RSSLa ville qui respire
De stad zit vol verhalen. Grote verhalen. Kleine verhalen. Soms liggen ze voor het rapen. Soms moet je goed kijken. We hebben onze bril van kijken, wat als iemand anders hetzelfde verhaal vertelt? Klinkt het dan toch niet wat anders? Wat gebeurt als je je overgeeft aan anderen? Welk verhaal ontdek je dan? Welk parcours volg je door de stad? Want mensen zijn gewoontedieren. We hebben onze gewoontes om van punt A naar punt B te geraken en kijken soms te weinig om ons heen.
De Rode Boon belooft je een andere kijk op de stad en daar slagen ze wonderwel in. Het probleem is een beetje dat ik niet te veel van de verrassing wil verraden, dus is het ook wat moeilijk om uit te leggen. In kleine groepen word je toegelaten in het witte poortgebouw op de Sint-Baafssite. Dit is het vertrekpunt en een deel van het verhaal moet eigenlijk nog bepaald worden. De gids verwelkomt ons, we mogen rondkijken en moeten een zakje met een naamplaats nemen. Ik geef toe dat ik mijn eerste keuze Portus Ganda ingeruild heb voor de Ooilamstraat, omdat dat zoveel mooier klonk en ik er nog niet geweest ben. De keuze van de groep stippelt het parcours uit, al weet ik niet of dit ook een invloed heeft op de personages die je tegenkomt.
Je krijgt een koptelefoon op. En de volgende drie kwartier volg je de instructies van de stem. Zo simpel is het. Dus schrijf je een kaartje aan een onbekende persoon in Gent, zoek je voorwerpen op straat,… Je hoort verhalen, bedenkingen, achtergrondgeluiden, muziek,… Onze gids had de kaart met onze plaatsen mee en zij bepaalde wat we te horen kregen. We maakten een stop op de parking van een flatgebouw, een beetje donker, wat afgelegen, was dit wel veilig? En dan die meneer die ons opwachtte en voorwerpen bij elkaar zocht. Of in die garageboxen…
In mijn groep van 12 personen waren er een deel die elkaar kenden. Dit zorgde ervoor dat ze tussendoor wel eens een woordje zeiden, wat eigenlijk een deel van de magie weg neemt. De organisatoren plakken er “vanaf 12 jaar” op en dat lijkt me ook wel zo te zijn, ik zou het zelfs wat optrekken. Het is geen voorstelling met veel actie of verhaallijnen, eerder een voorstelling met die kleine vondsten, snufjes die je toch weten te verbazen en spelen met woorden op een hoog niveau. “Mentalismetheater” las ik in het programmaboekje. Voor mij absoluut een aanrader. Stel je open en laat je leiden, het is de moeite.
La ville qui respire van De Rode Boon
Gezien op 21 juli
Nog te zien: 22, 23 en 24 juli telkens 14u30 tot 16u15 en 18u tot 19u45
Om de 15 minuten vertrekt een groep.
Plaats: witte poortgebouw op Sint-Baafssite
Duur: 45 minuten
Leeftijd: vanaf 12 jaar
Tickets: 6 euro
Reserveren via Uitbureau Tel. 09 233 77 88
© 2011 GENTBLOGT VZW