RSSGent zoals u het nog nooit zag, nummer vier
De zoektocht naar het mooiste park van Gent verliep stroef. Hels. Net zoals mijn dag vandaag. Tot een uur of vijf in de namiddag ongeveer. Toen klaarde het op in mijn hoofd, en het kwam nog allemaal heel erg goed.
Maar het mooiste park dus. Ik heb de parken die ik ken overlopen. Ik ben er zelfs doorgewandeld, door een paar van mijn favorieten, deze week. Haalden de shortlist: het Muinkpark, omdat ik er mijn oudste dochter zag opgroeien, omdat het klein is en omwille van het dierentuin-verhaal. Het Keizerspark, doordat het een deel van mijn leven is, op wandelafstand en een hoop verschillende mensen verzamelt op zo’n kleine plek in het midden van de drukte van een stad.
Maar het allermooiste park werd me vanavond zomaar in mijn schoot geworpen. En ik had het niet eens door.
Het FransTochpark. Met het bouwvallige kasteel van de stedelijke muziekschool als monument.
Ik moest er wachten op Anouk, die er wekelijks accordeon speelt. En ik had net aan de deur staan luistervinken toen ze haar examenliedjes voor de juf speelde. ‘Goed zo, Anouk!’, hoorde ik nog, toen ik de trappen naar beneden liep.
Het is er vergane glorie, met het vervallen orkestplatform in het water, de oude bruggen en de immense vogelkooi. Een vogelkooi in een park, ik snap het nog altijd niet heel goed. Maar het is er zo schoon, daar. Er is water, en er zijn grasvelden, het is er erg onoverzichtelijk en kronkeldewonkel. Het park herbergt de Gentbrugse Hengelaars en er shotten daar jonge gasten, zo rond een uur of 8. Je hebt er ook een speelplein, waar we het klein grut mee kunnen sussen, net als met de hordes eenden die er koning zijn. En pakken pluimen van veel te veel duiven.
Daar, in dat park, werd mijn dochter verliefd op haar accordeon, leerde ze dat notenleer ook fijn kan zijn, en kregen er de fantastische meester Kristof zomaar bij.
Het blijft altijd een beetje ons park daar, van de liefste dochter van de hele wereld en van mij.
© 2011 GENTBLOGT VZW
Er zijn ook een paar bijzonder goed verborgen volkstuintjes te vinden. ‘t Is inderdaad wat onderkomen, maar wel heel charmant :)