RSSRestaurant Faim Fatale
Afgelopen zaterdag ging ik met mijn wederhelft, mijn broer en diens vriendin eten in de Faim Fatale. Ik had er al gemengde berichten over gehoord, maar vond dat ik het toch zelf maar eens een kans moest geven. Toen ik de dag zelf nog belde om te reserveren voor vier, bleek dat geen probleem te zijn.
Het restaurant zat inderdaad goed vol, tot en met een aantal tafeltjes in de aangename binnentuin, maar was niet compleet bezet. Nog een geluk, zo bleek achteraf.
Toen we arriveerden, zat mijn broer er al, en schoven we gewoon aan. Een vriendelijke dame kwam ons vragen wat we wilden drinken. “Euhm, wat heeft u zoal?” “Tsja, waar heeft u zin in?” Een beetje een bizar begin van de avond, als u het ons vraagt. Zeker toen later bleek dat er wel degelijk een kaart was met aperitieven en dergelijke. Iets later kwamen twee gin-tonics, een strawberry daiquiri en een fles water op tafel, vergezeld van een schaaltje met gekruide zwarte olijven, en een schaaltje met wulken.
We kregen de kaart (7 voorgerechten, 6 hoofdgerechten) en maakten onze keuze. Toen een jongeman in verschoten jeans en T-shirt de bestelling kwam opnemen, kregen we te horen dat het wel wat trager ging gaan vandaag, want dat de chef er alleen voorstond wegens een sterfgeval. Tsja, dat moest dan maar zeker? Toen we echter onze keuzes begonnen op te geven, zuchtte de ober van dienst diep: vier verschillende voorgerechten, twee verschillende hoofdgerechten. Bij de vierde verzuchtte hij: “Allez hup, nóg iets anders! Tsja, het zal lang duren, maar het is uw eigen schuld!” en weg was hij. Wij keken stomverbaasd naar elkaar: als hij wilde dat we iet of wat hetzelfde namen, dan had hij dat moeten zeggen bij het uitdelen van de kaarten, en niet bij het opnemen van de bestelling. Die hij trouwens alras vergeten was, en dus opnieuw moest komen vragen wat het precies weer geweest was. Ik geef toe, enige scepsis was gezaaid…
Toch kwamen na een twintigtal minuten de voorgerechten al: respectievelijk tartaar van Hollandse maatjes met groene appel, verse amandelen en basilicum voor de een, gemarineerde hiramasa (limoenvis) met limoen en olijfolie extra vierge, salade van groene kruiden voor het schoonzusje, dunne sneetjes Belgisch rund voor mijn man, en king krab en tonijn, zalf van avocado, vinaigrette met soja en curry voor mezelf. Alle vier zaten we genoeglijk te knikken: het eten was voortreffelijk, de presentatie mocht er wezen, en de smaken waren misschien niet evident, maar wel op elkaar afgestemd. Een mandje met stukken bruin brood en echte boter was ons al eerder gebracht.
Er werd afgeruimd, en terwijl we nog gezellig zaten te praten, kwam het hoofdgerecht, op een heel normaal tempo: de wachttijd was echt niet overdreven! Opnieuw waren de borden heel knap gedresseerd, maar was het vooral de smaak die ons kon bekoren. Ierse ribeye met mosterd, kappers en groene kruiden, witloof met notenkorst: het is een gerecht dat ik graag thuis zou kunnen maken, maar waar ik nooit hetzelfde resultaat zal krijgen.
Intussen stond er ook nog een voortreffelijke fles Margaux op tafel, waar je uiteraard wel de prijs voor betaalt.
Een dessert hoefde niet, maar er kwamen wel nog twee koffies en een muntthee (letterlijk te nemen: een grote kop kokend water met een stevige bussel verse munt, zoals het hoort) op tafel, en die werden vergezeld van een schoteltje diverse Italiaanse koekjes en cake.
Alles samen klokten we af (de wijn niet inbegrepen, de aperitieven, water en koffie wel) op 200 euro voor ons vier. Een hele faire prijs, vind ik, voor wat we voorgeschoteld kregen. De onorthodoxe bediening in het begin zullen we maar op de stress van het moment steken, zeker?
Restaurant Faim Fatale
Zuidstationstraat 14, 9000 Gent
09/269.04.48
www.faimfatale.be
Gesloten zondag en maandag
© 2010 GENTBLOGT VZW
Beste Gudrun,
De onorthodoxe, of beter onkatholieke, bediening is een van de handelsmerken van dit restaurant. Daar kom ik alvast voor terug.
Enige scepsis wordt bij mij gezaaid als u het eigenaardig tot vervelend vindt dat het personeel vraagt waar u zin in heeft, een vrije normale vraag in een restaurant me dunkt. Ook het achteloos overdrijven, lees afkeuren, van de vestimentaire code van de jongeman, doet me vermoeden dat u liever wordt bediend door hypercorrecte, zij het woestijndroge, pinguinspakkige obers.
