RSSOpen brief: Koffies De Draak tussen hamer en aambeeld
Beste Meneer/Mevrouw
Zoals u merkt heeft deze brief geen specifieke aanspreking. Hiervoor verontschuldigen we ons alvast, maar we leggen zo meteen uit hoe dit komt.
Laat ons eerst even vertellen wie wij zijn. Koffiebranderij De Draak is al sinds 1864 in Gent gevestigd, en produceert uitmuntende koffie, al zeggen we het zelf. Naast de branderij hebben we ook al jaren een winkel op het Goudenleeuwplein. We dragen bijgevolg met veel trots de stempel van authentieke Gentse onderneming. Werken vanuit een bruisende, dynamische stad als Gent is immers een voorrecht en een plezier. Althans, dat was het toch. Sinds de aanvang van het project KoBra einde 2008, heeft onze winkel te kampen met heel wat problemen. Net als bij onze buren houden slechte bereikbaarheid, zware geluidsoverlast, vuilnis en stof immers klanten weg.
Begrijp ons echter niet verkeerd. Noodzakelijke renovaties en herstellings- of verfraaiingswerken kunnen wij alleen maar toejuichen. Gent is een aangename stad en was ongeveer 15 jaar geleden aan een face lift toe. Wij zijn bereid hiervoor ons steentje bij te dragen, echter, geloof ons vrij, we hebben onze offers in veelvoud gebracht. Naast alle uit de pan swingende ongemakken, betalen wij via de belastingen ook nog eens direct mee.
Wat ons echter vooral tegen de borst stoot, is de manier waarop het stadsbestuur beslissingen neemt en omgaat met dit project. Deadlines worden uitgesteld alsof het niets is, inspraak is geen daadwerkelijke inspraak, onduidelijke en onjuiste berichtgeving zijn schering en inslag en tijdens de werken zelf wordt er weinig respect getoond voor de omliggende handelaars èn hun klanten.
Van inschattingsvermogen kan hier niet veel sprake zijn, laat staan van empathie.
Als laatste reddingsmiddel voelen we ons dan ook verplicht de pen ter hand te nemen.
Dat staat ons namelijk meteen toe om een vinger op de zere plek van onze aanspreking leggen. We hebben immers geen idee meer over wie we moeten aanspreken. Wanneer het problemen betreft, lijkt het alsof niemand verantwoordelijk is voor dit project. Iedereen verwijst ons door naar iemand anders, of verzekert ons dat onze vraag in behandeling is. Iedereen is slachtoffer van iedereen. Schepenen en coördinatoren in overvloed, maar niemand die voor onze fundamentele vragen een klaar en duidelijk antwoord of een concrete oplossing kan/wil bieden. Kleine brandjes worden kortstondig geblust, waarvoor onze dank, maar een persoon vinden die écht in het project betrokken is, lijkt een onmogelijke zaak.
We vragen ons dan ook af of er iemand de verantwoordelijkheid zal komen opeisen op de persvoorstelling eenmaal het project is afgewerkt. Of liggen de zaken anders in verkiezingstijd?
Velen zullen deze brief waarschijnlijk naar de prullenmand verwijzen als zijnde een ver-van-hun-bed-show. Maar gelieve even te bedenken dat er mensen zijn die écht te lijden hebben onder deze problemen. Wij verliezen zeer vele klanten en inkomsten, en zitten ondertussen op ons tandvlees. De situatie is niet meer houdbaar. Het ergste is dan nog dat we weten waar het probleem ligt, maar er nergens mee terecht kunnen.
Het stadscentrum van Gent mag terecht trots zijn op zijn authenticiteit. De internationalisering brengt heel wat winkelketens met zich mee. Een gezond evenwicht tussen de authenticiteit van lokale ondernemers en de globalisering via multinationals kan een meerwaarde betekenen. Niettemin zijn we ervan overtuigd dat er dringend iets moet veranderen als Gent nog een greintje van die authenticiteit wil bewaren. Teveel Gentse handelaren verliezen hun motivatie om ermee door te gaan en gezien de manier waarop de stad op zo’n cruciale momenten met hen omgaat, is dit niet verwonderlijk. Een gebrek aan informatie, communicatie, steun en inspraak nekt uiteindelijk elke kleine man of vrouw.
