RSSHet Boomtown Rapport – 21 juli 2010
Dez Mona – 19h30 – Handelsbeurs Zaal
Het doet aanvankelijk wat eigenaardig aan om het feestgedruis te verlaten en om ondergedompeld te worden in het intieme universum van Dez Mona. Het publiek wordt echter onmiddellijk bij het nekvel gegrepen om pas een uur later weer losgelaten te worden.
Zanger Gregory Frateur heeft een stem waar je van houdt of juist niet, net zoals bijvoorbeeld Antony van Antony and the Johnsons, met wie de groep de mate van sfeerschepping en theatraliteit enigszins deelt. Nadruk van het optreden ligt op de derde Р̩n uitstekende Рplaat Hilfe Kommt aangevuld met een paar andere nummers zoals de Nina Simone cover Take Care Of Business For Me en afsluiter I Got To Know, het allereerste nummer dat Dez Mona ooit schreef. Toendertijd nog een duo: naast zanger Gregory Frateur enkel contrabassist Nicolas Rombouts die het nummer dan ook met een prachtige contrabas-solo mag openen.
Maar Dez Mona is meer. De prominente accordeon van Roel Van Camp die verschillende nummers nog meer karakter geeft, verstillende piano-intermezzo’s van Bram Weijters en de backing vocals van Laura Huysmans en Leen Diependaele die in duet met Frateur soms een beetje aan Zita Swoon doen denken.
Als bisnummer krijgen we een voorproefje van een nieuw nummer voor één van de twee nieuwe platen waar ze aan werken. Fool’s Days – de werktitel van het nummer – referereert aan de dagen waarop je deed waar je zin in had zonder te moeten nadenken over morgen of over de gevolgen. “Fool’s days, when we leave our worries until the morningâ€, ongetwijfeld een lijflied voor de Gentse Feesten en haar vele nachtbrakers.
Score: 9/10
Vivian Girls – 20h40 – Handelsbeurs Club
Stoelen, tafels en banken aan de kant, kom gerust dichter. De dames van Vivian Girls hebben er zin in en Рbegrijpelijkerwijs Рvooral g̩̩n zin in een zittend publiek in de Club.
Zomerse noise-pop met af en toe een punkrandje is het handelsmerk van de drie meiden. Af en toe doet het ook een beetje aan The Breeders denken.
Tot zover het positieve nieuws want de stemmen van beide zangeressen gaan bij veel nummers telkens in een soort monotone zagerige harmonie en het drumwerk is over de hele set gortdroog. Op plaat klinkt dit toch een stuk spannender. Allemaal net iets te onderkoeld dus om de vonk écht naar het publiek te doen overslaan, het drie maal herhaalde “we houden van jullieâ€-grapje ten spijt.
Kortom, eerder een concert voor de echte fans dan één om nieuwe zieltjes mee te winnen, iets waartoe een festival als Boomtown zich toch uitstekend leent. Al bij al nog net OK maar geeft u ons in hetzelfde genre toch maar liever de Dum Dum Girls of Best Coast als zomerse okselfrisse opkikker.
Score: 5/10
Adam Green – 21h30 – Handelsbeurs Zaal
Welke schipbreukeling kruipt daar uit de leie, zich vastklampend aan zijn ‘barrel of grog’ en met een denkbeeldige papegaai op zijn schouder die hem de grappigste onzin influistert? Het is onze favoriete zwalpende pop-piraat Adam Green. “We’re on a drunken spree†jubelt de man een paar keer op het podium.
Nu, dronken hoeft niet noodzakelijk al een op voorhand verloren concert te betekenen, dat bewijst de man vanavond met een set waarin er toch veel te beleven valt. Hij ijsbeert als een bezetene rond op het podium, is constant op zoek naar zijn microfoonstandaard en duikt te pas en te onpas het publiek in voor een rondje crowdsurfen (zelfs mét micro).
