RSSOver die keer dat wij Europees voetbalden…
(Onze fotograaf is in verlof, maar uw reporter had haar mini-fototoestel mee! Excuses voor de slechte kwaliteit: niet alleen is mijn toestel er niet op voorzien, de stress zorgde ook nog eens voor onvaste hand) Het is allemaal goedgekomen gisteren, we hebben gewonnen, maar het heeft uw reporter vijf jaar van haar leven gekost, dat willen we even duidelijk stellen.
En eigenlijk kon het niet anders dan een thriller worden, gisterenavond. Het stond in de sterren geschreven, niet het minst door het resultaat van de heenmatch. 1-0 was het toen, en hoewel dat niet onoverkomelijk lijkt, is dat niet het resultaat waarmee een ploeg wil starten, neemt u dat van ons aan. We leggen even uit: uit verliezen is nooit goed, maar uit verliezen zonder een doelpunt te maken is nog veel slechter. Doelpunten op verplaatsing tellen immers dubbel, en dat betekent dat er van tevoren een aantal scenario’s waren: als we zouden verliezen of gelijk speelden, dan was het gedaan met Europa, dat is evident. Maar ook als we konden winnen, dan moest het met minstens 2 doelpunten verschil zijn. Als Feyenoord dus één keer een bal binnenkreeg, dan zouden we al drie keer moeten scoren om verder te kunnen naar de poules. Horror.
Om maar te zeggen dat ondergetekende gedurende de wedstrijd meerdere keren haar blauw-witte sjaal bijna heeft opgegeten. In de eerste minuten zelfs al, toen Thompson een aanval van Feyenoord alleen nog maar kon stoppen door geel te pakken, en nog eens luttele momenten later, toen een schot van ene Vlaar uit de handen van Bojan glipte en — als een wonder — gestopt werd door de paal. Het was een vroege wake-up call voor de Buffalo’s: dit Feyenoord zou aanvallen. En dus konden ze dat beter zelf ook doen. De eerste helft kregen we een AA Gent dat dit besefte, en dat speelde zoals we ze graag zien: hard werkend, constant ruimte makend en goed bewegend.
Azofeifa, voor ons samen met Bojan de man van de match, was in grote doen, en ook El Ghanassy won eindelijk zijn duels weer. (Alles is vergeven, wat we een paar wedstrijden geleden schreven, Yassin. Maar nu wel zo verder doen é.)
Er waren veel kansen, maar het scoren wilde precies niet lukken. Tot het half uur: toen kreeg nieuwe aanwinst Yaya eindelijk de bal tegen de netten, na een schone voorzet van El Ghanassy. Over die Yaya Soumahoro gesproken, trouwens: wat kan die jongen voetballen, zeg. We laten het ophemelen aan de gazetten over, maar we waren het er in ons kot over eens: we gaan daar mooie dingen van zien.
Dat we niet bang zijn van Rotterdam, klonk het na de 1-0 door het Ottenstadion, maar ik ga eerlijk zijn, geheel gerust was ik toch niet. En dat was rondom mij ook het geval. Er werd meerdere keren gevloekt dat Coulibaly toch maar stond te slapen, maar kijk: op het uur stond Eli toch weer net op de juiste plaats en kopte hij de 2-0 binnen.
Op verlossing was het echter nog steeds wachten: Feyenoord bleef aan één doelpunt genoeg hebben. De trainer bracht met Ljubijankic een extra aanvaller in (complimenten van de redactie voor lef, Franky) en Rotterdam bleef dreigen. En het was gigantisch spannend. Er was sprake van een overdreven assertieve scheidsrechter — we willen hier het woord incompetent niet in de mond nemen, iedereen doet zijn job naar eigen vermogen, maar op dit niveau zijn er toch andere mensen te vinden? In de tweede helft deden Azofeifa en Myrie zich pijn, Yaya pakte nog een gele kaart, en bijna was het sprookje zelfs echt voorbij, toen in de slotminuten Fer een gouden kans miste voor de Rotterdammers.
Het fluitsignaal kwam dan ook als een verlossing en de opluchting was gigantisch. Van de weeromstuit gingen ook de hemelsluizen open: een stortbui van jewelste tijdens de ereronde, terwijl de tegenstander verslagen op het veld neerzeeg. Voetbal, het is bij momenten pure poëzie.
Maar we gaan dus naar de Europa League, meespelen met de grote jongens. En — de loting is pas gebeurd — in deze ronde zijn dat: Sporting Lissabon, Lille en Levski Sofia. Het had erger gekund.
© 2010 GENTBLOGT VZW
Helemaal eens, Ilse, dat Azofeifa een van de grote gangmakers is: als hij zo speelt, moet hij altijd in de basiself staan. Maar aan Myrie en Thompson is nog werk.
ik ben gaan kijken tegen Kiev en het viel op dat de 3 doelpunten langs dezelfde flank vielen: die van Thompson.
Kan iemand me zeggen hoeveel Gentenaars er in de ploeg staan? Gewoon maar om te weten.
Jean-Marie, wat is het criterium voor een Gentenaar voor jou, dan zoek ik dat even op.
Een speler die uit de visvijver of scholen van een der Oost-Vlaamse voetbalclubs komt. Het gaat hier zeker niet om “eigen voetballers eerst”. Het is soms zielig wat er meegemaakt wordt in onze clubs: goede vorming en dan lopen onze kindjes weg….
dat heeft veel te maken met het feit dat een speler die uit eigen rangen komt zich dubbel moet bewijzen. Zie ook: “geen sant in eigen land”. Wel jammer dat ze Kevin De Bruyne hebben laten gaan.
Zalig, die Buffalo-artikels. Vooral als ze winnen.