RSSGlimpen
Ik was al dagen laat gaan slapen, en in combinatie met vroeg moeten opstaan is dat gelijk niet zo ideaal. Maar zaterdagavond zou ik naar de tweede Glimpsavond gaan. Om het ergste te voorkomen hou ik nog een powernap. Het programma ziet er veelbelovend uit, maar mijn ervaring leert me niet te gulzig te zijn, omdat je je dan moet opjagen om bij het volgende optreden op tijd te zijn en dan minder echt geniet van de optredens. Ik kies er drie uit. Drie uit een hele avond nieuwe, te ontdekken groepen: als dat maar goed afloopt! Mijn parcours begint in de Hoogpoort, waar ik mijn ticket (maar € 11,5!) voor mijn polsband inruil. Een Nederlands koppel vraagt de weg naar De Fabriek. Godzijdank staat er een plannetje in het programmaboekje.
Ik begin te glimpen in het Trefpunt waar de Oostenrijkse Clara Luzia, die een engelenstem zou hebben, als eerste geprogrammeerd staat. Het optreden gaat door in het zaaltje naast het café, waar tegen 20u zo’n twintig mensen aanwezig zijn. Niet zo heel veel, maar veel meer volk kan er ook niet binnen, denk ik. Ze beginnen sterk met mooie toegankelijke melodieën. Haar stem doet me niet zozeer aan die van een engel denken, maar eerder aan deze van Karin Dreijer Andersson van The Knife (ook bekend van dit Röyksoppnummer). Clara studeerde ooit in België (Luik) en mist sindsdien onze frieten en bier. Aan haar microfoonstandaard hangt een Vedett. Wijs! Hun set wordt wat ritmischer maar de popmelodieën blijven komen. Muziek die ik bij eerste beluistering leuk vind, blijft nooit lang plakken (bij mij toch). Na het achtste nummer wordt de set afgesloten. Leuk bandje, maar niet helemaal mijn ding. Maar oordeelt u vooral zelf!
Ik hul me terug in duizend laagjes om de kou buiten opnieuw te trotseren. Mijn volgende stop is het Gentse conservatorium waar ik Gudrid Hansdottir aan het werk zal zien. Ik ben iets te vroeg op bestemming, en in de Miryzaal is nog geen volk te bespeuren. Malse rode fluwelen zitjes: zalig! Ik maak de soundcheck van Gudrid Hansdottir helemaal mee en ben al verkocht nog voor ik hun hele set heb gehoord. Mijn hart maakt een sprongetje als ik de banjo, haar hemelse stem en blokfluit hoor. Ik kom bij deze uit de muzikale kast: ik vind blokfluit echt zalig. Ik heb dat mooie warme instrument zelf negen jaar bespeeld. Gudrid Hansdottir brengt volgens de Glimpsbrochure “folk uit de seventies die zacht in uw oor knijpt”. Deze keer is het inderdaad een streling voor het oor. Wà t een stem! Mooie arrangementen, prachtige melodieën en dat vreemde Faeröers. Ik droom weg naar velden vol boterbloempjes en een lauw briesje dat door mijn haar waait. Zomer en zon, waer bestu bleven? In zaal Miry zo blijkt. Mooi! Na afloop spoed ik me uit de zaal om een cd te pakken te krijgen. Die kost zo’n 90 FOK ofte € 12. Een koopje!
Mijn laatste stop wordt Bar des Amis waar ik het Frans/Belgische Applause kan ontdekken. Het café zit zoals steeds bomvol, maar het optreden gaat gelukkig op de eerste verdieping door. Ook hier eerst nog een soundcheck. Ik bedenk me net dat ik mijn oordopjes niet mee heb. Even overweeg ik aan iemand twee sigaretten te vragen om de filters in mijn oren te kunnen stoppen, maar daar is plots een vriend die toevallig extra oordopjes mee heeft. Geen overbodige luxe, want die van Applause vliegen er stevig in. Qua volume maar ook qua goesting. Ze spelen blijkbaar voor de eerst keer in Vlaanderen en begroeten het publiek in het Nederlands. Leuk! Applause bracht hun elektropop met veel enthousiasme aan de man, maar ik zat nooit echt helemaal in hun show. Dat lag waarschijnlijk aan mij, want het publiek kon het precies best smaken. Qua sound deden ze me wat aan die andere Belgische internationale band Puggy denken en ook een beetje aan Simian maar dan zonder de Mobile Disco.
Moe maar voldaan keer ik huiswaarts. Het eerste Glimps showcase festival mocht er zijn. Hopelijk het begin van een lange traditie!
© 2011 GENTBLOGT VZW