Gentblogt

10 Days On. 10 Days Off

zondag 25 juli 2010 20u54 | Lamazone | 1 reactie
Trefwoorden: 10 days off.

We waren laat op 10 Days Off. Een beetje té laat om het beste van de avond mee te pikken wat mij betreft: Hermanos Inglesos. De concertzaal zat nog maar halfvol maar er werd gedanst, gegrooved en de broertjes Engels werkten naar een muzikale climax toe. Tiany Kiriloff, de vrouw van Didier ‘Inglesos’, shook haar groove thang en de sfeer zat goed. Positieve vibes, ik heb dat graag.

Climaxen, dat heb ik ook graag: hoe creëer je een spanningsboog waardoor je de zaal aan het einde een oorgasme bezorgt. Hermanos Inglesos warmde de zaal alvast lekker op en joeg de – op gejuich onthaalde – Beastie Boys classic "Sabotage" door de boxen net voor het Deense duo Fagget Fairys overnam. Het had een voorspel van jewelste kunnen zijn, maar zo werkt dat niet bij 10 Days Off, het is geen fuif, het zijn aparte DJ-sets. De boog zit in een set van één à twee uur en dan begint de opbouw van voor af aan. De Fairys namen die fakkel over, om hem vervolgens te doven: ze stelden voor traag te beginnen en zo hun weg naar een climax op te bouwen.

Daar sta je dan, vol goesting om verder te dansen, shaken, grinden en springen, maar je moet de DJ’s de tijd geven vooral hún ding te doen. Dat was in dit geval: DJ Sensimilla die dubstep-en grimeplaatjes aan elkaar reeg waar MC Ena overheen zong. Geeuw. Hoe maken we dit spannend, moeten ze gedacht hebben? Wel, de Fagget Fairys zijn vooral bekend van hun hitje ‘Feed the Horse‘ (niet zo gecodeerde codetaal voor een seksuele activiteit) en voor hun lesbisch-zijn. Combineer dat met een publiek dat voor de helft uit histige tieners bestaat en u snapt dat toen beide dames elkaar heftig stonden binnen te draaien de zaal plat ging. Tot twee keer toe. Te triest voor woorden.

Hoe Shameboy hier een waardige set op kon laten volgen weet ik niet, want toen was ik al naar buiten gevlucht. Een paar drankjes konden de bittere nasmaak echter niet wegspoelen en ik heb dan ook Jesse Rose en Boemklatsch aan me voorbij laten gaan. Jammer. Mocht u dat willen, dan kan u zelf luisteren of het wat was.

Ik had duidelijk meer verwacht van 10 Days Off: meer kwaliteit, meer sfeer, meer momenten waarop er niets anders is dan jij, de muziek en je lichaam dat staat te bewegen. De euforie, overgave en harmonie. Misschien ben ik te kritisch, misschien heb ik de pech twee mindere avonden gezien te hebben of misschien is 10 Days Off gewoon niets voor mij. Misschien tot volgend jaar. Misschien ook niet.

© 2010 GENTBLOGT VZW