RSSThe kids are all right
Ken je dat gevoel, waarbij je de cinemazaal verlaat met een licht, happy gevoel, waarbij je je een ganse film lang geamuseerd hebt, maar dan zonder het schuldgevoel dat je naar domme gebakken lucht hebt zitten kijken? Aan dat soort films is er helaas geen overdaad. Maar met The Kids Are All Right is er naar mijn bescheiden mening weer een juweeltje te zien in de zalen.
Het verhaal is eenvoudig. Wanneer Joni meerderjarig wordt, krijgt ze de kans contact op te nemen met haar biologische vader. Zelf heeft ze daar eigenlijk geen behoefte aan, maar haar broer Laser dringt aan en zo komt het dat de twee tieners op een middag zitten te eten in het restaurant van Paul, hun vader. Dat Joni en Laser twee moeders hebben in plaats van een moeder en een vader en dat die moeders door kunstmatige inseminatie zwanger zijn geworden, doet in deze film op zich niet echt ter zake. Ik bedoel, het zorgt voor een boel grappige noten in de film en zorgt voor een origineel verhaal, maar het is niet echt waar het in de film om draait. De relatie tussen de twee vrouwen (prachtige rollen voor zowel Annette Bening als Julianne Moore), de verhoudingen binnen het gezin, daar gaat het om. En die zijn vrij universeel en herkenbaar.
Flierefluiter Paul blijkt wel iets te voelen voor die twee kinderen die plots de zijne zijn en van een ontmoeting komt een regelmatig contact. Wanneer Paul, met zijn motor en grote dosis ultra-mannelijke cool drie vierde van het gezin inpalmt, ontstaan er zoals te voorzien was spanningen. Carrièrevrouw Nic (Annette Bening) kan als enige niet met de man opschieten en voelt zich al gauw bedreigd door zijn snel groeiende invloed. De spanningen die hiervan het gevolg zijn, zorgen voor een uitvergroting van de reeds aanwezige strubbelingen in het huwelijk, drijven de nodige moeder-tienerproblemen op de spits en doen het perfecte gezinsleven in de suburbs stokken.
Verwacht in deze film geen diepgravende analyse van de lesbische relatie, van het opgroeien in een gezin met twee moeders en geen vader of van het leven van een macho-vrijgezel die twintig jaar na zijn kwakje te hebben afgeleverd, plots geconfronteerd wordt met het resultaat daarvan.
De hele film door blijft de toon lichtvoetig. Er wordt wel veel aangeraakt, zoals de spanningen die er tussen elk koppel kunnen zijn en de vragen die elke tiener zich wel eens stelt, maar dit gebeurt nooit op een zware, drammerige manier.
De hoofdpersonages zijn ook allemaal zeer menselijk, de regisseur zet met veel plezier alle kleine kantjes in de verf zonder de personages daardoor minder sympathiek te doen overkomen en het verhaal zit vol komische situaties. Het zorgt ervoor dat het geheel overkomt als een prettige, intelligente, boven alles grappige en sympathieke film die de kijker met een goed gevoel en een portie levensvreugde achterlaat.
The kids are all right, te zien in Kinepolis en Studioskoop
© 2011 GENTBLOGT VZW
helemaal mee eens!