Klagen is gemakkelijk, en daar hebt u gelijk in. Maar geloof ons vrij dat oplossingen bieden niet veel moeilijker is. Wat wij vragen is immers niets meer dan inspraak en directe communicatie en ondersteuning. De kleine zelfstandigen geven een stad mee haar ziel en doen ze leven. Niemand heeft nood aan een ombudsman, aan halfslachtige vergaderingen die de gemoederen moeten bedaren of aan grappige ‘tweets’ van de burgemeester.
Wat we nodig hebben is contact met mensen die meedenken met elke betrokken partij en die iets te zeggen hebben. Mensen die ons een duidelijke deadline kunnen verschaffen en waar nodig aanpassingen kunnen doen om onverwacht opduikende moeilijkheden uit de wereld te helpen. Mensen die ook de verantwoordelijkheid nemen wanneer die deadline niet gehaald wordt of wanneer die moeilijkheden opduiken. Mensen waar we bij terechtkunnen wanneer er een volledig weekend een bulldozer voor onze deur geparkeerd staat terwijl er niet eens gewerkt wordt. Mensen die niet alles op een ander steken en de gedupeerde in de kou laten staan.
Aangezien we echter niet meer weten bij wie we met deze vragen terechtkunnen, hebben we besloten om deze brief op het internet beschikbaar te maken. We hopen dat hij op deze manier alsnog onder de juiste ogen terecht komt.
Voor ons is het kwaad geschied. We verwachten dat hieruit lessen getrokken worden zodat zich dergelijke schrijnende toestanden bij toekomstige projecten niet meer zullen voordoen.
Met vriendelijke groeten,
Koffies De Draak
© 2012 GENTBLOGT VZW
Tragische oproep! Ik begrijp het probleem zeer goed. Volgens mij is de uiteindelijke verantwoordelijke de Schepen van openbare werken. Zij moet met haar gezag de aannemers kunnen richten.
Eerst en vooral begrip voor de moeilijke omstandigheden waarin de zaken daar moeten werken…
Ten tweede, mis ik in deze “open brief” ook maar énige concrete probleemstelling die het onmogelijk maakt een zaak uit te baten, en die niet werd opgelost… Niet één…
Ten derde, en dat zal u (Koffies De Draak) waarschijnlijk reeds meermaals hebben gehoord: wié zal de vruchten plukken wanneer het plein voor jullie deur opnieuw in perfecte staat is en de omgeving meer mensen naar daar trekt dan de vuile (authentieke) parking die er vroeger lag? Juist ja.
Net als de cafébazen die op de Korenmarkt het water aan de lippen stond, en waar nu bij een straaltje zon een groot deel van dat plein hun van inkomsten voorziet.
Ik hoop dat de verwoording dat jullie aan jullie tandvlees zitten is overdreven en er binnen afzienbare tijd opnieuw meer klanten jullie zullen (terug)vinden.
En zoals iédereen die ooit de kleinste verbouwing heeft ondernomen… harde deadlines en bouw is een combinatie die niet bestaat, teveel factoren.
Wie zal de vruchten plukken? Gemakkelijke vraagstelling als je het vier jaar lang moet overleven. Heb je als eens goed Klein Turkije bekeken? Zo dood als een pier. En hoe een “voetgangersstroom” weer tot gang zal komen tussen de Donkersteeg (dat aan de kant van de Korenmarkt nu ook een werf wordt) en de Mageleinstraat lijkt mij nog niet uitgemaakt. Alle begrip voor De Draak. Het beste antwoord is er eens regelmatig eens binnen te springen.
In sommige zaken is de omzet met meer dan 90% gedaald, leefbaar is dit niet. Dan is het niet verwonderlijk dat sommige zaken verplicht worden te stoppen. En dan verwonderd dat de kleine zaken verdwijnen (omdat ze geen immens grote reserve hebben).
Stel jezelf eens voor met een inkomen dat slechts 10% bedraagt van je normale inkomen vier jaar aan een stuk.
Als uw klantenaantal 90% zakt omdat ze 300m moeten rondlopen om tot in uw winkel te komen, is er misschien iets anders aan de hand, overigens zijn er zaken zoals Axeswar die de daad bij het woord voegen, en voor de werken aan de PAG-AS hun hebben en houden verhuizen naar een andere locatie.
