RSSTRACK, een mening als een ander
Een werf in de Kolveniersgang wordt afgesloten door hekken van Betafence, Segaf en Heras. Deze drie jonge kunstenaars vonden elkaar in Athene, in het epicentrum van de Griekse crisis. Met hun hekkenconstructie rondom het Manchestergebouw verbeelden ze de onmacht van het Griekse volk om uit de financiële problemen te ontsnappen, terwijl ze weliswaar het economisch model van Europa omsingelen.
In de Houtdoklaan vinden we een sluikstort. Maar niks is minder waar! De brochure leert ons dat Stanislav Stankolpajeva, oude bekende en gevestigde waarde in het bermafvalisme, ons een spiegel wil voorhouden. Honderden TRACK-gangers zullen dit kunstwerk bezoeken, ze zullen verloren fietsen en terugkeren, het plannetje ondersteboven houden, elkaar aanspreken: “Is het hier? Is het dát?!” Diezelfde mensen zullen daags nadien naar hun werk rijden en geen oog hebben voor de schoonheid van een sluikstort dat ze passeren.
U had het uiteraard al begrepen, bovenstaande kunstwerken zijn flauwe verzinsels, dus geen onderdeel van TRACK. Helaas, driekwart van de ‘kunstwerken’ die je kan bezichtigen op TRACK, zijn geen betere nonsens dan dat. Een bak met grind is een bak met grind, of je daar nu een bordje naast zet met een titel (‘the challenge’) en de naam van de kunstenaar (Pascale Marthine Tayou) of niet, het blijft een bak met grind. Te belachelijk voor woorden, zegt u? Dat is dan buiten TRACK gerekend, ik moet daar zelfs een klein beetje van overgeven:
(…) Ook zijn bijdrage aan TRACK kan worden omschreven als een temporele materialisatie van een open veld vol ontmoetingen in een poging contact te maken met ‘de ander’. Zijn project is een bericht uit het ‘werelddorp’. Het ademt een zeldzame authenticiteit, maar tegelijk neemt het op een slimme manier een loopje met de conventies van de kunstwereld.
Even verderop ligt een berg beton (700m²), een werk van Lara Almarcegui. Diepe zucht. Ik ben een liefhebber van kunst, lang geen kenner. Wanneer ik niet ‘geraakt’ word, wanneer er geen enkele vorm van sensatie is, dan hou ik het voor bekeken.
Is TRACK dan niet de moeite? Absoluut wel, alleen al voor het boomhuis van Benjamin Verdonck (Vogelenzangpark) is TRACK een bezoekje waard. Ook de ‘sloppenwijk’ van Tadashi Kawamata, in de zwaaikom van Dampoort, vond ik knap. En de openluchtbibliotheek van Massimo Bartolini in de wijngaard van de Sint-Pietersabdij, daar was ik zelfs niet meer weg te krijgen.
De grafstenen in het Citadelpark gaan het meest over de tongen, heb ik de indruk. Ik weet eigenlijk niet wat ik ervan moet denken, dat is op zich al een verdienste van het kunstwerk.
Dit is slechts een kleine bloemlezing en ik ben nog lang niet klaar met het parcours (foto-set). Want er valt nog veel meer te beleven. En gaat u vooral zelf kijken: kies een mooie dag uit, spring op de fiets en (her)ontdek bijvoorbeeld de Gentse wijken Macharius, Tolhuis en Tondelier. Heeft u een smartphone? Gebruik de app, het is een gerief (android) (iPhone).
En doet u het vooral op uw gemak, TRACK is er nog tot 16 september.
© 2012 GENTBLOGT VZW
Machariuswijk is ook enorm de moeite: work in progress in krijttekeningen in de buurt van het Zonder Naamplein, de installatie in de oude videoteek in de Dampoortstraat waar de kunstenaar de inboedel van een overleden Nederlander opkocht en er een nieuw leven aan schonk en magnifique is het houten huis in het Spaans kasteel dat nu in de lente op zijn mooist is.
De Sint-Baafsabdij is in deze tijd van het jaar inderdaad redelijk magnifiek, helemaal mee eens. Ikzelf heb me vooral geërgerd aan de aanwezigheid van die Roemeense blokhut, maar soit, het is wel een hele schone blokhut.
ik vind dat ze daar juist sterk past door da afwerking : de touw stroppen geschaafd in kruisvorm in de muren passend in de omgeving van de abdij die ook geen dak heeft.
Een paar uitzonderingen niet ten na gesproken, vind/vond ik Track toch wat tegenvallen Soms een beetje te veel van willen maar niet kunnen. Ik had het algemene niveau van de deelnemede kunstenaars hoger ingeschat, maar sommigen overstijgen nauwelijks het amateurisme, zowel qua ideeën als qua uitwerking/afwerking.
Maar soit, het kan niet altijd allemaal even goed zijn zeker?
Maar die bak met grind is toch wel héél mooi aangelegd hé!
Knap verwoord voor een kunstliefhebber, met een sterke aanhef.
Cityconversation in deze tijden:
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/kunsten/120525_Track_Ballon
Een sluikstort.
Een bak grind.
De volgende stap zal zijn: “Ja, en ik stapte deze morgen op de stoep bijna op een kunstwerk zeg.”
Die naakte man, was dat ook een onderdeel van TRACK?
Had er niet eens aan gedacht, maar zou eigenlijk best wel kunnen.
Ik vind het SMAK meer en meer wegzinken in een zich steeds herhalende retoriek. TRACK kadert daar perfect in. Een geldverslindende machine zonder inhoud en verhaal, daar begint het museum dat ettelijke jaren geleden nog een parel was voor Gent op te lijken. Steeds dezelfde kunstenaars, steeds dezelfde kunstwerken, niets nieuws onder de zon. Ronduit inspiratieloos en zoutloos overgoten met een zichzelf steeds herhalend discours. Nog niets wat ik van TRACK zag kon me ook maar vagelijk bekoren en ik heb echt moeite gedaan om bijna alles te zien. De dalende bezoekscijfers van het SMAK staan zwart op wit. In plaats van Extra Muros te investeren hadden ze beter iets in het SMAK zelf gedaan. Tijd voor een directeurswissel zou ik zo denken of kan Van Cauteren daarvoor te goed uit zijn nek kletsen?