RSSSilent Souls
Silent Souls (Ovsyanki) is een van die bevreemdende films van het afgelopen filmfestival te Gent. Een Russische film bovendien, die zich grotendeels in stilte afspeelt in een winterse mistroostige sfeer vol nostalgie.
Het moet er weer om doen dat ik weer niet goed weet wat te denken van deze film van Aleksei Fedorchenko die omschreven wordt als een ode aan de liefde.
Het is ook een ode aan de liefde. Maar veel meer. Het is een film over liefde, leven, verlies en afscheid nemen.
De ondraaglijke lichtheid van het bestaan. Een film die ik kan aanraden aan fans van trage melancholische bijna statische cinema ontdaan van alle franjes. De naakte mens zoals hij is.
Korte Inhoud: Aist is een fabrieksarbeider die opeens naar het bureau van zijn baas Miron wordt geroepen. Mirons jongere vrouw Tanja blijkt gestorven te zijn en hij wil haar naar zijn geboortestreek smokkelen, waar het volk van de Merja leeft en waar hij zijn geliefde een traditionele begrafenis wil geven. Hij kan dit niet alleen en vraagt Aist om hem en het lijk van zijn vrouw te vergezellen richting niemandsland.
De roadtrip mondt uit in gesprekken over de liefde en de dood en vooral in de monologen van Miron die het afscheid van zijn vrouw probeert te verwerken door de herinnering aan haar liefde levendig te houden. Onverbloemd praten en drinken de mannen over liefde en intimiteit.
We zien veel flashbacks over het leven van Miron en zijn vrouw, scènes die niets verhullen, vaak seksueel getint zijn, maar oh zo somber en rauw en gevoelloos lijken, dat je je afvraagt of de liefde hier wel mee te maken heeft. Die beelden vind ik persoonlijk in contrast staan met de liefdevolle gedachte die ermee gepaard gaat.
Misschien sta ik alleen met die gedachte. Misschien vertolken de beelden niettemin de fascinatie van Miron voor zijn vrouw, zijn toewijding en eeuwige liefde. Een man zonder liefde heeft geen leven.
De camera drukt je met je neus op de feiten. Je bent in de kamer waar ze het lijk wassen. Je bent in de auto waarin de mannen reizen en je bent in de flashbacks aanwezig.
De somberheid, de stilte, de voor zich sprekende beelden, creëren een bijzondere sfeer en maken deze kleine film waard te ontdekken.
Te zien in de kleine zalen:
Antwerpen: Cartoon’s
Brussel: Arenberg, Vendôme
Oost-Vlaanderen: Sphinx
West-Vlaanderen: Cinema Lumière
© 2011 GENTBLOGT VZW