Gentblogt

Spekkenfestival: Neus

donderdag 5 januari 2012 10u58 | ElsS | 1 reactie
Trefwoorden: kinderen, kindertheater, Spekkenfestival, Theater Kip met Kop.

Andermaal een bezoekje aan het Spekkenfestival gebracht vandaag. Deze keer niet in de regen, ook meegenomen want die natte schoenen van dinsdag stonden de volgende morgen nog steeds te drogen. Op het programma deze keer: Neus van Theater Kip met Kop (met acteur Wim Van de Velde).

Zoals de titel al doet vermoeden, spelen neuzen een belangrijke rol in dit stuk. Het zou verteltheater van de bovenste plank worden. Het decor doet alvast het beste verwachten: uiterst creatief, kleurrijk en ook een beetje poëtisch (toch zeker de lampen). De acteur (Wannes) spreekt meteen zijn publiek aan: “Ik zie een hemel vol sterretjes, maar wat is er daarna?” Meteen volgt er een reeks antwoorden van uit het publiek maar geen enkele lijkt helemaal te voldoen en de acteur besluit dan ook met de woorden die hij van zijn grootvader, zijn Pepe, leerde: “Als je iets echt wil weten, stop er dan je neus in en je zal het ruiken“.

Met deze wijze woorden start het verhaal echt. Eerst verschijnen er, uit allerlei schuifjes van kleurrijke kastjes verschillende soorten neuzen (een haakneus en een boksersneus, een speurneus met een brilletje, een wijneus, een varkensneus, een curieuzeneuzemosterdpot met een vraagtekentje, een snotneus, …). Stuk voor stuk worden ze opgehangen aan de lampen boven de scène. De laatste neus die verschijnt, is meteen de meest bijzondere: een wel heel erg lange neus, die van Pepe. Een neus die elke ochtend wakker wordt met de woorden rieken, ruiken, rook, goede morgen wereld. Met die neus gaat Pepe op reis: hij sluit zijn ogen, wacht tot er een geurtje voorbij komt, snuift het op tot hij enkel nog dit ruikt en laat zich vervolgens zachtjes meedrijven. Elke geur heeft immers een verhaal en elk verhaal is als de wind die plots kan komen aanwaaien. Wannes probeert mee te reizen en leert de kunst met vallen en opstaan. De belangrijkste les die hij leert, is dat je geuren weer moet loslaten, je kan ze enkel bewaren in je hart.

Pepe was ook een geurenverzamelaar: heel eventjes bewaarde hij elke geur in een potje, en het bijbehorende verhaal schreef hij op de onderkant van de potjes. Eén voor één mag het publiek heel eventjes meegenieten van die geuren: appelmoes van de buurvrouw, herfstbladeren waarmee ik met meme de berg afrolde, munt om beter naar de koer te gaan,  kruiden, pepe(r), … De kinderen reageren enthousiast en soms verrassend. Want ogen en oren kan je sluiten, maar geur is de broer van adem en daaraan kan je niet ontsnappen. Pepe vertelt Wannes vervolgens het verhaal van Geur en Adem, twee onafscheidelijke broers, die de wereld verkennen op zoek naar avontuur. Wanneer ze beslissen bij de mens binnen te vliegen (de vraag langs waar? zorgt opnieuw voor hilariteit bij het jonge publiek), ontmoeten ze het Hart, dat helemaal alleen en eenzaam is. Voor het Hart besluiten ze opnieuw de wereld rond te trekken om avonturen te verzamelen voor haar en het Hart begint te zingen van plezier over alles wat het verneemt.

Een van de laatste vragen die Wannes aan zijn Pepe stelt, is waarom mensen verschillend ruiken en hoe je jezelf kan ruiken (je moet je neus in het holletje van je elleboog steken). Net als de meeste kinderen in het publiek voegt Wannes meteen de daad bij het woord. Pepe blijkt een beetje zuur te ruiken. “Dat is omdat zijn zieltje op reis wil vertrekken naar de sterren”, zegt Pepe, “en dan laat het alles achter wat het niet meer nodig heeft, ook de oude geuren van lang geleden”. En van bij de sterren via de geuren kantelt het verhaal heel subtiel naar een moment van sterven en afscheid nemen. Want Pepe is dan een sterretje geworden en Wannes kan er nog niet bij omdat zijn tijd nog niet gekomen is. Maar via zijn neus kan hij nu wel een geurtje oppikken en op reis vertrekken en alles bewaren in zijn hart …

Zowel groot als klein genoot van de voorstelling, zelfs de allerkleinsten (die niet helemaal tot de doelgroep behoorden) bleven geboeid kijken. Voor mij was dit zeker een voorstelling die ik mij zal blijven herinneren. Theater Kip met Kop zal ik in de toekomst zeker in de gaten houden voor nieuwe voorstellingen.

Praktisch:
Het Spekkenfestival loopt nog tot en met vrijdag.
Tickets kan je bestellen bij Uitbureau Gent en kosten € 8, sommige voorstellingen zijn uitverkocht. Bij elk gekocht ticket krijg je ook een gratis schaatsbeurt voor de ijspiste op Winterdroom.
Online via: www.uitbureau.be
Telefonisch: 09/233.77.88
Aan de balie: Kammerstraat 19, 9000 Gent – ma/vrij: open van 10 u. tot 12.30 u. en van 13.30 u. tot 17.30 u.

© 2012 GENTBLOGT VZW