RSSFestival La Barraca (+ wedstrijd)
La Barraca heeft de kans aan twee jonge regisseurs om zich aan het publiek te tonen: twee voorstellingen op één avond. Een minifestival! Zaterdag 24 september wordt de spits afgebeten en het publiek heeft er duidelijk zin in. Een aantal avonden zijn al uitverkocht, waardoor er extra voorstellingen werden toegevoegd. En wat meer is, we mogen één duoticket weg geven.
De twee voorstellingen die nu gespeeld worden op het festival zijn eindwerken van de opleiding regie aan de Gentse Academie voor Podiumkunsten. De twee gingen in juni in première en speelden toen ook al op dezelfde avond. Zowel Alain Zeegers als Jim Maes zijn verbonden aan La Barraca en wilden hun stuk maken met de acteurs van het gezelschap. De stukken zijn niet gelieerd, niet in thema, niet in stijl. Ze zijn dan ook compleet verschillend.
Gentblogt: Alain, jij koos voor In volle zee, een stuk van Slawomir Mrozek, niet meteen een bekende naam, tenzij ik me vergis. Vanwaar die keuze?
Alain: Mrozek is inderdaad geen super bekende naam, maar wordt tegenwoordig wereldwijd toch behoorlijk veel opgevoerd. Zijn stukken zijn absurd en komisch, maar tezelfdertijd ook heel sterk maatschappijkritisch. Machtsmisbruik teruggebracht tot de essentie. Mrozek schreef het stuk in 1966 toen Polen gebukt ging onder communistisch juk, maar zijn politieke satire is brandend actueel. Spijtig genoeg zelfs te actueel.
Gentblogt: Jim, jij koos dan weer voor een eigen creatie. Kan je daarover wat meer vertellen?
Jim: Ik ben gaan samen zitten met de actrices en heb hen een concept voorgesteld: ik wou werken rond de idee dat we er allemaal alles aan doen om ons leven in balans te houden. We doen onze stinkende best om niet op onze bek te gaan, om de lijn van de toekomst die we voor onszelf uitgestippeld hebben, mooi te volgen. Vaak lukt het ons, maar we verliezen ook vaak het evenwicht. Dat verliezen jaagt ons de stuipen op het lijf, maar het doet ons ook zweven.
We zijn met ons vieren op zoek gegaan naar een eigen taal, een taal die lichamelijk én verbaal is. Tijdens improvisaties kwamen bewegingen tot stand. Brokken tekst kwamen bovendrijven. Die werden gestileerd en opgeblonken, geschrapt en tot een geheel verweven.
Ik wou graag het Grote Drama vermijden. Niet de grote verhalen vertellen, wel het publiek de kleine anekdotes tonen die we allemaal kennen en die ons verbinden in een condition humaine. Schijfjes leven in een mooie vorm, in een taal die gesproken wordt door het ganse lijf.
Gentblogt: Op het minifestival staat ook de voorstelling Balans geprogrammeerd. Is dat niet wat veel? Vormen beide voorstellingen een geheel of is er eerder een confrontatie van ideeën?
Alain: Voor de keuze van het eindwerk in de regieopleiding aan de Academie voor Podiumkunsten geniet elke theatermaker volledige artistieke vrijheid. Jim en ik hebben dus volledig los van elkaar gewerkt. Balans en In volle zee vormen geen bewust geheel en zijn ook geen bewuste confrontatie. Maar het is wel boeiend om de twee stukken naast elkaar te zien, omdat ze heel mooi illustreren hoezeer theater verschillend kan zijn. En toch ook weer niet, want ze tonen ook heel goed waar La Barraca voor staat. Theater dat niet binnen de lijntjes wil blijven en dat met veel enthousiasme gemaakt wordt. En dat hebben beide stukken alvast wel gemeenschappelijk.
Dankzij La Barraca kan één lezer een duoticket voor het festival op vrijdag 7 oktober in de wacht slepen. Mail het antwoord op de wedstrijdvraag ‘Wat is het laatste woord dat wordt uitgesproken in de trailer van In volle zee en wat is de eerst zin van de trailer van Balans‘ naar wedstrijd@gentblogt.be en misschien valt u wel in de prijzen.
© 2011 GENTBLOGT VZW