Gentblogt

Max (revisited)

woensdag 2 februari 2011 10u19 | Greet A | 4 reacties
Trefwoorden: Max, pannenkoeken, wafels.

Ik zweer dat het waar is: mijn Antwerpse vriendin komt sjakossen kopen in Gent. Enfin, ze kwam een bezoekje brengen en besloot dat te combineren met een uitstapje naar het stadscentrum. Waar het zelfs op klaarlichte dag al behoorlijk druk aan het worden is. En koud, ook. Zodat we tegelijk op hetzelfde idee komen: laat ons ergens een pannenkoek gaan eten!

Gezien de bomvolle binnenstad wordt het misschien niet zo evident om ergens binnen te geraken. Maar zie, bij Max is er nog plaats. In het achterafzaaltje op de bovenste verdieping weliswaar, zodat er niet echt veel te genieten valt van het mooie interieur en het uitzicht. Beetje spijtig. En het creëert ook al meteen de indruk die in het volgende half uur bevestigd zal worden: dit is een fabriek, en elke vierkante centimeter moet renderen.

Net na ons komen twee dames binnen die aan de enige nog vrije tafel van vier gaan zitten. Ze worden er – onder het uiten van excuses – weg gesommeerd naar een plaatsje naast een ander koppel. Die een hond bij zich hebben. Waar een van de dames in kwestie niet zo blij mee is. Als ze zich omdraaien om hun oude plekje terug in te nemen, heeft de ober er al drie nieuwe klanten geparkeerd. Dat komt hier niet goed, denk je dan.

Eigenaardige gewoontes hebben ze hier, overigens. Bestellingen doorgeven verloopt op een voor de keuken wellicht zeer systematische maar voor klanten nogal mysterieuze manier: eerst alle drankjes, dan pas alle pannenkoeken en wafels. Goed bedacht? In de praktijk blijkt het nogal tegen te vallen. Zowat elke tafel krijgt een foutieve bestelling. De drie mensen naast ons krijgen tot twee keer toe de verkeerde borden voorgeschoteld. Kannetjes koffie worden kopjes, suiker wordt confituur, appelbeignets worden wafels. De ober probeert het hoofd koel te houden, maar moet toegeven dat het hem allemaal wat te machtig wordt. “Mijn excuses, mijn excuses” … Mjah.

Kijk, de pannenkoeken waren bijzonder lekker. Echt. Serieus. Alleen, de hele atmosfeer doet me denken aan de typische toeristenval. Zet u, consumeer, en hoepel dan zo snel mogelijk op. Misschien zijn ze gewoon het slachtoffer van hun eigen succes, want toen we buitenstapten stond er al een lange rij mensen aan te schuiven voor een plaatsje. Maar aan de andere kant: als de zaak vol is, is ze vol. Het heeft geen zin om mensen neer te poten als je ze niet behoorlijk kan bedienen.

Niet dat iemand er onvriendelijk was, verre van zelfs. Ik voelde me alleen zo’n beetje op de Mont St Michel, waar de kuddes ook in ijltempo door de restaurantjes gejaagd moeten worden. Op zaterdag wordt u aan de toiletten overigens 50 cent gevraagd. Ik vind dat voor klanten echt niet kunnen (al wordt het tegenwoordig blijkbaar wel vaker gedaan). En los daarvan: het is gewoon te duur. Twee pannenkoeken, een koffie en een spuitwaterke: € 14 en oneffen. Wellicht verkijk ik me daar een beetje op omdat ik eigenlijk altijd thuis bak, maar toch. Zowel wij als onze “medeklanten” hebben een zeer entertainend half uurtje meegemaakt. Maar mij zie je hier op drukke dagen alvast niet meer terug.

© 2011 GENTBLOGT VZW