RSSKermisattractie valt stil
Zal ik u zeggen, beste lezer, waaraan ik finaal wist dat ik een Oude Mens geworden was? Het moet een jaar of, oh, vijfentwintig of zo geleden zijn, tien ik vijftien-achtig was. Op de halfvastenfoor.
Tot dan ging ik elk jaar minstens één keer in zo’n ronddraaiend ding zitten — uweetwel, van het genre waar men in een ding zit dat rond zijn as draait, dat samen met nog wat andere dingen rond een tweede as draait, in zijn geheel nog eens rond een derde as draait, en dan ook nog op en neer gaat.
Ik zat erin, en ik werd er helemaal misselijk van, zoals gewoonlijk dus. En toen bedacht ik, hey, ik ben hier gewoon géld aan het betalen om mijn slécht te voelen. En ook wel ik ben hier wat nen aap, maat. Sindsdien nooit meer, dus. Geen Polyp meer, geen reuzenton-waarvan-de-bodem-wegvalt meer, geen dingen die op en neer gaan en die als enig doel lijken te hebben om ‘s mensens maaginhoud er terug uit te krijgen.
Afijn. Dat was de dag dat ik eeuwig 54 werd, denk ik. Maar dit geheel terzijde, om te zeggen dat onze Razende Reporter Ter Plaatse een kortgesloten attractie bespiedde. De slachtoffers werden laddersgewijs bevrijd: er vielen, voor zover te zien, gelukkig geen gewonden.
© 2010 GENTBLOGT VZW
Het voordeel van zo’n spel dat stilvalt, is dat je tenminste wéét dat de maaginhoud recht naar beneden valt. Als dat ronddraait, komt het overal terecht.