Steentjes plakken

vrijdag 11 mei 2012 9u50 | Stef Bossuyt (tekst), Els Eeckhout (beeld) | 1 reactie
Trefwoorden: , , , , , , .

Kwam ik vorige vrijdag een Gentblogt-redactrice tegen in het Pierkespark. Net voor de start van de 24 uur van het Mozaïek. Of ik geen artikeltje zou schrijven voor Gentblogt over die parkmozaïek. Ja maar beste redactrice, we hebben dat in het verleden al een paar keer gedaan. Toen dit huzarenwerkje van start ging in 2010. En vorig jaar ook al. Om te berichten over de schone participatieprojecten en hoe fijn het is dat zo een grote mix van (al of niet) Gentenaars uren, dagen, weken, zelfs maanden aan dit gigantisch werk mee knutselt. Maar eerlijk gezegd ook om reclame te maken voor dit parkproject en voldoende volk bijeen te krijgen om het uiteindelijk ook echt af te krijgen. En we kunnen toch niet iedere keer weer een beroep doen op dit forum voor hetzelfde, toch? Zeker nu de eindmeet werkelijk in zicht is. Toch, toch, zei ze, doe maar. Het is een té schoon ding om het er niét over te hebben. En het is toch echt iets Gents?

SteentjesPlakken

OK, bij dezen dan … want eigenlijk heeft ze wel gelijk.

Toen we een paar jaar geleden, samen met de Dienst Cultuurparticipatie, de Groendienst, de Kringloopwinkel Brugse Poort, Bij’ de Vieze Gasten, het koffiehuis Trafiek, het restaurant Safi Safi en het bedrijf Skil, het idee formuleerden om eens iets echt strafs te doen in hun nieuwe park, was iedereen meteen mee. Gedragen door het licht naïef enthousiasme van een nieuw begin. Het lege blad dat haast om het even welke toekomst lijkt toe te laten. Een idee is rap uitgesproken en alle partners elkaar de kop zot laten maken, kostte nu ook weer niet zoveel moeite. Het Pierkespark zou toch de plek worden die symbool stond voor die tweede adem van de Brugse Poort? En dan moesten we toch iets doen dat deze plek kon delen met iedereen, wijkbewoners én bezoekers? Nieuwe Gentenaars en geboren stropkes?

SteentjesPlakken SteentjesPlakken

De douche in de kleedkamer van Bij’ de Vieze Gasten was net volledig bezet met kleurrijke tegelscherven, een esthetische afwijking van een Vieze Gast. En de rest van de ruimte zou snel evolueren tot een caleidoscopische kleedkamer. Een aangename verrassing voor al die artiesten die de iets strakkere architectuur van culturele centra elders gewend waren. En eigenlijk ook wel meer dan symbolisch voor de evolutie van de volkswijk die de Brugse Poort was en op haar eigen manier ook gebleven is. Een mikmak van alles dat samen toch een eigen geheel vormt, een eigen identiteit belichaamt. Bijeengescharreld en met zorg en onnoemelijk veel geduld samengeplakt. En voilà, het parkidee was uitgesproken. De koppen zot. No way back.

En haalbaar? 180 m² bijeen puzzelen? Ja zekers? Het was toch gelukt om met vrijwilligers in enkele maanden tijd de passiefbouw van Bij’ de Vieze Gasten op te trekken? En er passeert toch genoeg volk bij de kringloopwinkel en Trafiek dat aanspreekbaar moet zijn om even mee te helpen. Een sprong in het duister misschien, maar berekend. Dat wel. Dachten we.

SteentjesPlakken SteentjesPlakken

Mozaïekkunstenares Schéhérazade Bourahli werd geëngageerd om de wijk met de technieken vertrouwd te maken en om er inspiratie te verzamelen voor het uiteindelijke ontwerp. De plannen werden uitgerold en stedelijke diensten en parkbewoners gaven hun zegen over een kleurrijk zuiders lijnenspel. Tastbaar op papier misschien, maar nog behoorlijk abstract in de hoofden. Tot die eerste scherf gelegd werd, die eerste mei van 2010 (we kunnen ze nog altijd aanwijzen). Toen pas echter werd het pijnlijk concreet hoeveel werk er nog moest volgen, hoeveel werkuren daar wel in zouden kruipen, hoeveel helpende handen daarvoor nodig zou zijn … Massa’s. Veel massa’s. Maar no way back … Het moest en het zou. De Brugse Poort had kleur en samenwerking van doen. Geen discussie daarover. En een wijk bouw je niet op aan de vergadertafel.