Blijkbaar is de locatie waar de briefschrijvers zitten belangrijk genoeg om het gedurende de werken uit te zitten.
Er zijn creatieve oplossingen, als uw klanten niet bij u geraken, ga naar de klanten bijvoorbeeld?
Ik zeg niet dat die mensen geen recht van klagen hebben, en ja het is niet plezant om daar in het stof en de miserie te zitten.
Maar heraangelegd moest het boeltje echt wel eens, en je kan geen taart bakken zonder eieren te breken.
Ik blijf erbij, eens het plein af is, zal de zaak opnieuw floreren.
De werken aan de andere kant van de Donkersteeg (Sarma) hebben daar héél weinig mee te maken.
Zelfs in de kleinste dorpen zijn er slagers, bakkers, noem maar op die soms voor jaren in de problemen zitten bij wegeniswerken of heraanleg van steenwegen.
Dat is eigen aan werken, en het stadsbestuur moet misschien iets aan de communicatie daaromtrent doen, maar ik ga er van uit dat de werken niet expres langer duren om de handelaren in de buurt te koeioneren…
Veel is hier niet aan toe te voegen.
Het kwaad is, nog maar eens, geschied. En het ergste is nog dat dit allemaal niet nodig zou geweest zijn, indien burgemeester en schepenen niet zo’n megalomaan en lelijk project op poten gezet hadden. De betonboeren en aannemers kunnen er maar goed bij varen. En ze zullen ongetwijfeld de betrokken politieke partijen en hun leiders niet vergeten,als het geschenkentijd is.
Los hiervan zou er, bij elk project en bij alle (wegen)werken een heel duidelijk schema moet gehanteerd worden door de Gentse overheid. Met duidelijke boeteclausules voor tijdsoverschrijding en voor onredelijke hinder voor bewoners en zelfstandigen. De Gentse overheid moet op haar beurt hetzelfde doen t.o.v. de aannemers.
Maar of er nu voor toekomstige projecten lessen zullen getrokken worden, is maar zeer de vraag. Daarvoor is het al te vaak fout gelopen.
blablabla, wat heeft dat nu met dat “megalomaan project” te maken… als ze die ondergrondse parkeergarage hadden moeten graven hé, dan was dat juist dezelfde miserie geweest.
En ja de stad leert daaruit, ik weet niet of U het heeft gevolgd, maar voor de Waalse Krook (ongetwijfeld ook een megalomaan prestigeproject waarvoor de betonboeren “de politiek” niet zullen vergeten) is er wel degelijk een héél grote infocampagne op poten gezet, en dat vorig jaar al, jaren voor de eerste steen daar gelegd zal zijn.
Zeggen dat de overheid niet uit zijn fouten leert is even dom als zeggen dat het zonder fouten kan.
Er zullen altijd problemen zijn, zeker in een stad waar we met velen op een zakdoek groot zitten te kijken, en we allemaal alleen maar aan ons eigenbelang denken.
Banden met het Schepencollege of de Administratie misschien ?
…aan ons eigenbelang denken ? Op mij slaat dat zeker niet. Maar u schijnt zo wereldvreemd te zijn dat u het normaal vindt dat handelaars 5 jaar de dupe moeten zijn van zo’n, ja megalomaan, project.
Samengevat :
- Werken moeten een meerwaarde hebben t.o.v. de hinder en de economische schade die ze aanrichten.
- Duur van werken : binnen een redelijke termijn (quod non)
- Hinder door werken : binnen het aanvaardbare (quod non)
Geen van deze drie voorwaarden werd vervuld, bijlange na niet zelfs.
Het project “Waalse Krook” is al helemaal een slecht voorbeeld. De hele buurt, inclusief garage Mahy, is al tientallen jaren een rot stuk Gent. Tijdens die jaren werden al vele plannen gepresenteerd… en weer afgevoerd. Nu is men eindelijk in gang geschoten om (een deel van)de buurt te saneren. Tenminste, het terrein werd geëffend. Maar ook hier ben ik benieuwd hoe lang het totale project zal aanslepen.
Klagen is enorm gemakkelijk.
