Gentblogt

Plug and Ride – elektrisch rijden

maandag 11 april 2011 11u12 | Stijn Sterckx | 14 reacties
Trefwoorden: elektrische wagen, plug and ride, test.

Veel mensen zijn de files en de luchtvervuiling zo beu. Om daar iets aan te doen, lanceerde de NMBS-Holding samen met Siemens en de FOD Economie en Energie een proefproject met elektrische auto’s. Sinds begin maart rijden er twee Gentse testrijders met zo’n auto in onze stad rond.
De bedoeling? Ontdekken in hoeverre dit al een haalbare oplossing is voor de haperende mobiliteit van vandaag. Maar ook: hoe groen een elektrische wagen écht kan zijn! Partner Siemens zorgt er immers voor dat de elektriciteit die gebruikt wordt om de wagens op te laden voor 100% afkomstig is van hernieuwbare bronnen. De ervaringen van de testrijders leest up op de site.
De redactie botste op Stijn Sterckx die hier zijn avonturen met u wil delen.

Vanaf 1 maart kruip ik in de ‘overall’ van low impact testrijder. Ik woon samen met mijn vriendin en pasgeboren zoontje in Meulestee. Deze Gentse wijk, die aanleunt tegen de haven, ligt op een halfuurtje fietsen van het Sint-Pietersstation. Voor mijn werk bij het WWF trek ik 3 à 4 keer per week naar Brussel. Meestal fiets ik tot aan het Sint-Pietersstation en neem daar dan de trein. Om mijn zoontje naar de crèche te brengen en om vrienden in Antwerpen te bezoeken, neem ik geregeld de auto. Momenteel staan we ook aan de start van de verbouwing van ons nieuwe huis.
Ik hoop de komende weken te ontdekken dat een elektrische wagen al bij al de vergelijking met een klassieke auto kan doorstaan. Ik ben benieuwd of het nemen van fiets en trein, het gebruik van een elektrische wagen en de beschikbaarheid van een deelwagen mijn persoonlijk mobiliteitskluwen kan ontwarren. Voor mezelf vind ik het een uitdaging om de komende 3 maanden mijn ‘CO2-uitbrakende camionette’ aan de kant te laten staan.

Gisteren de sleutels overhandigd gekregen van de elektrische auto. Nooit gedacht dat ik enthousiast zou zijn over een auto maar kijk het is zover. Ik zou er zelfs laaiend enthousiast van maken. Laat ik een groot vooroordeel over elektrische wagens alvast meteen van tafel vegen. Deze wagen voelt en rijdt als een ‘echte auto’. Je hebt allesbehalve het gevoel dat je in een elektrische go-kart zit. En zo stil, fantastisch. Ik begon alvast te dagdromen over stille stadskernen, drukke verkeersaders die plots een heel pak stiller worden, …

Heb vanochtend mijn zoontje naar de crèche gedaan met de i-MIEV. Doet me er trouwens aan denken dringend een troetel- dan wel geuzennaam voor de auto te verzinnen. Op het lijstje ‘Breng je kind veilig van en naar de crèche’ alvast een dikke voldoende.
Net voor het afsluiten toch nog even die lieve mensen die dit project hebben opgezet bedanken. Is er gisteren wat overgeschoten maar bij dezen: mercikes! De lente is hier alvast begonnen.
…
Al een maand niet meer gaan tanken… Whoehoe! Eén van de grote angsten die mensen aanhalen als het komt op elektrisch rijden dan is het wel de angst om een lege batterij te hebben. En dat klopt wel… voor een stuk. Wanneer je op de snelweg rijdt, slinkt de voorraad ‘ellentrik’ immers zienderogen. En nergens dat psychologische vangnet dat je kan gaan ‘tanken’ als het nodig is. Wie maakt zich immers druk als zijn benzinetank bijna leeg is? Niemand toch, want als het ‘lampke’ brandt, kan je altijd nog tot aan het eerstvolgende tankstation rijden. We zijn gewoontedieren en vinden ‘gaan tanken’ heel normaal en comfortabel.
Daartegenover staat dan die elektrische auto waar je, eerlijk is eerlijk, niet in een handomdraai bent voorzien van een volle tank elektriciteit. Maar de dagelijkse praktijk leert nu dat je meestal vertrekt met een volle tank. Je komt immers thuis of parkeert de wagen aan een oplaadpaal in het station, steekt de stekker in het stopcontact en tegen dat je weer vertrekt, is de batterij opgeladen. Nooit meer ‘gaan’ tanken dus.

In mijn koffer ligt ondertussen een verlengdraad van zo’n 30m en dat blijkt de sleutel te zijn voor praktisch en rustgevend (elektrisch) rijplezier. Afgelopen weekend gebruikten we de auto om van Gent naar Kortrijk te rijden voor een familiebezoek. Daar aangekomen, hopla, de stekker in het stopcontact en na enkele uren bleek de batterij weer helemaal opgeladen en was er geen probleem om terug thuis in Gent te raken.
Te weinig oplaadpalen… vergeet het. Het is zaak dat wie met een elektrische auto rijdt oude gewoonten van zich afschudt.
Ah, en na een familiebezoek niet vergeten 1,5 euro in het tankschaaltje van je schoonmoeder te leggen…
…
Na 3 weken rondtuffen, of beter rondglijden en onder impuls van de lentezon betrap ik me op gemijmer en gedagdroom. Rondrijden met een elektrische wagen voelt aan alsof je de sleutel naar een betere toekomst omdraait. Hoopjes ellende bumper aan bumper in de file en zure neerslachtigheid als je aan de broeikasgassen denkt. Maar in zo’n elektrische wagen wordt een mens hoopvol. Je krijgt goesting en je wordt hoopvol naar wat komen gaat. We staan aan een kruispunt van iets dat wel eens enorme positieve gevolgen kan hebben op onze leefkwaliteit de komende jaren. En hey, dat kruispunt is haast muisstil. Ik dacht aan huizen waar mensen via WKK, zonnepanelen of inventieve windturbines hun auto’s opladen en onafhankelijk werden van op en neer schommelende brandstofprijzen. Ik dacht aan een binnenstad (of buitenstad) waar drukke verkeersaders plots een pak stiller werden. Wonen aan een drukke baan blijft druk en gevaarlijk maar de leefkwaliteit stijgt enorm. Ik dacht dat je niet meer moet gaan tanken. Ik dacht aan een samenleving die ambitieus is en hiervoor wil gaan.
Trek me uit de cynische, Vlaamse klei en durf oplossingen zoeken voor de bezwaren die je nu meestal hoort. Volgende keer wil ik graag de ‘range anxiety’ nuanceren en minimaliseren. Nu houd ik het bij: “Neen, het is niet omdat een elektrische auto stil is dat die gevaarlijk is. Gevaarlijk wordt die als de chauffeur niet nadenkt.”
Tot de volgende keer, wie weet zelfs minder zweverig!

© 2011 GENTBLOGT VZW