Vooruit
Heeft u ook een foto voor deze rubriek? Mailen mag naar fotoredactie@gentblogt.be of u kunt uw foto ook kwijt op onze flickr-groep.
» Meer foto's in het foto van de dag-archief.
© 2012 GENTBLOGT VZW
Heeft u ook een foto voor deze rubriek? Mailen mag naar fotoredactie@gentblogt.be of u kunt uw foto ook kwijt op onze flickr-groep.
» Meer foto's in het foto van de dag-archief.
© 2012 GENTBLOGT VZW
Geschenkverpakking !
Achteruit.
VOO is wat we straks als de verbouwing af is, nog zullen kunnen lezen vanop deze plek!
De vroegere overgang van laag naar hoog was toch ook om te lachen.
Diene verpakkingslint, is dat om den boel samen te houden?
Zoals met het winkelcentrum Zuid nu, zal men ook hier binnen dat en 10 jaar de gevel terug willen verbeteren.
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=PQ3PFO53
UIT DE STANDAARD
“De waarde van architectuur is niet absoluut. Wel vergelijkbaar. Volgens de comparatieve methode, een techniek van kwalitatief onderzoek, kunnen allerhande aspecten worden vergeleken, waardoor wat belangrijk is beter aan het licht komt.
Laat ons eens twee gebouwen vergelijken van Voka, het Vlaams netwerk van ondernemingen. Voka bouwde enige tijd geleden een opmerkelijk kantoor in Kortrijk en op dit ogenblik staat er in Gent een in de steigers.
Voka vertegenwoordigt naar eigen zeggen meer dan 18.000 ondernemingen, 65 procent van de private werkgelegenheid en 66 procent van de toegevoegde waarde in Vlaanderen. Voka zorgt voor dienstverlening aan bedrijven door middel van een ondernemingsloket, opleidingen, vorming…
De rol van Voka als economische motor van nv Vlaanderen valt niet te miskennen. Alleen kan men zich afvragen of deze organisatie haar leden wel gepast begeleidt inzake architectuur. Afgaande op het gebouw dat op dit ogenblik vorm krijgt in de schaduw van het Vooruitgebouw aan het Zuid in Gent krijg je de indruk dat Voka architectuur verwart met een show opvoeren. Onder de noemer ‘Voka Gent wordt een strik zonder betekenis’ legde Marc Dubois in Knack niet alleen de zinloze opbouw van de gevel bloot, maar gaf hij ook aan dat dit gebouw een aanslag is op de architectuur, de stad én de geloofwaardigheid van het overheidsprogramma Vlaanderen in Actie (ViA).
Want Voka in Gent kreeg van de minister-president en minister van Economie Kris Peeters een kwaliteitslabel. Voor de economische doelstellingen dan. Wanneer je echter de absurde architectuur, in het bijzonder de gevelopbouw, bekijkt, dan negeert deze architectuur Vitruvius’ basisprincipe van de utilitas: de nuttigheid van de architectonische middelen.
Wat Voka Gent ridicuul maakt – en meteen ook het ViA-label en de ambities om Vlaanderen tot een gidsland van de innovatie te maken – is dat de architectuur hier als een maskerade wordt opgevoerd. Het spinnenweb van balken dat rond een overigens banaal kantoor wordt gewikkeld moet het volgens de architecten van Mebumar hebben van een infantiele metafoor: Voka als netwerk. De fundamentele principes van innovatie, namelijk de structuur geïntegreerd uitbuiten om tot een expressief, ruimtelijk relevant, duurzaam én zuinig gebouw te komen, zijn echter geheel zoek.
Het is schaamtelijk – een kaakslag! – dat zo’n architectuur de steun krijgt van de Vlaamse overheid én van Europa.
Terwijl de Vlaams Bouwmeester en het Vlaams Architectuur Instituut een onderzoek en een tentoonstelling voorbereiden voor de Biënnale van Venetië over hoe de principes van het ViA-relancepact kunnen worden vertaald in architectuur en stedenbouw, staat straks in Gent een gebouw –mét Vlaams kwaliteitslabel – te pronken als een aangeklede aap.
Onbegrijpelijk hoe Voka als netwerk geen lessen heeft getrokken uit het kantoor dat het ontwerpteam Bureau Goddeeris Architecten in samenwerking met Office maakte voor de Kortrijkse afdeling. De architecten wisten daar een interessant evenwicht te vinden tussen een zakelijke structuur en het expressief inzetten van architectonische middelen.
Voka Kortrijk is, in tegenstelling tot Gent, een nieuwbouw en de architecten hadden er de vrijheid om het gebouw te ontwikkelen als een soort modernistische ‘kantoortempel’, wat de roepnaam ‘Villa Voka’ opleverde. Het ontwerp meet zich inderdaad met de traditie van de renaissancevilla zoals Palladio die ontwikkelde. Alleen doen de architecten het hier met een zeer modernistische ingesteldheid.
De plattegrond heeft een L-vorm, geplooid rond een buitenpatio. Het gebouw telt vier verdiepingen, maar door het half in de helling te schuiven, ontstaat een interessant ruimtelijk spel, waardoor het souterrain met dienstruimtes (vergaderzaal, cafetaria…) deels daglicht krijgt via de straatgevel maar royaal licht trekt via de patio. De straatgevel, die in feite niks meer is dan een industriële grid van glazen panelen, krijgt toch een levendig karakter, door het schuin afsnijden van de gevel met de natuurlijke helling van het terrein. Ook door op de verdieping zowel de technische installaties als het buitenterras te laten zien. Behalve het grijs van de stalen roosters van de zonnewering en het beton vragen alleen de geel en rood gekleurde trappenhuizen om aandacht. Zelfs al gaan de architecten al te grafisch aan de slag door stalen roosters zowel als zonnewering als als pleinvloer te gebruiken, Villa Voka in Kortrijk brengt pretentieloze architectuur geënt op het leven. Voorbij de valse schijn en show.”
Koen Van Synghel schrijft tweewekelijks over architectuur in De Standaard