Verrassingsconcert Gabriel Rios @ Zebrastraat

zondag 5 december 2010 12u58 | josie | 2 reacties
Trefwoorden: , .

Heel soms heeft verbouwen ook fijne kantjes. Zo zorgde mijn aan de gang zijnde verbouwing ervoor dat mijn thuis tijdelijk verplaatst is naar de Zebrastraat, een site in Gent waar ik nu al een maand doodgraag woon. Niet alleen omdat het er mooi is en er interessante dingen te beleven zijn, omdat er een leuke sfeer hangt en het er veel rustiger is dan je zou denken, maar ook omdat ik bij het thuiskomen gisterenavond laat een uitnodiging in de bus vond waaruit bleek dat op dat eigenste moment Gabriel Rios aan een concert begon in de bar op tien passen van mijn deur. Toen ik de dag voordien de Zebrastraatnieuwsbrief kreeg waarin sprake was van ‘een suprise-optreden van formaat’ zei iets me toen eigenlijk al dat het Rios zou zijn; wiens naam staat er nog altijd op de bel enkele appartementen verder en wie is er momenteel in het land om promo te maken voor zijn nieuwe plaat? Juist ja. En dus zette ik mijn oververmoeidheid en verbouwstress even aan de kant om in de loungebar een intiem soloconcert mee te maken van onze New Yorkse Puertoricaanse Gentenaar.

De bar zat aardig vol, maar het was zeker geen overrompeling. Rios stond tussen de mensen op een minipodium met enkel zijn twee gitaren en een micro en speelde zijn nummers terwijl de mensen rondom aan het drinken en babbelen waren, wat voor een erg losse, gezellige sfeer zorgde. Een klein, gezellig caféoptreden. Al was het caféaspect eerlijk gezegd soms ook wel storend, bepaalde mensen vonden zichzelf horen praten, bier en chips oneindig veel belangrijker en zwegen geen moment, waardoor ze het natuurlijk wel verpestten voor zij die voor de muziek kwamen. Maar ja.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen uitgesproken Riosfan ben en zelfs niks in huis heb van zijn platen. Maar zoals bijna iedereen vermoed ik, kan ik zijn liedjes wel smaken, zeker zolang hij niet te veel de Latijns-Amerikaanse kant opgaat. Dit was denk ik, de eerste keer dat ik een volledig concert zag en dat beviel uitstekend, zeker in deze unieke setting.

Ik kan me voorstellen dat Rios op dit moment in de New Yorkse clubs en cafés gelijkaardige kleine concerten geeft (hmmm, kan hij ondergetekende niet meenemen naar de Big Apple – droomt even weg). Feit is dat de nieuwe single Dauphine van bij de eerste luisterbeurt geweldig bijbleef en een van mijn favoriete nummers is van de laatste maanden en ook dat de lovende kritieken links en rechts mij voor het eerst enorm benieuwd maken naar een plaat van Gabriel Rios. Rios zou muzikaal een nieuwe richting hebben ingeslagen, een richting die mij persoonlijk alleszins enorm kan bekoren.

De paar tientallen mensen die de sneeuw hadden getrotseerd en op tijd de verrassing van de avond ontdekten, werden rijkelijk beloond met een gevarieerde set. Een heel aantal covers (Randy Newman, Jimi Hendrix, een oud liedje dat zijn vader speelde) werden afgewisseld met nummers van de nieuwe plaat en een handvol hits. Zo ontdooide de zaal pas volledig toen we collectief mochten meezingen op Broad Daylight. Pas na een kleine pauze, waarbij Rios gewoon tussen het publiek door naar buiten wandelde, wat tot een hormonale piek en enorm veel gegiechel leidde bij de groep studentes naast mij (niet geheel onbegrijpelijk natuurlijk, Rios ziet er behoorlijk cute uit) kregen we Dauphine, wat ook geheel uitgekleed tot zang en gitaar schitterend overeind bleef. Toen Rios vertelde dat het nummer geschreven is in één enkele dag maakt dat het natuurlijk alleen nog straffer.

Als er een ding extra opviel tijdens dit solo-optreden is het trouwens dat Rios niet enkel een goede songsmid maar ook en vooral een begenadigd zanger is die veel aankan, er nooit naast zit en zich niet laat afleiden door het gebrek aan aandacht van een deel van de zaal. New York doet hem duidelijk goed. Zijn Vlaams dat blijkbaar altijd een beetje uncool was, lijkt nu definitief vervangen door vloeiend Engels en af en toe konden er kleine grapjes af. Hij lijkt een nieuwe adem gevonden te hebben. Op het eind van de show kreeg hij zowaar een knuffel van bezieler van de Zebrastraat, Alain Liedts.

Gabriel Rios, gezien in de loungebar van de Zebrastraat op 2 december.

© 2010 GENTBLOGT VZW

2 reacties »

  1. Reactie van rony coekaerts

    een leuke bespreking van een intiem optreden.
    nb. buiten voor de bewoners waren er geen uitnodigingen verstuurd op vraag van gabriel zelf. alleen mensen van horen zeggen waren er. het was een vriendendienst tov. mr.liedts en de zebrastraat.
    elk jaar komt hij wel een paar keer langs.
    volgende donderdag opnieuw op het appel? wel niet voor gabriel :-)

  2. Reactie van Anne

    leuk om lezen!