Gentblogt

Comedy, punt

zondag 25 juli 2010 2u05 | Michel Vuijlsteke | 2 reacties
Trefwoorden: comedy, De Centrale, han-solo, Henk Ryckaert, Philippe Geubels, The Joker, Xander De Rycke.

Veel reclame hoefde niet, voor de comedy-avonden die Gentblogt en The Joker deden in de Centrale tijdens de Gentse Feesten. Uitverkocht, elke dag – en wat dacht u, met As Seen On TV-namen als Philippe Geubels en Henk Ryckaert, met Han Solo en Xander Derycke?

Vorige vrijdag ging ik kijken naar Wouter Deprez in de Capitole, en pas op, dat was zeker wel goed, maar het was zo áf. Jazeker, er zat wel wat interactie met het publiek in, maar toch: ik had op geen enkel moment het gevoel dat het mis zou kunnen lopen. Of nee, niet “mis”, maar wel “anders dan voorzien”.

Het heeft er misschien ook mee te maken dat ik het minder en minder heb voor kunstmatige spannings- of andere bogen in comedyvoorstellingen. Het moet écht wel al heel goed zijn, of het voelt soms wat zoals boek negen lezen in een reeks van twaalf: aha, nu is het even A, en straks zal het plotse wending B zijn, en dan uitweiding naar C en dan een paar opvulstukjes, en dan keren we terug naar B en blijkt dat A eigenlijk ook B was.

Nee: ik ga liever naar try-outs van comedyvoorstellingen dan naar voorstellingen die klaar zijn. Het is, denk ik, zoals met schetsen: in de schets zit vaak veel meer leven dan in het finale schilderij.

En wat is er beter dan één try-out? Vier try-outs, tiens. Met nog eens het risico/de kans dat de vier mensen die tryouten en de MC voor de avond (Fokke van The Joker. Hollander, Antwerpenaar, niet meteen ervan te verdenken mee te spelen in een remake van Pumping Iron – en dat de mensen die optraden het hem geen moment lieten vergeten) in elkaars voorstellingen inbreken — yay!

Mag u een bespreking verwachten? Neen. Dat zou niet helemaal eerlijk zijn: try-outs zijn per definitie nog niet af. Om te beginnen kregen we telkens maar een stuk van de avondvullende show in wording te zien. En daarnaast: de operatieve term is “in wording”. Er wordt nog geschrapt en er moet nog aangevuld worden. Er wordt nog gewerkt aan timing en aan ritme.

…maar dat gezegd zijnde, wat zagen wij?

Wij zagen Xander De Rycke, ex-Zelzatenaar, die bijzonder sterk bezig is. Donderdag vond ik het goed zonder meer, zaterdag vond ik het zeer goed. Jammer dat er wellicht geen echt groot potentieel publiek is voor een geek comedian in de Vlaemsche Kulturele Centra: ik was steevast één van die vijf man die de domme computer- of gameslol begreep, en het had nog een eind meer mogen zijn wat mij betreft.

Han Solo gaat verder op zijn elan van Eerste Extreem-Rechtse Comedian in Vlaanderen. De eerste avond werd ik uitgemaakt wegens dat ik er als een vreemdeling uitzag — Afgaans of Joods, ik wil er van af zijn, ‘t was in alle geval volksvreemd. De tweede keer dat ik ging, kreeg ik persoonlijk een fles water over mijn hoofd: ‘t zal mij leren op de eerste rij te gaan zitten.

Ik weet eigenlijk niet wat de houdbaarheidsdatum voor het personage is, in het huidige klimaat en nu het Vlaams Belang alsmaar meer irrelevanter wordt. Alhoewel: het komt meer over als slapstick dan als kritiek of gedachtenveranderende humor — verander “Afghaanse vrouw” door “gehandicapte vrouw” of gewoon zelfs “vrouw”, en de grappen blijven overeind.

Euh nee, het hoeft niet zo nodig allemaal interloktueel te zijn voor ondergetekende. Ik kwam bij Han Solo (net als bij de andere drie, eigenlijk) ruim aan mijn trekken (hebt g’hem? hebt g’hem?) in het departement sex en scatologie.

Philippe Geubels, daar kreeg ik een vreemd ongemakkelijk gevoel bij. Sterke voorstelling, die er zelfs in try-out al staat, maar voortdurend in mijn achterhoofd de vraag Wat is hier nu echt van? Het was om te lachen — zo is dat wel eens, bij comedy — maar ik hoorde verhalen van teveel drinken, van kapotte relaties en van eenzaamheid, van waar ben ik eigenlijk mee bezig?

Ik ben benieuwd te zien waar de voorstelling naartoe gaat.

Henk Ryckaert — op straat belaagd door groepen handtekeningjagende meisjes — sloot op donderdag de avond erg sterk af. Zaterdag was het wat minder: gekneusde rib en pijnstillers, mij zouden ze waarschijnlijk dat podium niet meer op krijgen.

Wat we te zien kregen, waren stukken uit zijn binnenkorte voorstelling, Het Experiment, en het was van de vier de enige waar ik het van vond opvallen dat het geen volledige show was.

De drie andere waren min of meer episodisch, en er kon hier en daar wel een stuk vantussen vallen. Hier dacht ik van tijd tot tijd tiens, dat lijkt wel een stuk uit een volledig andere avond, en ook wel hola, een PowerPoint om te zeggen waar we ergens zitten in het betoog zou wel handig zijn.

Ik zei het al: ik ben meer voor rechttoe-rechtaan comedy met eventueel wel hier en daar een element dat wat terugkomt, eerder dan een doorwrochte verhalenboog, maar hey, een echt degelijk opgebouw argument waar geen speld tussen te krijgen is, is ook iets.

En dus kijk ik ook hier uit naar het eindresultaat.

Oh, ja, speciaal voor Henk: Daito Manabe.

© 2010 GENTBLOGT VZW