RSSBoomtownimpressies 22 juli 2010
Maya’s Moving Castle – 18.40 – Handelsbeurs Club
Ik zal het maar niet onder stoelen of banken steken. Ik ben fan van Maya’s Moving Castle. Haasten dus om na de dagtaak op tijd in de Club te zijn voor hun optreden op Boomtown. De groep rond zangeres/celliste/gitariste Ann-Sophie Claeys zet er voor een zittend en wat ouder publiek een puike set neer. Atmosferische synths, potige gitaren, industrieel klinkende drumintro’s en een goeie dynamiek in de songs.
De band groeit als kool en lijkt optreden na optreden de mindere kantjes weg te schaven. Enkel de stem van Ann-Sophie Claeys lijkt vanavond iets minder aanwezig te zijn maar niet zo erg dat het hinderlijk werd. Nieuwsgierig uitkijken dus naar wat de band in de toekomst nog meer zal laten zien zowel live als ook op plaat. Samen met Luc Van Acker nemen ze deze zomer immers hun debuut-EP op!
Joe Gideon & The Shark – 20.00 – Kouterpodium
Tussendoor nog vlug het eerste half uur van Joe Gideon & The Shark meegepikt. Broer en zus Gideon en Viva – The Shark jawel – spelen bijzonder ongedwongen een stevige lap bluesrock. Het nummer Hide and Seek typeert de band ten voeten uit: Gideon in zijn parlando-stijl vertellend met stevige gitaar-erupties, Viva die erg expressief op drums, piano en sampler haar broer begeleidt. Leuke band, leuk optreden, maar helaas, John Grant roept…
John Grant – 20.40 – Handelsbeurs Club
Queen Of Denmark, de plaat waarmee Midlake de voormalige frontman van The Czars uit de goot en op het podium trok, is ongetwijfeld een pareltje dat hoog in mijn eindejaarslijstje zal eindigen. Behalve het nieuwe ietwat langdradige openingsnummer wordt er door John Grant een goed in het oor liggende selectie uit deze plaat gespeeld.
Helaas geen Midlake om de man te begeleiden vanavond, wel een band die nog druk zoekende is naar zijn optimale vorm. Grant zelf steelt echter de show met zijn dankbare houding, zijn voorliefde voor de Vlaamse taal maar vooral zijn prachtige warme baritonstem en pianospel. Uitschieters: I wanna go to Marz, over de snoepwinkel uit zijn jeugd in Michigan, Chicken Bones met een funky Wah-Wah-gitaartje en Silver Platter Club, bijna een Beatles-popsong met zijn bitterzoete spitsvondige tekst.
Waar de presentator vooraf voor zichzelf op gehoopt had, dat werd het achteraf ook voor mij: mijn beste optreden op Boomtown dit jaar!
Archie Bronson Outfit – 22.30 – Kouterpodium
Toen ik de heren van Archie Bronson Outfit enkele jaren geleden in Brugge zag optreden in de nasleep van hun Рbeste Рplaat Derdang Derdang schotelden ze het publiek een overdosis garage- en bluesrock voor. Met de nieuwe plaat Coconut sloop ook de elektronica de sound van de Engelsmannen binnen. Op plaat nog enigszins aanvaardbaar en catchy maar live vervagen de nieuwe nummers voor mij toch net t̩ veel om te kunnen blijven boeien.
De hoogtepunten zijn dan ook die songs waarop de elektronika een beetje meer naar de achtergrond schuift. In Dead Funny bijvoorbeeld waar een vals oud orgelgeluid het nummer meedraagt, zelfs Viva van de bevriende band Joe Gideon & The Shark staat me te swingen aan de kant van het podium. In het laatste nummer en de eerste bis moet het merendeel van het effectenarsenaal wijken voor het betere, stevige en aanstekelijke gitaarramwerk. Al bij al niet slecht dus maar ik zag ze al bevlogener.
© 2010 GENTBLOGT VZW
Ik heb lang getwijfeld of ik naar Gent zou afzakken om John Grant aan het werk te zien want ik vond zowaar niemand die geïnteresseerd en beschikbaar was om mij te vergezellen. Gelukkig ben ik uiteindelijk toch naar Gent gekomen want die veertig minuten John Grant waren echt genieten. Helaas waren ze wel bijzonder snel voorbij.
Ik heb het einde van Maya’s Moving Castle kunnen meepikken en ik was zwaar onder de indruk. Zeker een groep die ik ga blijven volgen want je ruikt het potentieel.