RSSDe weg naar nergens
Nog tot en met 24/3 is er het Enter festival. Schrijfclub De Schuunschgreivers en fotocollectief Fixatief van Bij’ De Vieze Gasten zetten samen met Atelier Autonome Beeldvorming van Victoria Deluxe een Reporterslabo op voor en tijdens Enter Gent. Ook op Gentblogt krijgen ze een plaatsje.
Vrijdagavond, openingsavond van het Enter festival. Na allemaal samen iets gegeten te hebben in het buurtcentrum aan het Rabot, vertrokken de mobilisten van de Jozef II-straat naar het plein bij De Vieze Gasten, waar iets later de première werd getoond. De film werd geprojecteerd op een groot scherm, omringd door banken en een paar stoelen, iedereen stond en zat dicht bij elkaar om geen koud te krijgen eens de zon weg was. Ook binnen werden een paar plaatsen en een groot scherm voorzien voor de mensen die het toch net iets te koud vonden om buiten te blijven. In stilte hoorde je mensen genietend instemmen met wat er verteld werd in de film, lachen met de situaties die ooit zelf zijn tegengekomen. Ook herkenden ze wat iedereen wel eens tegenkomt, ondanks een goede voorbereiding, namelijk de tegenslagen, ook die zijn een deel van de mooie ervaring geworden.
Veel baarden, veel leer, ruige mannen en vrouwen gekleed in jeansvestjes met het logo van “On the road to nowhere†op hun rug. Maar vooral veel brommers en veel kabaal. Een samenkomst van oud en jong, die samen een heel verhaal achter de rug hebben. Na het sleutelen aan oude kapotte brommers, die door niemand anders nog echt een brommer zouden worden genoemd, trokken ze er samen op uit naar nergens. Je merkte, ook als toeschouwer, het groepsgevoel en de samenhang na de belevenis van het project. Iedereen stond vrolijk en trots op het eindresultaat bij te praten en gezellig iets te drinken. Er hing een leuke sfeer in de lucht en je voelt aan dat ze blij zijn met wat ze hebben bereikt.
In de film komen niet enkel beelden van de roadtrip zelf voor, maar ook beelden van hoe de deelnemers samen aan het sleutelen zijn, de bands die soundtracks in mekaar steken, hoe ze samenkomen om iets te eten na het harde werken. Hoe ze elkaar helpen telkens er iemand stilvalt, kortom, wat er allemaal aan voorafgegaan is, en de vriendschappen die werden gesmeed. Het verhaal gaat om veel meer dan enkel de roadtrip, er komen verschillende levenslessen in voor, en hoe ze de ‘weg naar nergens’ elk voor zich interpreteerden.
Nog enkele reacties gesprokkeld na de première:
“Fantastisch, heel mooi, integer wat ze doen. Oprecht … heel mooi. Alles aan de film is me bijgebleven: het groepsgevoel, het samen prutsen, … Ze vertrekken en gaan gewoon de baan op. Ze dragen, ze zorgen voor elkaar. Zo moet er meer. Zo moeten er meer dingen gemaakt worden. Het is zo puur, dit kan je niet in scène zetten.â€
“ De film is heel vlot en goed gemonteerd, leuke muziek ook. Een beetje hard, maar dat mag bij zo’n film. Maar we weten niet waar ze gearriveerd zijn. Ergens nowhere, je kan het niet definiëren.â€
“Ongelooflijk! Super geestig dat er zoveel deelnemers bij zijn. Je voelt als je naar de film kijkt met de deelnemers hoe ze hem onthalen. Het onthaal was goed. Ik ben content.â€
“Het was een wijze rit, speciaal de brommer er voor aangeschaft. Het is ontzettend de max dat de film werd gemaakt. Het is een herinnering om te bewaren. Het is geestig gemonteerd toffe beelden er uit gehaald. Het geeft een goed beeld van de rit.â€
In 3 woorden: “ VOOR HERHALING VATBAARâ€
Technische fiche:
16/03 Klein Verhaal bij’ De Vieze Gasten
On The Road To Nowhere
© 2012 GENTBLOGT VZW