RSSJamila Amadou geeft vrij podium aan jong talent
Zaterdagavond 6 november bouwde Jamila Amadou een feest van jong muzikaal en poëtisch talent in een afgeladen vol theater Bij De Vieze Gasten in de Brugse Poort-wijk. Jamila is een Oost-Vlaamse/Gentse met Maghrebijnse roots. En ze heeft verstand van afstanden overbruggen, mensen uit hun kot lokken, ze samenbrengen… en er feestjes mee bouwen.
Dus wij die avond uit ons kot, de fiets op, het stadscentrum door naar de andere kant van ‘t stad. En wat Angela Merkel, Yves Leterme of Veli Yüksel (tiens, alle drie christen-democraten) ook mogen beweren over de zogenaamd mislukte integratie van allochtonen, het werd een warme avond, heel auto-allo, multicultureel en divers.
Zin om mee te vieren? Vergeef me mijn gekleurde bril. Ik ben ook geen professionele recensent. Maar onthou toch maar de namen. Je ziet of hoort die jonge talenten zeker nog eens terug. Er was naast heel veel sfeer, ook veel kwaliteit. Afspraak alvast voor een volgende ‘Jamila Amadou nodigt uit’ in de lente van 2011. Hou de kalender van De Vieze Gasten in de gaten.
Charlotte & CO, twee jonge zangeressen met Afro-roots, zetten de avond in met Afro Voice. Zeg maar iets swingend, Charlestonachtig en met sigaretten die ze – oef – net niet opstaken. Rookvrij trouwens die avond. En ‘t was parti.
Swa, een autochtone Brugse Poorter vermoed ik, mocht daarna met Proces Verbaal zijn verhaal doen aan de hand van een jarenlang opgebouwde carrière van PV’s voor openbare dronkenschap, openbare ordeverstoring en combitaks. Hilarisch, maar ook levensecht. Dezelfde naturel als in Helaasheid der Dingen. Er zit trouwens veel humor in de PV’s van de Gentse politieagenten. Het publiek kon dat ook waarderen. Als nu ook nog de conferencier zijn drankdebiet naar beneden krijgt, dan wacht hem een carrière als stand-up comedian met een even grote waarachtigheid als de schrijver Dimitri Verhulst van Helaasheid der Dingen. Echt, levensecht. Volhouden, Swa!
De Syrische muzikant Samir Habbal had in de coulissen al wanhopig de soms weifelende stand-up van Swa geobserveerd… en – niet onterecht – gevreesd voor zijn qanun. Een qanun is een soort liggende harp met meer dan 80 snaren. En dat muziekinstrument stond op het podium Swa gewoon uit te dagen. Oef, Swa rechtop af en vlotte entertainer Samir op met zijn qanun waarop hij meteen een muzikale bloemlezing van klassieke en populaire Arabische muziek tokkelde.
Iedereen heeft het altijd maar over Marokkaanse vrouwen met een hoofddoek, had Jamila aangekondigd, maar nooit over Marokkaanse mannen in een kleed. Levensgroot vraagteken in de zaal. En daar waren ze ineens, vier jonge Marokkaanse mannen… in een kleed. Zangers die Samir vocaal zouden begeleiden? Of dansers? Mis, de modeshow van (Maghrebijnse) Mannenmode. Zo simpel was het. Later zouden deze jonge Marokkanen uit de Brugse Poort tot groot enthousiasme van de zaal nog eens de catwalk innemen, uiteraard weer in ‘t lang, maar allevier met een ander kleed.
De dansgroep Ruh was er ook, met auto-Vlaamse vrouwen die in complete tenue fel gesmaakte berberdansen brachten uit de Marokkaanse Rif en uit Algerijns Kabylië. Met een acrobatisch nummertje schoteldansen bovenop.
The Stage Nomads, 2 boys & 1 girl, waren mét hun valiezen dapper onderweg met knappe stukken nog acrobatischere breakdance. Nog van dat. Onthoud de naam van dit groepje! That’s dance!
En voor ik het vergeet. Achter de artisten werden lentefoto’s geprojecteerd van Kakayi, een zeer gerenomeerde Koerdische Brugse Poorter.
De pijn van het (alleen) zijn, dat is iets voor dichters. Het blijft bezinken voor de toeschouwers/luisteraars. En ik wil die gedichten ook nog eens op papier zien. Maar de sfeer heb ik wel mee, het gevoel zeg maar. Filip Volckaert, de vlotte en lekker interactieve presentator en huisdichter van ‘Jamila Amadou nodigt uit’ perste de ziel uit zijn lijf. En de performer van het duo Ten Adem (stem en piano) mag gerust zijn mijns inziens goede zangstem gebruiken. Het zou hun optreden nog poëtischer maken.
Singersongster Joni Sheila, straatmuzikante mét gitaar kwam krachtig uit de hoek. Het genre waardig. Een muzikante mét. Whaaa.
De afsluitende topact was voor Fabrice Chan & The Gang (Chan omdat het zo goed rijmt op The Gang) met soulpop. Fabrice versiert en verleidt zijn publiek en bouwt een gezellige sfeer op. Knuffel uw partner allemaal eens. En dat deden we. Komaan, iedereen recht en dansen. En dat deden we, allemaal samen bij het laatste liedje. Een mooi officieel einde van ‘Jamila Amadou nodigt uit. Editie 6′ Daarna werd het podium nog tijdens de afbraak onmiddellijk ingenomen door de dansers voor de party met DJ’s El Fredo & Hakim. En die gingen nog zeker niet naar huis.
© 2010 GENTBLOGT VZW
Ik vroeg mij hoe ik mij als dichter kan inschrijven voor de volgende editie. Iemand een idee?
simpel.. Contact opnemen met Bij’ de Vieze Gasten. 09/2370407