Wanneer de drummer zich even bezeert vist Green uit het publiek een jonge kerel die kan drummen om hem even te vervangen. Lastige opgave want Gemstones is net een nummer vol ritmewisselingen, maar zijn band begeleidt de interim-drummer zo goed en zo kwaad mogelijk erdoorheen. Dolletjes! Die begeleidingsband speelde trouwens het hele concert wel nuchter en gefocust waardoor de iets slordigere aanpak van Adam Green zelf wat corrigeerd werd en er toch muzikaal ook wat hoogtepunten te rapen vielen. Nat King Cole bijvoorbeeld of het zwierig rockende Crackhouse Blues.
Wanneer Adam Green zelf de gitaar omgordt voor een akoestisch Can You See Me hoor je – gestript van alle ballast – zijn volle warme, best mooie stem en goed te begrijpen Engels het best. Voor het jarige België gooit hij er ook een Birthday Mambo tegenaan.
In de bissen maakt Jessica het mooie weer, eerst door Adam Green zelf die kolderieke tekst improviseert om uit te komen bij stukken All Star van Smash Mouth, daarna door een meisje dat de echte tekst – waarin Jessica Simpson eens serieus op de korrel genomen wordt – probleemloos in de aangereikte microfoon kan meezingen. Als beloning mag ze mee backstage.
Al bij al een plak onversneden Rock ’n’ Roll onzin die u duidelijk wel wist te smaken.
Score: 7,5/10
© 2010 GENTBLOGT VZW
Met al mijn sympathie voor de idee dat iedereen een mening mag hebben, en het is zelfs makkelijk dat ik die mening deel, en ik wil het zeker de schrijver niet ten kwade duiden, maar dit soort stukjes zonder enige voorkennis, zonder iets moeite te doen om de achtergrond van een muzikant enigszins te vatten (verwijzen naar wat een passant toevallig kent is echt niet voldoende) is de langzame wurgdood waarin ongeveer elke blog de laatste jaren verzeild is geraakt. Er zijn jaren geweest dat het voldoende was, met de huidige stand van de media is het dat niet meer: als je schrijft moet je de ambitie hebben om iets te kunnen duiden. Sorry voor het storen.
Ik hoef je niet te vertellen zeker dat ik Dez Mona fantastisch vond? Ook mooie foto’s van Wim
@ Peterc; Is het belangrijkste niet wat men zelf voelt, met of zonder hulp van wat anderen aan kennis bijbrengt? Overdereven professionalisme is ook een wurggreep.
Sorry maar uw opmerking heeft me, en misschien vele anderen gestoord.
@ JMDW: Dat begrijp ik, en ik heb me in veel bochten gewrongen om de reactie niet kwetsend naar de schrijver te maken. Maar langs de andere kant, media evolueren, vooral in de verwachtingen die gebruikers ervan hebben, blogs die moeten opgeven zijn meestal hun publiek ergens kwijt geraakt omdat schrijvers in de warrige zone tussen subjectiviteit en duiding geen aantrekkelijk evenwicht vinden. Ik verwacht op GB geen professionele recensie, maar als iemand referenties gebruikt, wat voor mij niet echt moet, moeten die wel wat onderbouwd zijn. Ik heb daar niet meteen een oplossing voor, en ik bewonder (echt) mensen die aan people’s journalism doen, maar er is een tanende belangstelling voor blogs (niet noodzakelijk voor deze) omdat wat vijf jaar geleden goed was, nu wat slijtage vertoont.
Peter, ik zie niet goed wat er verkeerd is aan wat Bram schreef. Maar als je het graag anders of beter had gezien: niets of niemand houd je tegen om het ons door te sturen.
Zal ik doen. Niet om Bram (die al bij al een schoon stuk pleegde, ik kan het niet genoeg herhalen, maar er zat zoveel in dat er niet (al te goed) uitkwam). Even geduld wel, ik wil nu ook wel geen schoolmeester spelen ;-) En je mag daarna ok streng zijn ;-)
Vond Vivian Girls een 6/10. Had volledig hetzelfde gevoel wat de hier aangehaalde punten betreft, maar voor het enthousiasme gun ik ze dat extra punt.