Gentblogt

Heather Nova in een uitverkochte Handelsbeurs

maandag 18 oktober 2010 17u53 | patricia | 4 reacties
Trefwoorden: Handelsbeurs, Heather Nova.

Toen ik deze zomer hoorde dat Heather Nova nog eens naar Gent kwam, twijfelde ik geen moment. Het is ondertussen 4 à 5 jaar geleden dat ik haar in de Vooruit aan het werk zag, die keer in de Capitole was ik er niet bij. Maar Heather Nova dat is puur jeugdsentiment, en af en toe mag dat wel. Sinds mijn ma de cd Oyster won op het schoolfeest van mijn broer heb ik het wel voor de sirene van de Bermuda. Maar ik ben ook geen hevige fan, haar laatste cd Jasmine Flower bijvoorbeeld die al weer van twee jaar geleden dateert, sla me dood, ik heb die niet in de cd-kast zitten. En al durf ik haar wel vaak opzetten in mijn oortjes op de trein, het zijn vooral de liedjes van Oyster en Siren die spontaan in me opkomen.

Maar zaterdag was het dan zover, het concert was al een tijdje uitverkocht, net zoals de drie andere locaties in België, en de verwachtingen waren hooggespannen. Samen met Arnulff Lindner had ze ons een “special accoustic evening” beloofd en die belofte maakte ze waar.

Ze opende haar set met de fantastische sirenegezangen uit Walk this World Island. Gewoon een vrouw, in jeans en wit marcelleke, een gitaar en een stem. En zo zette ze meteen de toon. Ze beloofde songs uit alle cd’s (7 ondertussen) te spelen, soms in een iets andere versie. Maar de herkenning, zeker bij de songs uit die bekendere cd’s, blijft groot. Het publiek was gemoedelijk, op een enkeling met een fototoestel met een vervelend flitsding na, die ook na interventie van het personeel van de Handelsbeurs bleef volharden. Rustig luisteren tot de laatste noot en dan een luid applaus. Een droom voor een optreden dat ook nog opgenomen wordt en ‘s anderendaags op haar site gedownload kan worden in mp3. Een leuk souvenir of een leuke bijverdienste?

Arnulff Lindner wisselde tussen contrabas, cello, piano, bas, gitaar en… aangevuld met een opnamebakje. En het moet gezegd, het blijft een plezier om te zien, wat je allemaal kan met slechts twee muzikanten op het podium. Voor twee nummers kregen ze nog versterking van een violist, wiens naam ik niet terugvind op de site van de Handelsbeurs.

Het mooie Gloomy Sunday liep naadloos over in I miss my sky (Amelia Earhart’s last days) van Redbird. Voor mij één van de hoogtepunten van het concert, misschien omdat het publiek tussendoor vergat te applaudisseren? Even naar het midden leek er een dipje in de set te komen, maar dit duurde maar kort en werd al gauw opgevangen.

Zelf beweert Heather Nova dat ze net iets zenuwachtiger is bij een zittend concert dan bij een staand concert. Maar eigenlijk was daar weinig van te merken. Ze praatte hier en daar wat tussen de nummers, over haar nieuwe cd waar ze ook al twee nummers uit speelde. Weliswaar in akoestische versie, terwijl het een fullbandcd wordt. Het nummer over haar zoontje en hoe die binnen vijftig jaar over de huizen van Bermuda zal moeten zwemmen om terug naar zijn kindertijd te keren, klonk gelukkig niet zo melig als het achterliggende verhaal doet vermoeden.

Natuurlijk volgde een bisnummer, al bleef ze daar relatief karig mee. Twee nummers en als uitsmijter nog een mooie Nova-versie van Hurricane van Neil Young. 25 concerten op 30 dagen, het doet wat met een mens, en uiteindelijk heeft ze best wel lang gespeeld. Het was al na elven toen we de Kouter overstaken voor nog een slaapmutsje.

© 2010 GENTBLOGT VZW