Gentblogt

Genoeg lijders, geen leiders

maandag 22 november 2010 9u21 | Vincent Ooms (tekst), Ann Dhondt (beeld) | 3 reacties
Trefwoorden: AA Gent, AAGent, Buffalo's, voetbal, westerlo.

Niemand die het schreeuwt, maar wie heel stil is en goed luistert, kan de laatste maanden het woord kampioen opvangen in de catacomben van het Ottenstadion. De toppers die winnen we wel als ze echt van tel zijn, na Nieuwjaar. Die onuitgesproken ambities vereisen wel dat je ploegen als Westerlo met een pak voor de broek naar huis stuurt. Hoe sympathiek we de Caje ook vinden, een thuismatch tegen Westerlo moet steevast uitmonden in een lange, eenzame terugrit naar de provinciale Kempen. Jammer genoeg weigerden de Kempenaars om de verhoudingen te respecteren.

Nochtans leken ze aanvankelijk mee te werken, de wedstrijd was pas afgetrapt toen een schitterende aanval majestueus werd afgewerkt door Tim Smolders. Gent was beter en de kansen bleven komen. Ook bij de 2-0 leek Westerlo een gewillig slachtoffer, de bezoekende goalie speelde even voor vliegende keeper, El Ghanassy profiteerde ervan en legde de bal op het hoofd van Arbitman. Minder goed nieuws in de eerste helft was de gedwongen wissel van Thijs. Een voorbode van een tragische wending.

In de tweede helft strooide Westerlo nog een laatste maal zand in de ogen, Stijn de Smet legde de bal heerlijk in de kruising. De supporters van Gent, en vreemd genoeg die van Westerlo ook, bouwden een feestje. En dat hadden we beter niet gedaan, de Gentse verdediging werd aangestoken door het feestgedrang en ze stonden al met één been in de Culture Club. Feest rustig door dacht Henrique, die ongedekt een corner binnenkopte. 3-1. De Westelse aanhang zette zowaar een polonaise in, ze wisten meer, zoveel is duidelijk. Diezelfde Henrique zette later de 3-2 op het bord. Hij sneed door het luchtledige en rondde mooi af. Wallace en co stonden erbij en keken ernaar, al valt zelfs dat te betwijfelen. Iedereen voelde dat de gelijkmaker in de lucht hing, Gent in paniek en Westerlo in overdrive.

Smolders koos voor de korte pijn en kopte de bal enig voorbij Jorgacevic. Het stadion implodeerde, de 3-3 was gevallen. Het was niet gedaan, zoveel was duidelijk. Net toen het hele stadion klaarstond om kneusje van de dag Suler te scalperen, waaide zijn verloren trap alsnog in de voeten van de ingevallen Conté, die oog in oog kwam te staan met De Winter. Jelle Van Dael was allicht bezweken maar Conté was niet onder de indruk en de 4-3 was een feit. Er was nog meer goed nieuws aan Buffalozijde: na maandenlang blessureleed was Rode Duivel Lepoint weer klaar voor de strijd. Later kreeg Conte dé kans om van dichtbij de 5-3 vast te leggen, nadat El G. de hele rechterflank had opgerold. Hij had echter te veel tijd nodig. De minuten streken voorbij, en de Caje gooide al zijn aanvallers in de strijd. En jawel hoor: op zijn Oostenrijks kwam Westerlo nog langszij, Chavez kopte simpel binnen. Hij stond dan ook volledig vrij, in de zestien, in de 93ste minuut, bij een 4-3 voorsprong, nadat je reeds 3 goals hebt weggegeven, je moet het maar doen.

Met Thijs of Lepoint 90 minuten in de ploeg was dit niet gebeurd, die hadden iedereen wel wakker gestampt. Nu goed, we waren niet zo boos als de rest van het stadion. We kregen waar voor ons geld. Acht doelpunten, waaronder enkele pareltjes, een Hollywoodscenario, een terugkeer van krijger Lepoint, en een Arbitman die op ontploffen staat. En niet te vergeten: Gent speelde bij vlagen echt wel sterk. Een amusant accident de parcours, meer niet. Tot slot nog snel een pluim op de hoed van scheidsrechter Delacour steken, zo’n surreële wedstrijd in goede banen leiden: sterk. Als er eens niets over de scheidsrechter te zeggen valt, mag het ook gezegd worden.

© 2010 GENTBLOGT VZW