Van zodra er meer dan één partij bij iets betrokken is, is het allemaal zo simpel niet als zeggen “zo moet het zijn” en dan verwachten dat het magisch ook “zo” zal zijn.
waarom weeral beginnen over het project zelf?? dat er voor en tegenstanders zijn is ondertussen wel geweten maar daar gaat het ook helemaal niet om. Het probleem dat de handelaars hebben is de communicatie die gewoon mank loopt en het zo lang aanslepen van die werken en de veranwoordelijkheid ligt daar indd voor een groot deel bij de schepen. Als je ziet hoelang het geduurd heeft dat de tramsporen voor de korenmarkt goedgekeurd en gelegd waren en dan nu in de krant leest dat voor het deel botermarkt dezelfde problemen weer voor maanden vertraging zorgen dan stel ik mij daar toch ook serieus vragen bij en dan kan ik best begrijpen dat de handelaars met de handen in het haar zitten. Dat de omgeving dringend aan een heraanleg toe was dat ontkennen de buurtbewoners ook nie maar dat de termijn van uitvoering wel heeeel lang duurt daar is iedereen het wel over eens denk ik.
Aan koffies De Draak en de lezers van Gent blogt,
Ik deel in de hachelijke situatie waarin De Draak en zoveel andere zelfstandigen zich bevinden door deze werken. Om nog te zwijgen over de faillissementen die zich hierdoor reeds hebben voorgedaan. Ik heb in 2009 noodgedwongen de boeken van mijn handelszaak OLIVIERS & C° Donkersteeg nr. 3 neergelegd omwille van de onbereikbaarheid van mijn handelszaak, net om de hoek van Koffies De Draak. Ik herinner me nog, alsof het gisteren was gebeurd, het bezoek in mijn winkel en de handdruk van Matthias De Clercq, Eerste Schepen van Economie en Middenstand te Gent, die me feliciteerde voor de prachtige nieuwe handelszaak die ik neergepoot had en dat Gent daar echt nood aan had. Niets was minder waar, een paar maanden later was er letterlijk geen uitweg meer noch perspectief op het vooropgestelde zakencijfer die moet gehaald worden om een zaak draaiende te houden. Het kapitaal en het toekomstperspectief dat ik verloor is onbeschrijfelijk.
Tot op heden zit ik in bijzonder precaire economische situatie omwille van de stopzetting van mijn handelszaak en de totaal verkeerde en niet gecoördineerde aanpak van de heraanleg van het stadscentrum. In November 2007 vond een vergadering plaats in het Provinciehuis waarbij het nieuwe project werd voorgesteld door een Antwerps architectenbureau, alsof er geen Gentse bekwame architectenbureaus zijn die op zijn minst meer feeling hebben met het commerciële leven in de Gentse binnenstad. Tevens werd een belofte gedaan in fasen-plan te werken zodat alle straten bereikbaar bleven. Ook zou de natuurlijk flux van de Majeleinstraat naar het Emiel Braunplein en Donkersteeg niet onderbroken worden gedurende de werken. Niets was minder waar, overal werden tegelijkertijd putten gegraven om uiteraard op archeologische vondsten te “vallen†wat de werken aanzienlijk vertraagd heeft. Dat was voorspelbaar en werd ook opgeworpen.
Je moet al over aanzienlijke financiële reserves beschikken om de nu al méér dan vier jaar durende werken economisch te overbruggen.
Om breakeven te blijven en vooral de tewerkstelling in je handelszaak te garanderen moet je omzetcijfer realiseren. Het zakencijfer dat met toerisme gerealiseerd wordt is niet verwaarloosbaar en kan tot 50 % Ã 60 % gaan van het totale jaarcijfer. Met containers voor je deur of een modderpoel naast je winkel is dit niet de meest aangename plek om inkopen te doen en van het toeristisch centrum te genieten. Het Emiel Braunplein en de Donkersteeg liggen midden in het Oude Gentse toeristisch stadscentrum.
Het mag gezegd worden dat Gent een socialistisch beleid heeft en enkel oog voor fietspaden, studenten en het megalomaan idee waar ze mee spelen om New York voorbij te steken als meest bezochte toeristische stad ?! Maar de hardwerkende middenstanders en KMO’s blijven maar al te dikwijls in de kou staan, méér nog de middenstand betaalt tenslotte voor al de blunders van deze onprofessionele aanpak van de heraanleg van het stadscentrum.
