reacties »

  1. Reactie van jan vens

    Leuk die “protestfoto” van Norah Jones :-))

  2. Reactie van patricia

    Ik stond te midden van de tent, ergens in de buurt van de eerste boom en ik ga je niet tegenspreken. Norah klinkt in het echt zoals op haar cd’s, braafjes en ik vond dat een beetje jammer.