Helaas, in dit restaurant vindt u mensen van vlees en bloed, altijd beleefd, vaak een kwinkslag, die ervoor zorgen dat u niet enkel komt eten, maar op restaurant gaat. Ik vrees dat net dat u is ontgaan. Laat de volgende keer uw stroefheid thuis en u haalt er vast en zeker meer uit.
met vriendelijke groeten,
een tevreden mens
tot mijn grote verwondering bestaan er religieuze regels bij bedienend personeel.
los staand van dit restaurant, valt het mij steeds meer en meer op dat men niet de meest elementaire kledingregels gebruikt. het stoort mij als de kelner een “marcelleke” draagt waarbij okselhaar en zweet rijkelijk het aroma van mijn gerecht parfumeren.
het stoort me als een kelner onder een soort half lange safaribroek met zakken, blijkbaar gevuld met heel zijn hebben en houden, versleten veiligheidsschoenen, met stalen tip, draagt.
het stoort me dat diensters me niet alleen mijn drankje severen maar ook kennis laten maken met hun string en te kleine topje en bh. (ik heb niets tegen anatomische versnaperingen, maar niet tussen mijn leffe en pinda’s)
ik weet dat men niet zoveel belang meer hecht aan vestimentaire geplogenheden, ref. blote bierbuiken en leggings voor dames boven honderd kilo in het centrum. maar, al was het maar uit respect voor de esthetische gevoelens van je klanten, uit hygienisch oogpunt, of gewoon beleefdheid, het moet toch niet moeilijk zijn om je confortabel en een beetje met stijl te kleden.
wat mijn vrienden de pinguins daarmee te maken hebben snap ik niet.
als je als bedienend personeel niet het verschil kent tussen de bbq. van de plaatselijke voetbalclub en een restaurant, hoor je daar niet.
rony,
De vakkundige manier en het talent waarmee jij de dingen de grond in boort doet me vermoeden dat je in een vorig leven op een boorplatform gewerkt hebt ;-)
diep buigend met de handjes tegen mekaar, dank ik, uw nederige dienaar, u voor de lof.
nb.gewoon leraar po. bij mentaal gehandicapten waardoor je de relativiteit van het bestaan kunt koppelen aan de drang “van het eens uit te leggen”:-)
denk dat we samen eens een pint moeten drinken.
Volgende week eens in de Zebrastraat? Er is daar toch het een en het ander te doen?
Beste Sherazade,
ik heb geen enkel probleem met een losse bediening, maar ik ben nog vrij vriendelijk geweest in mijn beschrijving. Ik hou er niet van dat men bij bestelling zucht, met de ogen draait, en dan vlakaf, in nog iets directere bewoordingen dan wat ik weergegeven heb, duidelijk maakt dat onze bestelling niet echt welkom is. Beleefd zou ik het zeker niet noemen, een kwinkslag nog veel minder, het was eerder behoorlijk beledigend. Ik had bijna gezegd dat ik zo niet wenste aangesproken te worden, maar was eigenlijk een beetje te verbaasd om direct een repliek te geven.
Ik heb zeker ook geen voorkeur voor pinguïns, maar een versleten jeans en een afgewassen Tshirt waar de meeste vorm uit is, toont weinig respect. Ik was niet de enige die dat vond, de rest van mijn gezelschap (jonge, non-conformistische mensen) gaf me gelijk.
Mja, blijkbaar mag men dus niet zijn mening weergeven over de ervaring op een bepaald moment zonder stroef genoemd te worden. Helaas.
misschien werkt Sherazade wel in/voor Faim Fatale? Of is er sprake van een zekere band? Zelf heb ik het ook niet voor pinguïns, maar op zuchten zou ik ook afknappen.
Als de klant ondanks het feit dat hij héél lekker gegeten heeft, de presentatie wist de waarderen en de prijs eerlijk vond toch nog de zaak verlaat zonder goed gevoel is er inderdaad iets mis!
@Jimmy: eigenlijk bijzonder goed samengevat. Nagel op de kop.
Ik ben de afgelopen jaren al minstens een vijftal keer gaan eten naar FAIM FATALE, en ik blijf dit prijs-kwaliteit één van de beste restaurants van Gent vinden. Ik heb me ook nog nooit geërgerd aan de bediening. Als mensen de kleding dragen waar ze zich goed in voelen en dat goed gevoel ook uitstralen, is dat voor mij dik ok. Bovendien gaat het toch in de eerste plaats om het eten, of niet? Bijkomende troef is dat FAIM FATALE kan uitpakken met één van de aangenaamste binnenterrassen van de stad. Hier ben je tenminste geen nummer als klant!