RSSFilmfestival Gent – Elena
Op zaterdag 15 oktober 2011 stond ik ongeduldig te wachten op mijn maten die een beetje later dan verwacht aan de Kinepolis te Gent toekwamen, dankzij het Vlaamse openbaar vervoer.
Er stond al een dichte massa mensen aan te schuiven in volle verwachting voor de Focus Filmfestivaldag. Patrick Duynslaegher heeft de fakkel dit jaar doorgegeven aan Dave Mestdach van Knack. Waar ik de vorige edities eigenlijk slechts matig tevreden was, was ik deze editie nog meer ontgoocheld.
Kort gezegd, zou ik kunnen stellen dat we over het algemeen de films voorgeschoteld kregen die niets voorstellen, maar toch een publiek moeten krijgen volgens de Knackredactie. Jammer, want deze films zijn hopelijk niet representatief voor wat het Filmfestival van Gent dit jaar te bieden heeft. En dat is heel wat. Ik vond dat er wat originelere films getoond mochten worden die effectief een meerwaarde aan de kijker bieden. Het hoeft zeker geen best off te zijn, maar iets origineler en iets flitsender bij momenten mocht toch. Zo waren Kaboom van Greg Araki en Potiche van François Ozon de goeie films van verleden jaar.
De eerste film die we te zien kregen, was het Russische familiaal drama Elena van de cineast Andrei Zvyagintsev.
De Russische cinema levert af en toe kleine films af, die je na het bekijken toch overtuigen van hun kwaliteiten. Vorig jaar bleek Silent Soulsvrij origineel. Elena overtuigde mij heel wat minder.
Elena is opgebouwd uit dezelfde uitermate trage simplistische beelden. Ontdaan van alle franjes beschrijft de regisseur het leven van de oudere Elena en haar man in een ongezellige designloft. Elena’s zoon is een werkloze nietsnut die in een klein sociaal appartement leeft met zijn vrouw, een al even luie tienerzoon en een kersverse baby.
Elena schuift met de regelmaat van de klok een deel van haar pensioen door naar haar zoon, zeer tegen de wil van haar man. Maar haar man heeft evenzeer een dochter Katya, die hij amper ziet.
Wanneer Elena’s man begint na te denken over zijn nalatenschap, beseft Elena dat zij er zeker zal moeten voor zorgen dat de toekomst van haar zoon en zijn gezin financieel veilig wordt gesteld.
Dat de film omschreven wordt als een thriller, is verkeerd.
Spannend is hij al evenmin. Soms denk ik dat bepaalde cineasten denken dat ze origineel zijn en trendy als ze minutenlang nietszeggende beelden of scènes op de kijker af sturen. Het leven zoals het is, iedereen moet opstaan, rekt zich nog wat uit in zijn bed, kamt zijn haren, zet koffie en gaat naar zijn of haar werk. Gelukkig krijgen we na een groot half uur toch wat van de plot door en heeft de film onze aandacht vast.
Elena schetst ook amper de karakters. De beelden en scènes spreken voor zich. Ook door de camerastandpunten tracht de regisseur de kijker midden tussen de personages te plaatsen. Hoe dan ook, erg betrokken bij Elena voel je je nooit. Je ziet wel haar tweestrijd en wanhoop, maar echt sympathie kweek je er niet voor.
Deze film zal, denk ik, enkel aanslaan bij liefhebbers van minimalistische cinema.
Deze film speelt nog op 19 oktober 2011 om 17.30 u.
Inmiddels werd bekendgemaakt dat Elena de Grote Prijs voor Beste Film op het Filmfestival gewonnen heeft.
© 2011 GENTBLOGT VZW
Ik vond de Knack focus filmfestivaldag een hele belevenis volgestouwd met stuk voor stuk schitterende films die mijn hart en ziel beroerden. Het waren pareltjes van filmmakelij vol met mooie beelden, diepmenselijke verhalen, prachtige acteerprestaties, samenhangende en geraffineerd opgebouwde scenario’s. De film Elena stak er bovenuit, een film waar ik zeker nog een tweede keer zou naar gaan kijken en waar ik aan iedereen wil meedelen dat hij een diepe indruk op mij heeft nagelaten. Alle films moeten er méér dan zijn, ze staken wat mij betreft allen boven de middelmaat uit en getuigen van een zeer goede cinematografische smaak van de samensteller. Het was geen allegaartje van goedkoop sentiment of films die niet te verteren waren.Het was een evenwichtige samenstelling die mij doet verlangen naar nog meer.
Goed, alle meningen zijn evenwaardig maar als je films als Skoonheid en Elena niet kan waarderen vraag ik me toch af met welke criteria u films beoordeelt. Elena was een bijzonder krachtige film en dat vond blijkbaar ook de jury. Ik ben het als filmrecensent niet alleen met je oneens, ik vind dat je met een aantal opmerkingen in je artikel zelfs de bal misslaat. Zo is dit soort impressionistische films net het soort genre bij uitstek waarbij je in het hoofd van het personage kruipt (zie ook bv Il y a longtemps que je t’aime). De karakters worden dus zeker gescherpt, met een grote geloofwaardigheid en realisme als gevolg.
Ook de rest van de programmatie op de Focusfilmdag was top. 5 zeer boeiende films (The Invader, Meek’s Cutoff, We Need to Talk About Kevin en Skoonheid ook nog) en allemaal internationale prijzenpakkers. Een gevarieerd programma van toch wel het soort films dat je op een festival mag verwachten. Ik zag meer dan 30 films op dit festival, waaronder dus ook alle films van de festivaldag en kan alleen maar zeggen dat Focus Knack goed gekozen heeft. Wie alleen naar deze dag kwam, heeft toch 5 van de beste films van dit festival gezien.
Ik heb sterk de indruk dat uw mening afwijkt van hoe de doorsnee festivalbezoeker er over denkt en dat hoeft geen probleem te zijn. Maar ik denk als je daar dan verslag over uitbrengt dat een open blik toch bijdraagt aan de relevantie van je stuk.
Ik ben overigens wel benieuwd wat u wel goed vond.
blij dat jullie deze films wel konden smaken, mijn criteria zijn nogal ‘tzeflde zoals iedereen zeker, een film moet me treffen dat deed deze niet. Il y a longtemps que je ‘t aime bv vond ik een knaller van formaat die met kop en schouders boven dit scharminkel uitstak.
andere films waar “er niets in gebeurde” en toch een diepe indruk lieten van vorige edites waren bv “4:30″ en “nobody knows” (aziatische films) kan ik jullie aanraden! verder helaas niets gezien op het filmfestival wegens geen tijd…