Get rid and get new

zaterdag 7 april 2012 9u24 | patricia | 2 reacties
Trefwoorden: .

Swishing is niet nieuw. Ik gaf de uitleg aan mijn moeder: “ik ga kleren wisselen met mensen die ik niet ken.” Haar reactie was aan de nuchtere kan: “en waarom zou je dat doen?” Maar ik liet me hierdoor niet afschrikken. Ik had wel zin in een leuke activiteit op zaterdagnamiddag. Gudrun ging eerder al een kijkje nemen en van haar artikel herinnerde ik me iets van vijf kledingstukken. Op de site van Swishing vond ik niet meteen een aantal terug en mijn virusbescherming was net iets te ijverig bij bepaalde van hun pagina’s.

Ik koos zes stuks uit mijn kleerkast. Nu vind ik van mezelf dat ik geen miskopen doe. Ik kan nogal impulsief zijn bij aankopen maar optimismebroeken voor als ik eens die vijf kilo kwijt raak, die zitten er niet tussen. Ik had gevreesd dat de buit mager zou zijn, met een paar verhuizingen onlangs is er toch heel wat richting de kringwinkel verhuisd. Maar toch waren er wel wat kledingstukken die net te goed zijn en die ik dan toch eigenlijk nooit draag. Zoals die zomerbroek van vorige zomer of toch twee zomers geleden? De taille valt wat te laag en daardoor draag ik die eigenlijk weinig tot nooit. En dat jeansrokje uit de solden heb ik nu toch al een hele tijd? En het soepjurkje dat ik zou aanpassen maar dat er nog steeds niet van gekomen is en eigenlijk is de kleur misschien niet zo flatterend voor mij. U ziet, geen miskopen maar wel swishing-potentieel, dacht ik.

Tussen twee en drie konden de kleren afgegeven worden. Het was al aanschuiven op de trap naar het eerste verdiep van Bar des Amis. Maar er heerste een leuke sfeer. De meeste vrouwen hadden afgesproken met vriendinnen en nadien gingen ze uit of nog iets drinken. Dat ik daar zelf niet aan gedacht had! Ik kon al merken dat de regel van vijf kledingstukken blijkbaar niet meer geldt, gewoon een boodschappentas was eerder de regel. Tot mijn opluchting zag ik niet enkel jonge twintigers aanschuiven en ook naar maat leek het wel mee te vallen. Misschien een rare gedachte, maar uiteindelijk zijn het wel hun kledingstukken waar je straks uit kan kiezen; Alleen is het niet zo leuk als je hoort dat ze tegen haar vriendinnen vertelt dat ze altijd te klein koopt. Nooit begrepen waarom iemand dat doet…

De keuring van de kledij was best streng. Geen afgedragen kledij, geen pluizige stukken,… Daar kan ik allemaal mee leven, maar horen dat je kledij als “niet modieus” wordt afgedaan, is niet meteen een leuke boodschap. Uiteindelijk mocht ik drie kledingstukken achterlaten voor de “verkoop”, de andere drie kon ik voor het goede doel achterlaten of terug naar huis mee nemen. Ik kreeg hiervoor drie punten. Elk kledingstuk krijgt namelijk punten, van 1 tot 3. Ik vond ze best streng en ook nogal voorzichtig in hun keuze. Te opvallend werd al gauw afgekeurd, terwijl mensen misschien net zin hebben in iets anders. Ik had vooral de indruk dat mijn smaak niet echt overeen komt met wat de mensen van de organisatie leuk vinden. Ik zag bijvoorbeeld een mooi zwart rokje dat afgekeurd werd waarvan de jonge twintiger aan één van de verkoopstands ook wel iets in zag. Ik besloot het me niet aan te trekken, uiteindelijk had ik kledij bij die ik zelden of nooit draag en zelfs als ik niets vond kon ik nog andere leuke dingen doen. Zoals me laten schminken of mijn haar laten brushen. Ik besloot aan te schuiven in de eerste rij, want ik zoek al lang een lippenstift die ik elke dag op kan en een beetje advies van mijn favoriete winkel kan dan wel van pas komen.

Om half vier was het dan eindelijk zo ver. De winkel werd geopend, alle spullen waren opgehangen op een aantal rekken, gesorteerd volgens kleur. Met de punten van je kledingstukken kan je spullen uit kiezen in de winkel. En zoals bij andere winkels geldt het “eerst komt, eerst maalt” principe. Ik liet me net schminken toen de uitleg werd gegeven en ik vond het ook niet zo erg om de rush even te vermijden. Met mijn schamele drie punten zou ik toch wel niks vinden in mijn maat, dacht ik. Het loont de moeite om wat te wachten tot de gepaste kledingstukken dan toch maar niet genomen werden. Wat eerst hopeloos leek, bleek achteraf wel mee te vallen. Ik vond een rok in mijn maat en een lange zwarte jurk die ik kan aanpassen tot een rok in mijn maat. Je kan natuurlijk ook je punten aan een vriendin geven of zelfs bij houden voor een volgende keer.

Na een klein uurtje had ik het wel gezien. Ik kocht nog een nagellak en dronk nog een koffie. Ik vind het nog steeds een leuk concept, alleen heb ik wat twijfels. Tien euro vind ik toch wat veel. Akkoord, de kapper of stijladvies is duurder, maar ik weet niet of iedereen de kans heeft gehad om er gebruik van te maken. Ik kreeg nog een goodie bag mee naar huis met een hoop staaltjes en bonnetjes.

Wil je het ook proberen? Dat kan bijvoorbeeld tijdens de late night shoppingavond op 19 april georganiseerd door de wereldwinkel in de Lammerstraat maar sinds kort ook online. Of je kan het natuurlijk zelf organiseren, op je werk, in je vereniging, met je vriendinnen,…

© 2012 GENTBLOGT VZW

2 reacties »

  1. Reactie van Marijke

    Ze waren deze keer inderdaad vrij streng. Het probleem is dat het elke keer een beetje anders is. Ik ben al geweest waar er geen puntensysteem was, maar met een soort lotingsysteem en dat iedereen dus de kans kreeg alles te passen (dus niet: eerst komt, eerst wint). Het is dus wat afhankelijk van keer tot keer. 20 april is er een editie in aalst en die is gratis. Wel op voorhand in te schrijven.
    Verder leuk artikel!