Gentblogt

Gent Jazz: Less Is More

maandag 19 juli 2010 19u10 | Bram De Meyer (tekst), bruno bollaert (beeld) | 2 reacties
Trefwoorden: festival, Gent Jazz, jazz, Muziek, trixie whitley.

Om Gent Jazz 2010 uitgeleide te doen was er naast de HOGent Conservatorium Band, Soil & “PIMP” sessions en Joe Bonamassa als top of the bill gekozen voor het Black Dub project van Daniel Lanois en Trixie Whitley. De affiche werd echter brutaal onthoofd toen de hele Black Dub-tournee en plaat geannuleerd werden na een motorongeval van Daniel Lanois himself.

Geen nood echter, Trixie Whitley bood aan haar thuisstad uit de nood te helpen en zelf een speciaal project voor Gent Jazz op poten te zetten. Het festival gaf zijn fiat. Tijd nu om te zien of Trixie klaar is om alleen te headlinen.

Soil & “PIMP” Sessions stonden al een tijdje op mijn verlanglijstje, want bovenal zijn zij toch een band die je absoluut live aan het werk moet zien. Japan en jazz zijn nu niet meteen begrippen die je direct aan elkaar zou linken maar dit zestal uit Tokyo heeft zich sinds 2001 reeds een aardige reputatie bijeengespeeld. De Death Jazz die ze brengen is één brok rondstuiterende energie die een mens niet onbewogen laat. Al ziet de ene er nog excentrieker uit dan de andere, hun instrumenten beheersen ze allemaal tot in de puntjes, en dat is ook wel nodig te zien aan de snelheid waarmee ze spelen.

Ook een cover kan erbij in hun extatische set: Papa’s got a brand new pigbag van Pigbag in een Death Jazz versie. Het publiek lust het allemaal wel, opgehitst door de central ‘pimp’ Shacho wordt er zelfs vroeg op de dag al meegeklapt en meegezongen. De laatste noot is echter nog niet koud en de muzikanten ook nog niet van het podium wanneer een geïrriteerde crew van het festival al begint met het afbreken van hun materiaal. Redelijk onbeschoft einde van een geweldig concert, een festival als Gent Jazz onwaardig.

Soil & ‘PIMP’ Sessions: Shacho (agitator, spirit), Tabu zombie (trompet), Motoharu (sax), Josei (piano), Akita Goldman (bas), Midorin (drums)

–

Nieuw 33-jarig gitaar-wonderkind Joe Bonamassa mag vervolgens aantreden voor een tent die gevuld wordt door een duidelijk meer hard rock-georiënteerd publiek. Omgordt met een gitaar met 2 halzen, trapt hij een luide set vol blues-rock, hard rock en bedwelmende gitaarsolo’s in gang. Bonamassa trekt als een wervelwind zijn band, zichzelf en zijn vele verschillende gitaren mee op muzikaal oorlogspad, beïnvloed door onder andere Rory Gallagher, John Mayall’s Bluesbreakers en zelfs Led Zeppelin.

De man bedankt festival en publiek en grapt tegen de ‘Citizens of Ghent” dat hij in zijn leven al zijn “share of tents like these” gehad heeft maar nog nooit eerder het genoegen had daar 5 bomen in tegen te komen. Het publiek bedankt deze nieuwe gitaargod op zijn beurt met vele duivelshoorns en een devoot applaus.

Joe Bonamassa (guitaar & zang), Carmine Roljas (bas), Rick Melick (keyboards), Bogie Bowles (drums)

–

De namen die Trixie Whitley zou meebrengen en die op voorhand reeds bekend gemaakt waren waren niet van de minste. Gitarist Marc Ribot bijvoorbeeld, die onder meer bij Tom Waits, John Zorn en Elvis Costello reeds de snaren mochten beroeren. Of Chocolate Genius, ook wel bekend onder zijn echte naam Marc Anthony Thompson, die Whitley de laatste weken intensief begeleidde bij haar ‘Special Project’ voor Gent Jazz. Daarbij werden ook nog een strijkkwartet met arrangementen van Stephen Barber en de bassist van Me’Shell NdegéOcello gevoegd.

En toch, ondanks haar gedegen voorbereiding en die entourage om u tegen te zeggen, was er toch enige plankenkoorts te merken wanneer ze solo de bühne opstapte. Ze opende met Pieces op piano waarin ook een stukje uit I Can’t Stand The Rain zat verwerkt.

Gedurende haar set wisselt Trixie tussen piano en gitaar en houdt zo de show een beetje dynamisch. Dat is ook nodig want behalve het prachtige reeds op voorhand vooruitgestuurde I’d Rather Go Blind – dat zelfs op enig herkenningsapplaus onthaald werd – bestaat het grootste deel van de set uit nieuw en onbekend materiaal.

En toch slaagt ze erin zonder hits het gentse publiek aan haar stem vast te klitten. Een stem die volgens haarzelf nog voortdurend aan verandering onderhevig is, nog minstens tot haar zevenendertigste. Veel meer veranderen moet ze echter niet want vanavond klinkt ze krachtig, vol en begeesterend.
Met geleidelijk aan meer vertrouwen gidst ze haar band door deze speciale avond. Grote complimenten alleszins voor Marc Ribot. Die mag dan wel af en toe van het blad af moeten lezen, hij legt wel met zijn gitaarspel iedere keer de juiste accenten met de juiste intensiteit. Zo onder meer in het swingende Hotel No Name Blues en Jose. Of in afsluiter Strong Blood, opgedragen aan haar vader – de betreurde Chris Whitley – die langzaam opzwelt tot een emotionele uitbarsting om daarna in alle intimiteit uit te doven. Kippenvel!

Mooi om te zien hoe haar muzikanten haar echt op handen dragen wanneer ze in de bissen The Next Revolution predikt. En groupe zorgen ze er zelfs voor dat het nummer nog een onverwacht improvisatie-coda erbij krijgt.

Het publiek sluit haar in de armen en het hart, zelfs wanneer ze in de tweede bis eventjes de mist ingaat met haar tekst van alweer – jawel – een nieuw nummer.

Met zo’n prachtmuzikante, deels geworteld in de Gentse kasseien en deels in de crème de la crème van de Amerikaanse muziekscène, had Gent Jazz zich geen meer gedroomde afsluiter voor de slotdag kunnen wensen. Ook al was het dan een concert van een redelijke korte lengte. Less is more!

Trixie Whitley (zang, gitaar, keyboards), Marc Ribot (gitaar), Mark Kelley (bas), Chocolate Genius (gitaar & backing vocals), Yuval Lion (drums), Kirke strijkkwartet: Joanna Vlaeminck (viool), Saartje De Muynck (viool), Evelien Vandeweerdt (altviool), Jozefien Peelman (cello)

—

HoGent Conservatorium Band
Laurens Billiet (drums), Simon Casier (bas & backing vocals), Bruno Ravelingien (gitaar & backing vocals), Senne Guns (toetsen & backing vocals), Billie Bentein (vocals & backing vocals), Gertjan Van Hellemont (vocals, akoestische gitaar & backing vocals)

—

Praktisch

De 9e editie van Gent Jazz, vond plaats van 07-11/07 & van 15-18/07, op de Bijlokesite in Gent. 35.000 bezoekers en evenaart publieksrecord van 2009.

© 2010 GENTBLOGT VZW