Over de grenzen kijken en inspiratie opdoen naar goed werkende systemen in andere Europese landen waar toerisme, handel en Administratieve diensten klantvriendelijk omgaan met hun handelaars, bewoners en bezoekers zou van Gent een echte wereldstad maken, we zijn nog ver van huis. Gent is haar oude vaste waarden kwijt zoals Herckenrath, Caron en Bloch…en misschien binnenkort Koffie De Draak. En dit is gebeurd in de laatste decennia.
De Donkersteeg heeft haar naam niet gestolen, wat ooit in de vorige eeuw in het Franstalige Gent “Rue du Paradis†noemde is een ware hel geworden.
Paule OLIVIER – OLIVIERS & C°
Bloch en Caron (en de kaas- en kousenzaak om de hoek, trouwens) zijn ermee opgehouden omdat er geen opvolging was, niet omwille van welke werken dan ook.
Van Herckenrath weet ik het niet zo goed meer, maar ik dacht dat het veel meer met de Fnac te maken had dan met wat anders.
Ik wens Paule Olivier te feliciteren voor de manier waarop ze de situatie in de Donkersteeg en de omliggende straten samenvat.
Iemand die zo scherp kan vaststellen, nadenken, relativeren,kritiseren enz…zal ongetwijfeld een nieuwe kans krijgen in het bedrijfsleven. Hou goede moed!
Ooit komt een “Rue du Paradis” terug, met hemelse beloften.
Zeg nooit “nooit”.
Beste Monique,
Dank voor uw bemoedigende woorden… mijn verhaal hierboven zijn maar enkele regeltjes van een dik boek. Een vaststaand feit is dat er bij het stadsbestuur van Gent niemand van wakker ligt, zoals De Draak beschreef, er is zelf geen klankbord. Mijn zuurverdiende spaarcenten zijn in twee jaar in rook opgegaan niettegenstaande hard labeur 24 u. op 24 u., mijn pensioen ziet er niet goed uit. In België is een faillissement een enorm stigma, we zijn gebrandmerkt zoals de Joden met de gele ster. In 2009 ben ik door de Rechtbank van Koophandel “verschoonbaar” verkaard, dat wil zeggen geen schuld aan het faillissement. Maar geen bank wil nog met u in zee niettegenstaande al de financiële middelen die ze toegestopt kregen van de overheid. Zo gaat dat in dit land.
Ik ben een ondernemer in hart en nieren….maar het zal niet meer in België zijn. mvg P.
En toch, beste Paule, moet u geloven in een nieuw leven zonder donkere steegjes.
Misschien krijgt u binnenkort een boulevard van allerlei positieve nieuwsberichten gepresenteerd.Hoop doet leven. Mvg. M.
En toch, beste Paule, moet u geloven in een nieuw leven zonder donkere steegjes.
Misschien krijgt u binnenkort een boulevard van allerlei positieve nieuwsberichten gepresenteerd.Hoop doet leven. Mvg. M.
Elke zelfstandige moet beseffen dat gedurende zijn beroepsactiviteit van ca. 35 jaar, wegen- en andere werken zijn zaak van enkele maanden tot enkele jaren kunnen hinderen.
Over enkele maanden zijn de werken voorbij en komt er in dit specifieke geval een pracht van een omgeving met een terras dat meer dan behoorlijk zal draaien. En nog steeds mét uitzicht op het Belfort.
Dit is een heel lage opmerking, en daarenboven onjuist.
Straks duren de werken 5 jaar, en de vele werken en onderbrekingen samen, over een volledige beroepsactiviteit, nog een stuk langer. Onhoudbaar voor de meeste handelaars. Maar ook onbegrijpelijk voor buurtbewoners, Gentenaars in het algemeen, en toeristen.
Diegenen die de lege handelspanden zullen overnemen, zullen allicht een goede zaak doen. Ondertussen zullen op andere plaatsen in de stad opnieuw werken opgestart worden (soms noodzakelijk, soms niet) en worden nieuwe slachtoffers gemaakt.
We blijven hopen dat de Stad ditmaal lessen zal trekken…
Roza, een zelfstandige werkt langer dan 35 jaar, het is geen ambtenaarsjobke waar men aan 55 op pensioen gaat! Vaak zit er voor een zelfstandige 60 jaar arbeid op. Ik denk dat u niet uit een zelfstandige gezin komt ?
