RSSThe Brodsky Concerts
“Als je niet kan slapen, zou ik die twee uitnodigen”, hoorde ik de dame voor me zeggen toen ik de theaterzaal buitenging. Vreemd, want ik vond het fantastisch en al was ik voordien in de trein al in slaap gevallen, in de toch wel gemakkelijke zeteltjes van de theaterzaal zou het me niet gelukt zijn. Dirk Roofthooft en Kris Defoort zijn erin geslaagd om mijn aandacht vast te houden tot het einde.
Twee mannen op het podium, een staander, een tafel en stoel voor Roofthooft, een piano en elektronische piano voor Defoort. Meer was niet nodig en de teksten van Brodsky, want daar draait het in de voorstelling om. In het boekje konden we een interview lezen met Roofthooft waarin hij uitlegt dat hij tijdens de opnames van een film in zijn hotelkamer aan het zappen was en op een programma met de schrijver was uitgekomen. Hij las een gedicht voor in het Russisch en alhoewel hij geen woord Russisch snapt, was hij niet geneigd om de ondertitels te lezen, hij bleef de man aanstaren. Onder de indruk van de klanken. Blijkt dat Brodsky aan zijn vertalers ook wel de opdracht geeft om een ander woord of zelfs een andere zin te gebruiken als het maar goed klinkt.
Vanaf het eerste moment slaagde Roofthooft erin om mij te boeien, al was het maar omdat ik me afvroeg of hij nu nog aan het opwarmen was of al in zijn rol zat. Zelfs zijn ademhaling of hoe hij een glas water uitschonk, het zijn die kleine dingen die de sfeer bepalen. Het verhaal van de terugkeer van zijn vader uit China en het glas water met de knipoog zetten de sfeer. Hij grimaste en zou ook later in de voorstelling nog water met een zekere klemtoon van glas vergieten.
Bij de gedichten vroeg ik me wel eens af waarom hij niet gewoon bleef stilstaan, had hij last van rugpijn, zo kronkelen, maar de woorden klonken in mijn oren. Al moet ik ook toegeven dat ik niet meteen kan herhalen waarover het ging. Ik herinner me een havik of een andere roofvogel en de liefde natuurlijk. Veel liefde. De piano was perfect afgestemd op de tekst. Het samenspel tussen Defoort en Roofthooft bleek duidelijk tijdens het lied. Ach, ik kan wel begrijpen dat het niet voor iedereen even spannend was, ik vond het ergens wel jammer dat er niet meer uitvallen waren geweest zoals in dat ene gedicht waarbij de piano duidelijk de stem van Roofthooft kracht bijzette. Maar de intimiteit van de voorstelling had me duidelijk in zijn greep.
The Brodsky Concerts, gezien op 29 oktober in Vooruit.
© 2010 GENTBLOGT VZW