Cars 2: olie-armoede troef
Niet meer noch minder dan geniale vertellers zijn het daar bij Pixar. Up, Wall-E, Monsters Inc., Ratatouille, For the Birds, Finding Nemo, enz. zijn allemaal cinematografische pareltjes, die een origineel verhaal combineren met wervelende animatie, geloof- en beminwaardige personages, alles gekruid met een heerlijk laagje humor dat Simpsons-gewijs zowel door jong als oud gesmaakt kan worden.
De trailer van de oorspronkelijke Cars had mij niet kunnen bekoren om er een cinematicket voor te kopen, doch toen ik hem enige jaren later alsnog op DVD ontdekte, stelde ik vast dat ook die film alle kenmerken van een Pixar-werk vertoont.
Ik keek dan ook uit naar Cars 2. Helaas, driewerf helaas. Voor de eerste maal laat Pixar bijzonder ernstige steken vallen. Het verhaal is veel te voorspelbaar zowel wat het globale plot (de slechterik van dienst had evengoed een motorkap met “Bad Guy Inc.” kunnen dragen) als het subplot (Flash die beseft wat echte vriendschap is) betreft. De nieuwe personages zijn flashy doch een stuk minder innemend. En, vooral, je kan je niet van de indruk ontdoen dat Pixar gezwicht is voor de druk van het Grote Commercie Monster: Cars zou merchandisinggewijs de meest succesvolle film van de Pixar-stal zijn en daar moest en zou een vervolg aan gebreid worden (hoorde ik daar iemand “Disney aandeelhouders” roepen?). Cars 2 voorziet dan ook nieuwe personages die onmiddellijk in duizendenéén formaten op de markt kunnen gegooid worden. En heel wat scènes spelen zich af buiten de USA (Parijs, London, Tokyo, enz.) om toch maar zeker de internationale markt te paaien.
Zelfs het voorfilmpje stelt teleur. Waar in het verleden een spitsvondig verhaal met nieuwe personages werd opgedist (For the birds heeft de eer mij mijn grootste lachbui ooit in een bioscoop bezorgd te hebben) komen hier de protagonisten uit Toy Story aan bod met een vrij flauw verhaaltje over Ken & Barbie die een trip naar Hawai missen.
Het laat allemaal een licht wrang gevoel na, zeker rekening met het voorheen perfecte parcours dat Pixar gereden had, wars van enige commerciële druk (een film maken over een rat die meesterkok wil worden, chapeau!).
Is Cars 2 dan een totale miskleun? Gelukkig niet. Op visueel vlak blijft het een absoluut pareltje, er zitten wel degelijk een paar grappige scènes bij en je proeft af en toe toch nog de typische Pixar-saus, weze het sterk uitgedund. Kinderen zullen Cars 2 best weten te smaken en het blijft dus een goede manier om uw jong gebroed in deze uitgeregende zomermaanden een namiddag onledig te houden.
Nog een finale opmerking: het is opvallend hoe gewelddadig Cars 2 is. Auto’s worden verpletterd, ontploffen, branden uit en één auto wordt zelfs letterlijk doodgemarteld, door een Duitse auto met sadistische inborst dan nog (sic). En vergeet het dat op het einde van de film de auto’s in kwestie alsnog hersteld worden. En mis ik of mij of heeft Mater het over een adults only film die hij in zijn hotelkamer gezien heeft? Beetje vreemd toch voor een film wiens main audience nog altijd uit jonge kinderen bestaat.
Ach, laten we het allemaal maar op a temporary lapse of reason houden. Gelukkig werd Cars 2 voorafgegaan door een trailer voor Brave, die opnieuw een Pixar pur sang belooft te worden. Klik en likkebaard!
Meer info: IMDB-pagina, officiële site, Rotten Tomatoes. Te zien in Studioskoop en Kinepolis.
© 2011 GENTBLOGT VZW
Ik ben het er mee eens, wat een povere film!
De kinderen in mijn gezelschap waren er helemaal ondersteboven van, zo weinig begrepen ze ervan en zo weinig aandacht ging naar hun favoriet Bliksem.
En Kris Wauters, die in de Nederlandstalige versie een rol vertolkt, is géén goeie acteur…
Niet getreurd. Met zen allen naar ‘The Smurfs’!!