RSSPuppetbuskers 2010: gezien op vrijdag 23 juli
Het International Puppetbuskersfestival is al ruim over de helft en heeft op de Korenmarkt plaats gemaakt voor MiramirO, maar in het zenuwcentrum in de Trommelstraat is het nog lang niet afgelopen, integendeel. Traditiegetrouw komt er in het tweede deel een hele nieuwe lading groepen langs.
Zoals de Compagnie La Salamandre met Un rêve de livre. Een poppenspeler komt vertellen dat hij verhuisd is van een appartement naar een groot huis, waar hij een boek met verhalen van Groot-Brittannië vond. Hij begon erin te lezen maar viel in slaap.
In zijn dromen komt het boek tot leven en laat een lieflijk dorpje zien, waar het goed is om te leven en de mensen dansen. Hij vertelt over de storm en het kerkhof, en de muzikale boom en het scheppingsverhaal, en de zee. Allemaal korte verhaaltjes die vooral dienen als kapstok om zijn marionetten aan te kondigen. Want ook deze leuke voorstelling is geen doorlopend verhaal, maar een aaneenschakeling van korte stukjes. Wel grappig – voor mezelf dan toch, gezien mijn beperkte kennis van het Frans – was dat de Franse poppenspeler, na een korte vraag aan het publiek, zijn verhaal in het Engels deed. De voorstelling is ook uitstekend geschikt voor kinderen.
Un rêve de livre is nog te zien op zaterdag 24 juli om 15 u. in het EFTC
Raadpleeg voor eventuele wijzigingen ook steeds de website van het IPBF.
Na het poëtische C’est la lune qui me l’a dit van Cie Créature, was het de beurt aan Mario van Compagnie Rue Barrée.
Twee acteurs komen op met een grote koffer, ze doen wat mimespel en dan gaat de koffer open en doet Mario zijn entree – met een knipoog naar Metro Goldwyn Mayer. Mario is zacht als boter, een snoetentrekker, een aansteller, een comedian en vooral blij dat hij zijn eigen show kan opvoeren, zo lezen we in de programmabrochure. Mario doet doodgewone dingen, hij drinkt koffie, luistert naar de radio, kleedt zich aan, maar heeft een ongebreidelde fantasie en is een onverbeterlijke plaaggeest die even zo vrolijk teruggeplaagd wordt. Hij houdt ervan in de belangstelling te staan en weet het publiek ontzettend goed te bespelen. De twee spelers die Mario gestalte geven zetten eigenlijk een ongelooflijke prestatie neer: heb je al eens met twee een das geknoopt zonder dat je ziet wat je doet? Of met balletjes gejongleerd? Dat is echt niet zo evident als het lijkt.
Strikt genomen heeft Mario weinig om het lijf, maar toch is het een voorstelling van hoog niveau en staat ze garant voor een kleine drie kwartier onafgebroken amusement.
U kan de fratsen van Mario nog bekijken op zaterdag 24 juli om 15 u. (Veldstraat) en om 18 u. (EFTC) en op zondag 25 juli om 15.15 u. (Trommelstraat) en om 16.15 u. (EFTC) (ik heb wel een vermoeden dat de voorstelling op zondag eerder een kortere wandelact zal zijn dan de volledige show op het podium).
Raadpleeg voor eventuele wijzigingen ook steeds de website van het IPBF.
Dan was het alweer tijd voor de laatste voorstelling van de dag: Sept jours van het Frans-Baskische gezelschap Azika. Beñat Lefever van Azika, al twintig jaar lesgever in figurentheater, is eveneens een begeesterd promotor van de Baskische cultuur aan beide zijden van de Pyreneeën. Gisteren stonden ze met twee voorstellingen in het festival, Le pays bleu, waarover Ivan reeds berichtte, en met Sept Jours. Daarin komt een dwerg vertellen over een dorp en over de dansen in dat dorp. Iedereen is vrolijk. Die vrolijkheid slaat regelmatig om in angst bij het geluid van laarzen van soldaten. Die soldaten komen ook even in beeld en verdwijnen weer waarna het dansen wordt voortgezet. Maar op een dag verdwijnen de soldaten niet meer. Ze brengen angst en vernietiging, de vrijheid wordt aan banden gelegd, en de verschrikkingen van Guernica komen in beeld.
Het is een mooie, visueel verzorgde, politiek geladen voorstelling, vol symbolische beelden (die ik persoonlijk niet altijd kan plaatsen, maar dat doet geen afbreuk aan het geheel), gedeeltelijk woordeloos en gedeeltelijk – Frans – gesproken.
Sept jours is nog te zien op zaterdag 24 juli om 15 u. in de School van Toen en op zondag 25 juli om 17.15 u. in het EFTC. Le Pays Bleu is nog te zien op zaterdag 24 juli om 17.30 u. en op zondag 25 juli om 15 u., allebei in het EFTC.
Raadpleeg voor eventuele wijzigingen ook steeds de website van het IPBF.
© 2010 GENTBLOGT VZW