De heraanleg van het stadscentrum mag geen 5 jaar duren en dat was ook niet aangekondigd op de vergadering van november 2007.
Van dat “pracht van een omgeving met een terras” zullen wij niet meer genieten, we hebben de boeken reeds neergelegd…. Voor het collectieve geheugen, herinner u de grote werken in de Voskenslaan een paar jaar geleden, tal van kleine middenstanders zijn over kop gegaan, het was een sociaal bloedbad. Gent heeft niets geleerd uit haar blunders van het verleden, en de geschiedenis zal zich blijven herhalen bij gebrek aan competente mensen om bouwwerven op te volgen…zoals altijd zal er wel een politiek prijskaartje aanzitten.
Ik kan het niet helpen, maar ik leef ontzettend met die mensen mee. Vooral dat verhaal van die bulldozer zit me dwars. Je parkeert zoiets toch niet een heel weekend voor de deur van een handelszaak als er het hele weekend niets gebeurt? Ik ben (langzaamaan, maar toch) fan aan het worden van die stadshal, en ik ben er van overtuigd dat het voor de lokale handel een aanwinst zal blijken. Maar een klein beetje begrip en samenwerking, en één aanspreekpunt dat hen desnoods kan vertellen dat er aan probleem X nu helaas niets te doen valt, maar dat ze probleem Y en Z wel kunnen oplossen, dat lijkt me het eerlijkst. ik drink geen koffie, nooit, maar ik denk dat ik er dit weekend mijn paascadeautjes ga halen.
Goed idee. Ik ga morgen langs, en als ik durf, zeg ik dat ik hun verhaal gelezen heb op Gentblogt. :)
Zou het kunnen dat Olivier zelf geen eigen zaak uitbaat en al zeker geen vier jaar durende openbare werken van die omvang voor zijn deur heeft gehad?
Ik loop wel die 300 meter rond om er te geraken, maar eerlijk gezegd, je moet er de moed voor hebben om je weg te vinden tussen die wirwar van hekkens en zandpaden.
Een van mijn schoonbroers is aannemer. Verbouwingen en nieuwbouw van huizen. Ook hij erkent hoe Belgische aannemers van wegenwerken vaak foert zeggen tegen de rest van de wereld. Eigen winst eerst. Ze zullen uiteraard niet allemaal zo zijn, maar zoals ik ze bezig zag rondom Gent Sint-Pieters denk ik soms dat ze aan niemand verantwoording verschuldigd zijn. En dan die eeuwige paraplu naar “de” (in realiteit: hun)onderaannemers. Een buldozer voor de deur laten staan. Hoe durven ze. Treft het stadsbestuur schuld? Deels. Er zit teveel volk in buro’s, toch in verhouding met de mankracht die er (maar) is om de werven te controleren. De weinig subtiele gevechten tussen opdrachtgevers (de stad, of de Lijn, of…), aannemers (“doe niet te vervelend, of we leggend e werf stil”) en architecten krijgen we -gelukkig- niet te zien, maar zijn de reden voor het spelletje “niemand is verantwoordelijk”. Vorige week was ik nog getuige van een akkefietje aan een andere werf. Zegt de ene werkman: “Pas op, daar mag je nog niet graven, of die camions geraken niet meer weg”. Zegt de andere: “Dat is mijn probleem niet”. Aannemers draaien mekaar zonder probleem een loer. Ze zijn nog altijd bezig om beton uit de riolering van het Braunplein te “poetsen”.
Ik kan enkel maar beamen dat vele aannemers nogal arrogant de straten inpalmen voor hun werven, en al te gemakkelijk de schuld op de onderaannemers schuiven. Is bij openbare werken dan niet de hoofdaannemer, de eigenlijke inschrijver verantwoordelijk?
Waarom hebben zijn ze ook aan zo iets lelijk begonnen!!
De handelaars in Gent hebben het alles behalve gemakkelijk.
Dat Gent een werf is …….dat zijn we al gewoon
Ik moet daar iedere dag passeren. Het is een modderpoel als het ook maar wat heeft geregend.
Mag ik de kosten van moddervlekken ook doorsturen of eens goed gaan eten met de aannemer?