SteentjesPlakken SteentjesPlakken SteentjesPlakken

En ze kwamen, de plakkers. Vaak enkelingen, soms volledige groepen. Gestadig aan, uit de meest verscheiden hoeken. Veel Brugse Poorters, veel van erbuiten. Een uurke meedoen, of weken aan een stuk … ‘cut and paste’ in zijn meest tastbare vorm. Twee zomers lang. Zon of regen maakte niet zo heel veel uit, als het maar vooruitging; en onder een tent lukt dat ook. Scherf na scherf, padje na padje, bank na bank, het volledige park rond. De facebookgroep Mozaïek Pierkespark raakte mooi gevuld met foto’s van de vooruitgang en halfweg vorige zomer zag het er even naar uit dat we het misschien wel zouden halen. Maar dat deden we nèt niet. In september zijn we gestrand op nog ‘een half pad en twee banken’.

SteentjesPlakken

Vorig weekend werd met de 24 uur van het Mozaïek het startschot gegeven voor het derde seizoen. De klok rond, in de hoop meteen een zichtbaar en hoopvol resultaat te krijgen. Opgeven gaat niet. Zeker niet als het einde bijna in zicht is. Er is overigens geen volledige zomer meer nodig om die laatste vierkante meters rond te krijgen (dàt kunnen we ondertussen wel redelijk inschatten). Acht tot tien weken zou kunnen lukken. Maar dat betekent ook dat de kansen slinken om het voornemen dat je eventueel had om je “steentje bij te dragen” (aarghhh, zwaar verboden opmerking ondertussen) waar te maken. Het zal schoon zijn als het af is (ook een verboden opmerking); maar het zál ook af zijn. En misschien zonder dat je de kans greep om effectief een materieel spoor achter te laten in dit bijzondere Gentse park.

Goed, hier komt het allerlaatste ronselpraatje.
Hoewel er af een toe een onverlaat beweert dat de volgende stap de Korenmarkt is, mogen we er vrij zeker van zijn dat dit parkmozaïek in Gent uniek zal blijven. En diegenen die meededen, beseffen goed genoeg dat het over meer gaat dan steentjes plakken.

SteentjesPlakken SteentjesPlakken SteentjesPlakken

Vanaf nu tot … , elke week van woensdag tot zondag van een uur of twee tot tegen zessen, (soms zelfs later), staat er iemand klaar om je op weg te helpen. Moeilijk is het helemaal niet. Wie boterhammen kan smeren en kan puzzelen, kan mozaïeken. Simpel. Het is ook geen flauwe bezigheid voor watjes, zo wat zitten mozaïeken. Getuige de kerel die de laatste 24 uur rond maakte en haast lyrisch omschreef wat het met een mens zijn kop kan doen om geconcentreerd stuk en brok naast elkaar te passen en niet op te kunnen houden tot die ene strook af raakt. Om zich dan, na een kleine licht zelfvoldane bewonderingspauze, op een volgende strook te storten … Lang zwijgen en bezig blijven, lukt perfect. Babbelen met mensen waar je anders nooit spontaan een woord tegen zou zeggen ook. Een klein beetje magie dus dat plakken. Welk soort magie, dat mag je zelf uitmaken.

Copy/paste van dit artikel en van de bijhorende facebookgroep mag; ‘liken’ ook, maar besef dat dit slechts een symbolische en virtuele daad is … . De maakbare werkelijkheid ligt daarbuiten ergens.

© 2012 GENTBLOGT VZW

Eén reactie op Steentjes plakken

  1. Reactie van Veerle

    Ik vind het resultaat prachtig. Ik kom er niet zo dikwijls, maar als ik er kom, geniet ik er elke keer weer van.